31 mei 2001

Lady's en People,

Tijd voor weer wat bla bla vanaf een zeer zonnig Kreta. Het zonnetje staat hier momenteel hoog aan de hemel en het zal zo'n 35 graden zijn, als het niet warmer is en voor mij vandaag reden om me richting internetcafe te begeven.

In tegenstelling tot vorig jaar is het hier nu vreselijk rustig. De toeristen komen maar niet en de Grieken lopen allemaal te stressen. Zo ook mijn baas, Dimitri, een 'snotneus' van 25 jaar die de boel bestiert. Hij kan vreselijk tekeer gaan, vooral tegen die andere jongen die bij ons werkt, Ronny. Ik denk wel eens, nou vent, kijk uit voor een hartwip zeg. Ik ben de dans tot op heden ontsprongen, maar misschien ben ik wel het slachtoffer van zijn volgende tirade. Nou lig ik tegenwoordig maar van weinig dingen meer wakker en heb me dan ook voorgenomen om een eventuele scheldpartij aan mijn adres mijn ene oor in en het andere uit te laten gaan. Mocht dat niet baten, dan zal het tijd worden voor de inmiddels welbekende en veelgebruikte middelvinger en zal elders mijn geluk moeten gaan beproeven. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen...

Mijn 'motto' deze komende maanden zal worden I don't think so. Het is altijd makkelijk om een zinnetje te hebben dat in verschillende situaties toepasbaar is en meestal zeer effectief werkt. Want ondanks het feit dat ik bij mijn geboorte (gelukkig) gezegend ben met twee oortjes, zien sommige individuen het als hun taak er nog eentje aan te naaien.

In de supermarkt hier bijvoorbeeld schijnt het de gewoonte te zijn om mensen (lees: toeristen...) standaard te weinig of geen wisselgeld terug te geven. Het viel op een gegeven moment op dat op het scherm stond dat ik 20 drachmes terug moest krijgen en ik niks kreeg. Ze deed de la dicht en wilde verder gaan met de volgende klant. Ik zeg ho ho, ik krijg nog geld. No, it's oke zegt ze. OKE??? I don't think so! We praten hier wel over duppies, maar dat maakt niks uit. Ze maakte zo'n gebaar van 'ik heb geen wisselgeld in de kassa' en voor haar was daarmee de kous af. Voor mij natuurlijk niet. Ik zeg, als je hier geen geld hebt dan ga je dat maar uit een andere kassa halen. Nou, gezicht op onweer (), maar ze stond toch op om het geld te gaan halen. Het is echt te gek voor woorden en toen ik er op ging letten bleek dat het vaker gebeurde. Nou ben ik tegen die tijd dat ik i! n de supermarkt vertoef meestal nog niet helemaal wakker, maar dat was vanaf toen verleden tijd. Voortaan ga ik zeer uitgeslapen en met de blik op scherp boodschappen doen en sta als een havik te kijken bij het afrekenen. Intussen kennen ze me daar wel, dus ze kijken wel uit nu.

Zo ook op het strand, waar wij regelmatig te vinden zijn. Inmiddels is bij de meeste wel bekend dat wij hier werken en dus nu zijn er geen problemen meer, maar in het begin dacht menig beachboy eens ff een flink slaatje te slaan uit onze bezoeken. De ene dag moesten we 1000 drachmes (= ongeveer 7 gulden) afrekenen voor een ligbed, de volgende dag ineens 1500. Dan weer een keer 2000. I don't think so, dus ik zeg tegen die vent, waar is dat voor? Is de zon vandaag soms heter dan gister? Hij zegt: het altijd dezelfde prijs, 1500 drs. Ik zeg waarom hoefden we gister dan maar 1000 te betalen. Ze proberen je altijd voor de gek te houden. Zegt ie tegen ons: jullie mogen hier niet topless liggen. Nou, ik wil geen witte tieten en bovendien liggen er hier wel meer topless dus ik denk dat ik het toch maar doe. Zegt ie, dat is dan 500 extra! Ik zeg luister goed, ik ga hier topless liggen voor dezelfde prijs en als je daar ! problemen mee hebt dan ga je maar naar de bikini-politie. Wij natuurlijk helemaal in een deuk en toen zijn we fijn uit zijn zicht gaan liggen. Ja, wat dacht ie nou?!

Vorige week had ik een zeer vasthoudend exemplaar aan de bar. Hij kwam met twee vrienden binnen (Ierse boys) en al gauw bleek dat ie mijn moves achter de bar bijzonder fascinerend vond. Bij alles wat ik deed vroegt ie hoe of wat, tot ik er op een gegeven moment toch wel enigzins de balen van kreeg en dat liet merken ook. Hij heeft wel 40 gevraagd of ik met hem wilde eten en op stap en naar het strand, maar mijn antwoord bleef ook na 40 keer I don't think so. Gelukkig vertrokken ze na enkele uren en ikke dus blij. Tot mijn grote schrik kwam ik hem met stappen weer tegen en ik had dus de grootste moeite deze halve gare van mijn vege lijf te houden. En net toen ik op het punt stond om 'm een aftrap te geven, kwam er een Zweedse (blonde!) schone voorbij en weg was ie. Dus eind goed al goed, maar je maakt hier het nodige mee.

Mijn voornemen is dus om in elke situatie eerst een paar keer I don't think so te gillen en maar te zien wat er dan gebeurt. Grote kans dat je geld overhoudt of niet gehinderd wordt door vasthoudend gespuis.

Oh ja, voor ik het vergeet: Vorige week zijn we op jeepsafari geweest en is er een cameraploeg van RTL 4 meegeweest. Ze wilden een exclusief intervieuwtje en wie ben ik dan om dat te weigeren he. Het programma genaamd RTL 4 zit hier, zal vanaf juni in Nederland worden uitgezonden. De precieze datums en tijd weet ik nog niet maar ik houdt jullie op de hoogte.

De groente en tot meels!
Veel groetjes, Cindy

P.S. iedereen nog bedankt voor de vele leuke berichten die ik krijg! Ik ben er heel blij mee. Ga vooral door....