Schichtig kijken ze om zich heen. Dat vervelende probleem dient zich weer aan. Kan dat vlees nu wel of niet? Voor sommigen gaat zelfs het eten van vis te ver.

Dikwijls wordt de keuze dan bepaald door het aantal al dan niet overtuigde vegetariërs in het gezelschap. Vaak zal de reden zijn, dat men om louter gezondheidsredenen heeft besloten om geen vlees meer te eten. Sommigen geloven dat het trillingsniveau van dierlijk voedsel zo grof is dat het hen verhindert op de juiste wijze te transformeren naar hoger sferen. Weer anderen laten het om dat zij het diereleven als zodanig respecteren en willen op geen enkel wijze schuldig zijn aan het doden van dieren terwille van ons voedsel. Zeker al niet wanneer dat beest een dier-onvriendelijk leven heeft moeten lijden. Ook om deze reden wordt er dan vaak besloten om maar enkel vegetarisch te eten. Voorwaar, een nobel streven! Maar misschien is het goed om eens wat genuanceerder over een aantal zaken te denken.

Vaak is het zo dat we bij het erkennen van de heiligheid van het leven van mens en dier alsmede het respect wat we daar dan voor op kunnen brengen, nogal eens voorbij gaan aan het wetenschappelijk vastgestelde feit dat planten ook leven, waarbij het dan een veel voorkomend en totaal verkeerd en inmiddels achterhaald idee is om te veronderstellen dat planten per definitie geen gevoel hebben. Uit laboratorium proeven is overduidelijk gebleken dat alle vegetatie wel degelijk respondeert op acties en zelfs gedachten van de mens.

Over de gehele wereld worden experimenten uitgevoerd waarbij elektroden op planten worden gezet. Als men de plant dan beschadigt, blijken de meters schrikbarend uit te slaan. Op een zeker moment sloegen de meters al uit nadat bij een onderzoeker alleen al de gedachte opkwam om eens een vuurtje onder de bladeren te houden! Nog sterker is de gebeurtenis waarbij er zelfs in het geheel geen experimenten werden uitgevoerd, maar de elektroden nog wel waren aangesloten. Om de een of andere reden draaiden deze volledig dol en men dacht oorspronkelijk aan technische of andere storingen, totdat een van de medewerkers ontdekte dat er buiten rondom het laboratorium de grote grasvelden werden gemaaid! Toen men de man die daar mee bezig was gevraagd had te stoppen, vielen de meters stil! Telkens als hij weer verder ging was er paniek in het plantenpopulatie in het laboratorium.

Uit een en ander blijkt in ieder geval duidelijk dat planten ook gevoel hebben en reageren op de gebeurtenissen en emoties in hun omgeving. Daarom is het niet moeilijk om te begrijpen dat zij ook reageren op muziek. Van ruzie in huis, jazz en rockmuziek kunnen ze behoorlijk overstuur te raken. Daarentegen houden ze blijkbaar veel van harmonische klanken, lichte klassieke muziek en New-Age geluiden.

Het mag dus duidelijk zijn, dat het resultaat van hoe we met dieren of vegetatie omgaan, uiteindelijk niet verschilt. Hierbij kunnen we bijv. eens denken aan de 'geniale commerciële' constructie ten aanzien van onze kerstbomen. Ze worden er nu vaak speciaal voor gekweekt!

Hoewel er ook een schijnbaar goede zaak uit is gevolgd. Bij sommige handelaren kunnen we de boom met kluit en al als het ware huren. Na de Kerst kan hij worden ingeleverd, zodat de boom weer de volgende kerst kan worden gebruikt. Het is nu natuurlijk wachten op de eerste actiegroep die stappen onderneemt, om dit soort misbruik met kracht tegen te gaan. Tenslotte moet ook bomenleed worden uitgebannen!

En stel u gerust, ik ben de vissen niet vergeten! Maar ik weet me gesteund door Christus, die regelmatig aangaf waar de meeste en de beste vissen konden worden gevangen en die zelf ook niet vies bleek van zo'n beestje.

De hele schepping van atoom tot ster, van microkosmos tot macrokosmos is een zelfregulerend systeem. Een keten van eten en gegeten worden. Sterren sterven en uit hun 'dode' stof worden weer nieuwe sterren geboren. De bossen op aarde houden zichzelf in stand door hun bladeren te laten vallen. Het ene dier ruimt het andere op.

Wat bij de hele discussie omtrent deze materie ook vaak wordt vergeten is de natuurlijke orde der dingen. Het komt nog al eens voor dat een dier wordt opgegeten, terwijl het zelf een slachtoffer aan het verorberen is!

In de hele natuur is geen fout of toeval te ontdekken. De enige fouten en restricties ontstaan in ons eigen denken. Ongetwijfeld barsten we allemaal van de goede bedoelingen. Het vervelende is dat iedereen wel wat weet en dat ieder vanuit zijn of haar eigen optiek, geweten, intentie en of ervaringen oordeelt. Om werkelijk volledig consequent te zijn en te blijven is onmogelijk. Dan zouden we naar grove schatting ongeveer 90% van onze kleren en spullen weg moeten doen. Als het er al niet op neer komt dat we ons huis zullen moeten verlaten. Echt consequent leven houd nogal wat in, meer dan we feitelijk willen of aan kunnen!

Door alle informatie, discussie en acties van allerlei milieugroepen raken steeds meer mensen totaal verward. Wat is nu goed en wat niet? In ieder geval, balans! Balans in voelen en denken. In fantaseren en denken, in handelen en doen. In leven en laten leven. In het accepteren van de wetten der natuur die buiten ons gelden, maar ook binnen in onszelf.

"Niet wat de mond ingaat maakt een mens onrein, maar wat de mond uitkomt, dat maakt een mens onrein" (Jezus Christus) Matteüs 15:11

Deze woorden sprak Jezus, toen hem werd gevraagd of het verkeerd was vlees te eten.

Ook het verhaal over de man die te gast was en toen gewetensproblemen kreeg omdat er van hem verlangd werd om vlees te eten, mag bekend zijn bij iedereen die de Bijbel heeft gelezen.

Het is een schoolvoorbeeld van intentie. Wat weegt het zwaarst? De angst iets verkeerd te doen met het risico dat de gastvrouw -heer beledigd is met alle mogelijke gevolgen van dien, of een sociaal samenzijn waarbij in saamhorigheid en met naastenliefde de maaltijd wordt genuttigd en waarbij iedereen vertrouwt op zijn eigen geweten en juiste intentie ten aanzien van het hele gebeuren.

Als iemand werkelijk veronderstelt dat het trillingsniveau van het dierlijk voedsel, wat er genuttigd wordt, der mate grof is dat dit ons verhindert om in hogere sferen te komen, is het natuurlijk een goede zaak om zich daar dan bewust van te onthouden. In beginsel echter zijn we sociale wezens en de bedoeling is niet om altijd en eeuwig overal een strijdvraag van te maken en steeds maar een ander onze mening op te dringen, maar juist door allerlei zienswijzen en inzichten nader tot elkaar te komen waardoor er werkelijk eenheid ontstaat.

Feitelijk is het leven op aarde een spel der Goden. Ook de mens is onderdeel van de keten van eten en gegeten worden. Ja, ook de mens wordt gegeten! Het leuke is echter dat we zelf bepalen hoe en door wie. In oude culturen, vooral bij Oosterse en Afrikaanse stammen is al eeuwen lang bekend dat de aarde schreeuwt om ons bloed. Het gelijke trekt het gelijke aan. Materie keert terug in de materie. Stof zijd ge en tot stof zult ge wederkeren! Daarin ligt dan ook de oorzaak waarom het zo moeilijk is om oorlogen uit te bannen. Voor de aarde is feitelijk niet veel meer nodig dan dat we gewoonweg sterven. Zij heeft dan haar bloed en voedsel in perfecte gerechtigheid.

Wat ons lichaam betreft hoeven we ons dus maar weinig illusies te maken. Zolang we niet het niveau van Jezus of dat van een werkelijke Avatar hebben bereikt, zal dat zeer zeker gevreten worden door de aarde en de wormen. Wat onze ziel betreft ligt dat gelukkig wat anders. Het ligt binnen het bereik van onze aangeboren mogelijkheden om niet na het vergaan van het lichaam in onbewuste toestand te vegeteren, tot zich de volgende mogelijkheid aandient om wel te stijgen in bewustheid. Voor de ziel is het mogelijk een hogere orde te bereiken, waarbij zij in de voedselketen van de Goden kan worden opgenomen. Zij dient dan te zijn als een smakelijk brood, wat ook waard is door de Goden te worden gegeten!

Het gaat uiteindelijk om de juiste verhoudingen. Balans is de sleutel.

Om een goed en eetbaar Godenbrood te bakken valt nog niet mee. In ons recept kunnen we gedachten gevoeglijk beschouwen als het meel. Daarvan is het meest nodig en daar hebben we er in het algemeen ook wel het meeste van. Een zeer belangrijk ingrediënt de gist, wordt gevormd door de emoties. Ook daar hebben we er nogal wat van. Het water, nodig om een fijn deegje te kneden van het meel en de gist, bestaat uit onze impressies. De indrukken die dikwijls zo bepalend zijn voor ons handelen en gedrag.

We hebben nu alle broodnodige ingrediënten.

Nu begint het eigenlijke werk.

Tijdens ons leven dienen we deze zaken te mengen. Niet zomaar naar willekeur, maar bewust en vooral in de juiste verhoudingen!

Te veel aan water bezorgt ons een erg slap deeg. Met te weinig water wordt het te stug.
Bij te veel of te weinig aan gist, word het oneetbaar en onverteerbaar.
Als er te veel meel in zit, wordt het zo droog als gort en gaat klonteren.

Daardoor mag het nu duidelijk zijn van welk enorm belang de juiste verhoudingen zijn bij het samenstellen en kneden van ons deeg. Om die reden, is ons ook een lange tijd gegund om dit belangrijke werk goed onder de knie te krijgen.

Nu komt het aller belangrijkste!

Om een brood te bakken is er vuur nodig.

Niemand eet een ongebakken deeg. In ieder geval niet de Goden. Zij zijn veeleisend en nemen enkel genoegen met een perfect uitgebalanceerd gebakken brood.

Waaruit bestaat dat vuur?

Intentie is waarheid, liefde en enthousiasme.
Vuur heeft ook zuurstof nodig om te branden. Enthousiasme is zuurstof.
Waarheid en liefde voor de waarheid zijn de intentie die het vuur laten branden.
Wezenlijke volle intentie is het vuur wat ons brood bakt en het zuivert van alle ongerechtigheden.

Zoals wij door middel van een wezenlijk bewust en spiritueel leven het trillingsniveau van het lichaam verhogen, geld dat principe ook voor aarde en mensdom.

De aarde kent zichzelf door het bewustzijn van de mensheid!

Zij is het levende lichaam en wij als mens dienen haar bewuste Geest te vormen. Opdat door een verhoogd bewustzijnsniveau van de totale mensheid ook de aarde zich verheft en toe kan treden tot hiërarchie der heilige planeten.

Door alle gediscussieer en lege woorden is het bestaan vaak verworden tot een eindeloos intellectueel egospelletje. De werkelijke behoeften van de mens, liefde, sympathie, empathie, zorgzaamheid, gevoelens, aandacht en seks zijn ondergeschikt gemaakt aan de macht van de zogenaamde rede. In feite had ons verstand, ratio, nooit meer mogen zijn dan een instrument, wat ons ten dienste had moeten staan om op evenwichtige wijze uitdrukking te geven aan onze creatieve vermogens en te verwezenlijken wat in onze geest leeft. Zonder vuur is alles leeg, dor en droog, zonder leven.

In het vuur van het spel zijn we de oorspronkelijke bedoeling vergeten en zijn enkel nog bezig te kijven over hoe de regeltjes en wetten moeten worden geïnterpreteerd. Het spel is ontaard in een krankzinnige wedloop tussen intentie, emotie en intellect. Ongebreidelde emoties zonder verstand en een gevoelloos intellect echter regeren ons mensdom, wat dan ook de belangrijkste reden is dat ons lichaam Aarde met haar aura de atmosfeer, zo heftig reageert. Terwijl de wetten, regels en het geweten in beginsel juist bedoeld was als hulpmiddel om het ons makkelijker te maken om met inzicht en plezier het spel te spelen.

Om te genieten van een schitterende mogelijkheid te leven in een materieel frequentieveld.
Om unieke ervaringen op te doen in minerale, vegetatieve en dierlijke vormen.
Om dan uiteindelijk door middel van de menselijke vorm op de juiste wijze uitdrukking te geven aan wat en wie we werkelijk zijn!

Uiteindelijk is dit artikel natuurlijk niet bedoeld om een oordeel te vellen, over wat of wie dan ook. Het hele probleem, wat we zelf in het leven hebben geroepen, kan ook bedoeld zijn om onszelf de mogelijkheid te verschaffen, om weer een stukje bewust te worden van onze eigen schepping en de verantwoordelijkheid die wij daar in hebben, bewust of onbewust! Waar het echt om gaat is, waarom we voor iets kiezen en wat we verwerpen en vooral waarom! Wat zijn de motieven? Met welke mate van bewustheid? Met welke intentie! Om dat anderen dat willen, of omdat we geen nee durven zeggen? Laat geen enkel argument sterker zijn dan het innerlijke vuur van de intentie wat we van nature allemaal hebben meegekregen. Het heilige vuur van de waarheid in ons zelf.