Terug naar de hoofpagina van diamental Diamental Magazine Online
 
 
Hart4Es
 

S(ch)andalen
Door Cindy de Kroon
29 juni 2001

1 goedemiddag,

Het zonnetje staat hier weer hoog aan de hemel en ik dacht dat het weer eens tijd werd voor een meeltje. Elke dag naar het strand wordt ook saai en dus zit ik ook regelmatig met mijn boek ergens op het terras. Zodra ze me aan zien komen dan wordt er al koffie gehaald en als er luidruchtige snuiters op het terras zitten dan worden deze gemaand rustig te doen omdat ik zit te lezen. Ik vind dat wel grappig, maar dat is dan een voordeel van het vaste-klant zijn.

Het leven hier is fijn, heel relaxt en niemand heeft haast. Als je om 5 uur met een Griek afspreekt, dan mag je blij zijn als ie er om kwart voor zes is. Je bent veel buiten en ook het mooie weer doet natuurlijk wonderen voor het humeur, althans voor het mijne. Toch zijn er ook 'minpuntjes' die dat mooie weer met zich meebrengt en 1 daarvan is De S(ch)andaal. Bij voorbaat wil ik zeggen dat ik absoluut geen enkele sandalen-drager voor het hoofd wil stoten, maar mijn favoriet zijn ze niet. Je ziet ze hier in alle soorten, maten en kleuren. Ik zie bijna niks anders meer, het schijnt dat men massaal 'de sandaal' ontdekt heeft. Of dat altijd al zo is geweest weet ik niet, ik heb er eigenlijk nooit zo op willen letten, maar ik kom er hier met geen mogelijkheid onderuit. Ik zie ze overal. De man voor mij op de scooter heeft ze aan, de cassiere in de supermarkt, de taxichauffeur, noem het maar op. Ik vind het al helemaal geeeen porum, zo die b! lote poten in die dingen, maar dan schijnen sommige mensen ook nog te denken van nou, ik heb mooie gele sandalen, laat ik daar eens een keurig paars sokje bij dragen die ik dan fijn tot m'n knieholtes optrek.

Bij vrouwen vind ik het nog enigzins gaan, maar bij mannen heb ik er een grondige hekel aan. Het is geen pretje als er al de hele avond een bijzonder leuke knul aan de bar zit en ik ineens tot mijn afgrijzen () moet ontdekken dat hij 'drager' is en dat hij het schijnbaar ook niet nodig vond eerst het overtollige haar van z'n voeten te verwijderen, aangezien er een flinke bebossing tussen de bandjes uitstak. Ja sorry hoor, maar voor mij is zoiets echt afknapper nummer 1. Als ik dat zie dan ben ik echt in staat om zo iemand met loeiende sirenes af te laten voeren. Als ie al zoveel haar op z'n voeten heeft dan laat de rest maar zitten.

Op dit moment is het al een stuk drukker geworden en de verwachting is dat het binnen twee weken toch wel storm gaat lopen hier. Het leuke daarvan is dat de Grieken zelf ook weer wat vrolijker zijn en dan kun je ze nog wel eens bewegen tot gek doen. (bijna) iedereen kent het liedje wel van hooooofd, schouders, knieen, teen, knieen teen. In het Grieks krijg je dan kafaaalie, omos, genato, toe, genato toe. Waar de Grieken ons eerst enigzins vreemd keken als wij op dit nummer aan het dansen waren, fanatiek de betreffende lichaamsdelen aanwijzend, doen ze nu vrolijk en luidzingend mee. En geloof me, dan lig je in een deuk. Grappig detail is trouwens ook dat zij de letter H niet kunnen uitspreken en bestellen dan ook altijd een Gaineken ipv. Heineken en weten inmiddels ook dat ik uit Aintgoven kom.

Ja, verder gaat het hier wel z'n gangetje. Ik maak eigenlijk weinig bijzonders mee. Ik werk, eet, slaap, eet en ga weer werken. Het is zoals thuis, maar dan anders. Overdag fijn naar het strand, bruin worden. Nou schijn ik al aardig bruin te zijn terwijl ikzelf het idee heb dat dat nogal meevalt. Maar als ik dan naar de anderen kijk die hier al lang zijn, en die zijn bruin, en ik zie mezelf, dan ben ik inderdaad behoorlijk bruin. Maar je loopt hier heel de dag tussen bruinen, dus het valt me niet zo op. Alleen als er weer een lading bleekgezichten is gearriveerd, dan zie je het verschil wel. Dus ik mag niet klagen.

Sinds er twee maanden geleden een McDonalds is geopend en ik daar pas 1 keer, nou vooruit misschien 2 keer ben geweest, heb ik besloten mezelf vandaag maar op een BigMac menuutje te trakteren. Na drie dagen heel gezond te hebben gegeten mag het wel weer dacht ik zo. Dus voor nu de groeten en tot meels.

Heel veel groeten, Cindy


 
nopix
stichting diamental