Iby Duba werd geboren op 13 februari 1940 in dat wat vandaag Slowakije heet, toen het nog deel uit maakte van Hongarije. Iby Duba was talentvol, ze zong graag en goed. Vanaf haar tiende zong ze in kinderkoren, was zelfs te horen op de radio. Ze kreeg het inspirerende voorbeeld van haar ouders, die beiden gezegend waren met een mooie stem en dat al dan niet professioneel lieten horen in diverse kerkkoren.

Haar leven ging niet over rozen. Maar dat haar hele leven in het teken zou staan van klank, zang en taal stond al vroeg vast. Ze zong in de schuilkelders tijdens de Tweede Wereldoorlog de familieleden, buren en buurtgenoten stil en rustig en er werd zelfs in die vreselijke omstandigheden voor haar geapplaudisseerd; dat gaf de doorslag. Zij had de angst weggezongen. Zij zou professioneel zangeres worden.

Iby trachtte nog wel op 16-jarige leeftijd in jeugdige overmoed het door de Russen binnengevallen Hongarije (in 1956) te ontvluchten, maar met het pistool tegen haar hoofd werd zij tegengehouden. Het was nog niet haar tijd om naar het vrije westen te gaan. Dat gaf haar de noodzaak om haar zangtalenten om te zetten via een conservatorium opleiding aan een prestigieus klassiek instituut in Budapest tot het beroep van operazangeres.

Iby vierde, zo jong er als ze was, triomfen in eigen land en toen in 1966 een officiële regeringsuitnodiging kwam om haar land te vertegenwoordigen in het Oostenrijkse Salzburg, om Mozart te zingen onder leiding van Robert Wagner tijdens een tweedaagse Mastercourse, ging het haar dagen: dit was de kans van haar leven.

Iby kreeg een visum voor een half jaar, maar moest aan de grens haar paspoort inleveren. Ze werd beschouwd als 'nationaal bezit'. Maar ze ging Oostenrijk binnen en vroeg direct politiek asiel aan in Oostenrijk. Dat kreeg ze en tevens een studiebeurs van een jaar om bij de prestigieuze Nationale Staatsopera in Wenen te leren en te werken. Daarna reisde ze rond en zong solo's voor de beroemde Oostenrijkse Staatsopera.

In 1969 verhuisde ze naar het Zwitserse Bern om er 2 jaar te werken voor het Berner Stadttheater. In 1970 mocht ze voorzingen in Wenen, ze werd aangenomen, verhuisde, ontmoette haar echtgenoot, een collega operazanger en daar werd in 1975 haar dochter geboren. De moeder van haar man was een Joodse, die in de States woonde. De familie bezat een miljoenen groothandel in vlees, dus het was logisch dat het jonge gezinnetje naar Amerika verhuisde. Daar werd haar zoon geboren.

Tevens ontwikkelde zich haar interesse in de theologie en andere heilige geschriften, want nog steeds was er die zoektocht naar die 'SLEUTEL', die Key of Enoch. Ze doorkruisten de Verenigde Staten en traden veel op. Iby zette een succesvolle spirituele hulpdienst op onder de naam 'Sorrow Trust in Sorrow Service' en kwam in contact met de 'spirituele scène'.

In 1987 bezocht ze de Harmonic Convention, georganiseerd door José Arguelles, en wist zeker dat haar taak lag op het gebied van voice and speeche (stem en spreken of beter nog: klank en taal). Zij ontwikkelde een One Woman Show om in haar levensonderhoud te voorzien, waarin zij zong, vertelde over haar ervaringen en leven onder het motto 'Highway to Heaven' en gaf ook vele klassieke concerten.

In 1986 had Iby in Pasadena kennis gemaakt met de channelings van de Plejaden en ontdekte ook bij haarzelf die capaciteiten. Vanuit Pasadena trok ze naar Desert Hot Springs in California, om via hippiestad/quasi geeststad Jerome exact op 8-8-88 terecht te komen in Sedona, waar ze de aankondiging van de lezing van prof. James J. Hurtak onder ogen kreeg.

Inmiddels zijn velen op Aarde bekend met 'Het Boek der Kennis, De Sleutels van Enoch', maar voor Iby was het dat waar ze haar hele leven naar gezocht had. Gretig bestudeerde ze de geschriften en langzaam maar zeker openbaarde zich bij haar een filosofie, sterker nog: een ZEKER WETEN: de HONGAARSE TAAL heeft ons iets te vertellen en kan ons helpen alle codes te breken die het ons mogelijk gaan maken om SPIRITUEEL BEWUST te worden.

Ondertussen was de situatie in Hongarije aanmerkelijk anders geworden, het communistische juk is in 1990 volledig opgeheven en in 1991 vestigde zij zich weer voor vast in de hoofdstad Budapest. In 1993 werd zij als officiële afgevaardigde van de Academie van Toekomstige Wetenschappen van prof. James J. Hurtak, benoemd.

Zij startte met het geven van lezingen, voorafgegaan door een indrukwekkende klankhealing, zo zou je het kunnen noemen ten minste, want haar prachtige stem brengt hoge trillingen teweeg en iedereen die luistert wordt getroffen en weldadig 'klankmatig gemasseerd' door de schitterende boventonen die haar zingen teweegbrengt.

Iby heeft een groot bereik met haar stem, ik heb haar nooit zien of horen oefenen, ze kan waar of wanneer ze wil, zingen. ,,Bij het zingen volg ik gewoon mijn hart,'' zegt ze zelf hierover, terwijl ze de manier waarop mensen zingen wel belangrijk vindt. Zij ontwikkelde hiervoor zelfs een speciale techniek van lesgeven.

Bijna ieder dorp, stadje of gehucht op de puszta werd in tien jaar tijd door haar bezocht, toegezongen en gesproken.