Onderstaand artikel is een vertaling van een artikel van Ron Scolastico, een onderscheiden Transpersoonlijke Psycholoog, auteur, artiest en Spiritueel Raadgever, die meer dan 30 jaar het menselijk bewustzijn bestudeerd heeft.

Hij heeft een unieke bekwaamheid om in een diepe staat van trance te gaan en gegevens te onttrekken aan een veelomvattende bron van wijsheid, die buiten het gewone bewustzijn ligt. Vanuit die staat van ver ontwikkeld bewustzijn spreekt Dr. Scolastico diepzinnig over vele aspecten van het leven.

De vraag die ten grondslag ligt aan deze lezing is, "zou je de ervaring van verlies willen bespreken?" Als mensen ervaren we het verlies van dingen dagelijks - van het simpele verlies van tijd, verlies van de jeugd, verlies van gezondheid, het achterlaten van familie na vakantie bijeenkomsten, tot het zeer pijnlijke verlies van een geliefde door de dood. Het lijkt de menselijke manier van het ervaren van verlies. Focussen op het moment, "in het hier en nu zijn", schijnt slechts tijdelijk te werken, want het is moeilijk deze focus vast te houden. Onderstaande lezing gaat over het gevoel en de ervaring van verlies in het algemeen.

"Voor de duidelijkheid moet je begrijpen dat verlies geen realiteit is. Het is een Menselijke, subjectieve ervaring. Verandering is de realiteit. Stel dat je een geliefd kind hebt. Je houdt ontzettend veel van dit kind. Dit kind sterft. Het leven van het kind is beëindigd, dus de verandering is, dat je niet langer een kind hebt. Hierbij hebben de meeste mensen een vreselijk gevoel van verlies, maar dat is de natuurlijke reactie. Echter, het enige feit is dat er een verandering is geweest. Het menselijke kind is veranderd, van een levend zelf in een fysiek lichaam, naar een eeuwige ziel.

Als je een hele hoop geld hebt geïnvesteerd in de "menselijke marktplaatsen" en er Komt een bepaalde verandering, dan is je investering waardeloos geworden, dat is een feit. De ervaring is er een van verlies en je zegt, "Ik ben mijn geld verloren".

Als je 20 bent, en erg mooi, en je houdt van je fysieke verschijning, en je wordt 65 en gerimpeld, en je zegt, "Ik ben mijn jeugd verloren", dan is dat jouw ervaring. Het feit is, dat je van een jong in een ouder persoon veranderd bent.

Als je een verlies wilt vermijden, dan moet je de verandering vermijden. Om de verandering te vermijden, moet je het menselijke bestaan eindigen en je bewustzijn veranderen in een eeuwig rijk zonder verandering, hoewel er wel ontwikkeling bestaat. In het eeuwige rijk is daardoor nooit een verandering waardoor iets beëindigt, dat door een mens als verlies gezien zou worden. Er is geen einde in het eeuwige rijk. Er is ontwikkeling.

In het menselijke rijk is altijd een eind. Iets begint, dan eindigt het. Als dat je niet aanstaat, zeg je, "Dit is verlies. Dit doet zeer". Als je al je geld verliest, als je rijkdom verandert in armoede, dan vind je dat niet fijn. Theoretisch gezien zou je kunnen zeggen, "Ik heb een fascinerende ervaring gehad door rijk te zijn, nu is het heel interessant om arm te zijn". Dan zou je geen gevoel van verlies ervaren. Er zou een gevoel van opwinding zijn, om de ervaring van van armoede te onderzoeken, die de meeste mensen als negatief ervaren.

Net zoals pijn, is verlies de menselijke reactie op verandering, vooral wanneer het een einde betreft van iets waar jij de voorkeur aan gaf. Nu is dat iets er niet meer, of het duurt niet voort, en je ervaart verlies. Het zou niets uithalen als je probeert je menselijke reactie te veranderen. Als je kind sterft, heeft het geen zin om jezelf te dwingen te zeggen "Hoe interessant! Eerst kon ik ervaren hoe het was om een kind te hebben. Nu is het zo fascinerend om een dood kind te hebben. Ik zal trachten van deze ervaring te genieten". Je hebt de menselijke reactie op het "verlies" van een kind nodig, het einde van het fysieke lichaam van het kind. Je zou moeten voelen, "Dit is vreselijk. Dit is een vreselijk verlies". Dat is menselijk, en te trachten deze natuurlijke reacties op een onnatuurlijke manier te elimineren, zou je tot een onnatuurlijk mens maken.

Wanneer je zou zeggen, "Ik ben zo vreselijk verdrietig door het verlies", dan heb je baat bij het doorleven van de slechte gevoelens, zolang als nodig. Uiteindelijk kun je leren om die gevoelens niet te creëren, en kun je de aandacht richten op de aspecten van het leven die niet droevig en pijnlijk zijn.

Er is geen andere manier. Je kunt de verandering niet stoppen, wat door sommigen als verlies ervaren wordt. Je kunt alleen leven met de feiten. Je jeugdige ik, als je het zelf niet doodmaakt, verandert in een ouder zelf. Als je veel geld hebt en het raakt op, ben je arm. Het is slechts de aard van beëindiging, de aard van verandering, de aard van het menselijke leven in een fysieke wereld. De enige manier om verlies te vermijden is door met je gevoelens te werken, óf door op te houden mens te zijn".

Vertaald en bewerkt door W.M.F. Leuver