Toen ik begon met mijn bewustwording, dat wil zeggen dat ik ‘aan mezelf ging werken’, werden deze termen regelmatig naar me toe geslingerd, alsof iedereen weet wat het betekent en deze uitdrukkingen geen verdere uitleg behoefden. Die kreeg ik dan ook niet en ik durf te betwijfelen of de helft van degenen die ze bezigden wel wisten wat het inhield. Maar ja, dat blijft gissen. Het enige wat ik zeker weet, is dat ik er dood mee aan zat.

Zelfs de term ‘bewust worden’. Wat is dat nu eigenlijk? Het wordt zo vaak gebezigd, maar we zijn toch al bewust? Ja, we zijn niet geheel onnozel. Met bewustwording bedoelen we, ik althans, dat je na gaat denken over je leven. Over het hoe en wat en waarom. Je gaat jezelf vragen stellen als "waarom word ik elke keer geconfronteerd met hetzelfde probleem?" Je wordt je bewust van je handelingen en de gevolgen daarvan. "Waren we dat dan niet?" Ja, natuurlijk wel. We zijn ons terdege bewust van het feit, dat als je je vinger in het vuur steekt, je die vinger brandt. En dat het verrekte veel pijn doet! Dit is echter bewustwording op kleine schaal.

De wet van oorzaak en gevolg, want daar heb ik het nu meteen over, heeft betrekking op grotere schaal. "Karma." Goh, dat ik daar nog niet aan gedacht had. Karma, dat is ook zo’n mooie term die dan vaak voorbij komt. Want karma wordt vaak in een adem genoemd met de term ‘oorzaak en gevolg’. Karma is een soort wet van oorzaak en gevolg. Alleen hoe die wet nou precies in elkaar zit, daar zijn de meningen over verdeeld. ‘De wet van oorzaak en gevolg’. ‘Bewustwording op grotere schaal’. Daar begint de ellende allemaal mee.

Ellende? Ja, ellende. We kennen niet voor niets de uitdrukking ‘Zalig zijn de onwetenden van geest.’ Want als je nou eenmaal in die valkuil van je eigen nieuwsgierigheid trapt, dan lijkt er haast geen weg terug meer te zijn. Erger nog. Als we eenmaal de smaak te pakken hebben, vooral in het begin, leven we in een euforische stemming. We voelen ons en gedragen ons, alsof we de eerste mensen zijn die het vuur uitgevonden hebben. En aangezien we het zo lekker warm vinden, gunnen we het iedereen en vallen we iedereen in onze omgeving lastig met onze pas verworven ‘wijsheid.’ We rennen dan rond als een kip zonder kop (zo komt het voor een buitenstaander vaak over) of beter gezegd, als een pyromaan en steken alles in de fik, waarvan wij denken dat het mooi branden kan.

Levensgevaarlijk, deze stemming, want je kunt er lelijk je vingers aan branden. Vrienden en kennissen zullen in het gunstigste geval hun afstand bewaren. In een minder gunstig geval zullen ze je mijden als de pest. Even uitkijken met dat vuur, want wie zijn kont brandt moet op de blaren zitten en geloof het of niet, niet iedereen wil dat. Het goede nieuws is, dat we vanzelf uit deze euforische stemming, uit deze roes, terugkomen. De een wat eerder dan de ander. De een wat hardhandiger dan de ander, maar vroeg of laat gebeurt het. Desnoods zorgt de omgeving daar wel voor, want je trekt niet alleen aan wat je uitstraalt, ook het tegendeel daarvan. En net zoals men brand bestrijdt op plaatsen waar dat ongewenst is, zo zal ook je omgeving zijn maatregelen treffen om het vuur binnen de perken te houden. En dat is maar goed ook, want net als een vuurwapen, is het vuur levensgevaarlijk in de handen van een dwaas.

Hoe dan ook, voor ieder van ons komt het moment waarop we weer terug bij onszelf komen. De een zal verder gaan op een wat rustiger tempo, de ander zal er een poosje niets mee te maken willen hebben. Maar, zoals ik al zei: er is geen weg terug. Als je eenmaal je vingers hebt gebrand, zul je dat gevoel nooit vergeten. Misschien wel het vuur ontlopen. Je kunt het wegstoppen en verdringen. Dat zul je ook doen, als de eerste kennismaking te heftig was en jij één van degenen was die zijn vingers flink gebrand heeft. Maar ja, als jouw innerlijke nieuwsgierigheid je eenmaal dwingt om te ontdekken, zul je vroeg of laat toch weer de wereld gaan verkennen en dan kom je automatisch weer in contact met dat vuur. Want je waakvlammetje brandt.

En je vergeet nooit dat gevoel van warmte wat je bij het vuur ervaren hebt. Want in de handen van de wijze, kan het vuur je warmen en koesteren. En daar zijn we allemaal min of meer naar op zoek. Dat gevoel van geborgenheid, van gekoesterd worden. We noemen dat liefde. Iedereen is op zijn manier op zoek naar liefde. Ik zou bijna zeggen: op weg naar liefde. Tot we tot de ontdekking komen dat we zelf die liefde zijn. We zijn liefde, alleen weten we dat vaak niet, omdat we ons er nog niet van bewust zijn. Maar daar waren we ook mee aan het werk, toch? Bewust worden? De zoektocht naar die liefde, waarvoor in ieder van ons dat vlammetje brandt? Die Goddelijke vonk die ieder bij zich draagt op onze reis naar de aarde. De Goddelijke vonk van onvoorwaardelijke liefde, die onze drijfveer is? Liefde met de hoofdletter L.

In onze zoektocht ervaren we allerlei soorten van liefde. Het is een soort van warme deken, die iedereen van tijd tot tijd nodig heeft om niet te verkillen. Het nadeel is echter dat je in dit stadium afhankelijk bent van een ander om die deken om je heen te leggen. Elke vorm van liefde, anders dan de onvoorwaardelijke liefde, is immers een liefde van buitenaf. Dan kan het ook gebeuren dat je het koud hebt en er geen deken te vinden is. Of in een ander geval kan het zijn iemand te pas en te onpas met die deken aan komt sjouwen. Vaak op een moment dat jij het helemaal niet koud hebt, maar dat ze het zelf koud hebben en zich op deze manier warmen.

Leuk, als je het gezellig vindt, samen onder een deken. Vervelend als je bewegingsvrijheid nodig hebt en deze deken je belemmert in je voortgang. Heel vervelend wordt het als die warme mantel der liefde, waar zoveel mee bedekt wordt, te verstikkend wordt of wegvalt. Dan krijgen we het koud, als die vlam van onvoorwaardelijke liefde niet zo sterk in onszelf brandt, dat het ons kan verwarmen. Dan moeten we toch iets, want we zijn niet voor niets warmbloedig en vroeg of laat gaan we toch op zoek naar warmte. Dan begint dat verlangen in ons te knagen en gaan we automatisch weer op zoek naar iets anders om ons te warmen en dan is vuur een aardig alternatief.