Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren!

Een gevleugelde uitspraak die op nogal wat gebeurtenissen, massa's en individuen van toepassing is. Een tegenwoordig veel voorkomende tendens is dat overal op de wereld, mensen de behoefte blijken te hebben om dit soort nieuwe rituelen zoals eerder beschreven te ontwikkelen. Daaraan is dan ook geen gebrek, want alleen al vanuit de 'gechannelde' wereld worden we er mee overspoeld, naast die welke veel mensen al dan niet "spontaan" ter plekke ontwikkelen. Het belooft ons in staat te stellen een beter mens te zijn, met vaak de speciale opdracht onszelf als "lichtwerker" te presenteren en vanuit dien hoofde de mensheid en de aarde te helen. Veel mensen voelen zich dan ook geroepen deze 'grote dingen' te gaan doen.

In feite is elk oud ritueel of ceremonie grotendeels een fenomeen, waaraan velen zich onderwerpen maar waarvan niemand meer weet waarvoor ze eigenlijk diende, maar die de mens nog kunnen dienen als handvat om tot introspectie (eerlijk zelfonderzoek) en inzicht te komen. Met de opkomst van nieuwe gebruiken en rituelen is het erger gesteld.

Het is ongetwijfeld zo, dat het voor een groot aantal mensen die er klaar voor zijn een goede zaak is en van het grootste nut voor hen zelf alsmede ter heling van het collectief en de aarde. En er zullen inderdaad mensen zijn die vanuit hun vergevingsgezindheid, zelfcontrole en de mentale evenwichtigheid die ze al hadden voordat zij er aan begonnen, meer wijsheid, inzicht en kracht verkrijgen en al dan niet het vermogen om op altruïstische wijze aan genezingsprocessen bij anderen te werken, vanuit het besef dat er volle samenwerking vereist is met het 'Hoger Zelf' van beide kanten.

Echter heel veel mensen voelen zich geroepen om deel te nemen aan iets dergelijks voor zij er klaar voor zijn. Zij bezitten nog niet het juiste inzicht, noch beschikken zij over de nodige zelfcontrole, waardoor hun motieven veeleer van persoonlijke egocentrische aard zijn. Verbeter de wereld en begin bij u zelf, is wel een oude waarheid, maar wordt blijkens de huidige maatschappelijke toestand en vooral de nieuwe ontwikkelingen daarin, blijkbaar niet door iedereen geheel en al in het juiste perspectief begrepen. Bij een eerlijke, objectieve en diepgaande zelfbeschouwing komt men, mits men gezegend is met de nodige diepgang, doorzettingsvermogen en bijzonder gemis aan angst, tot verbazende conclusies.

Er is echt erg veel dapperheid en inzicht vereist om de echte waarheid binnenin ons zelf onbewogen waar te nemen en nog meer lef om deze daarna ook werkelijk uit te dragen en er naar te leven. In het beste geval ontdekt men dat men zelf zijn 'eigen oorzaak' is. En dat alle ervaringen die men heeft ondergaan, steeds de allerbeste waren op dat moment om de persoon in kwestie zo snel en effectief mogelijk te herinneren aan zichzelf, opdat een evenwichtig leven mogelijk is vanuit de ballans tussen het ego en de wezenlijke essentie.

Velen zullen niet verder komen dan het inzicht, dat ze best iets aan hun gedrag, terwille van anderen zouden kunnen veranderen, waarbij vaak de behoefte ontstaat om dienstbaarheid te verlenen. Maar ongelukkig genoeg vinden zeer velen diep in hun zieleroerselen steeds maar weer een bevestiging van het hun al eerder opgevallen feit, dat anderen toch echt wel verantwoordelijk, 'schuldig' zijn voor de beroerde toestand waarin zich men zich waant en uit zich vaak in een bijzonder sterk gevoelde behoefte om de wereld te gaan verbeteren.

Omdat dit tot op heden niet altijd het gewenste resultaat opleverde, is daar iets op gevonden. Heden ten dagen verschijnen er met de regelmaat van de klok, steeds meer schitterende boeken en berichten over Sterremensen, Lichtwezens en aliëns en wat dies meer zij. Het fijne daarvan is dat zij onze 'schulden' verzachten door de oorzaak steeds verder weg in het verleden te plaatsen. Momenteel is het bijvoorbeeld nogal in de mode om schuld in het verleden te leggen waarbij vooral Atlantis in trek is alsmede Lemuria en Egypte. Hierbij wordt echter vaak vergeten dat de wetenschap of gedachte dat men in vroeger tijden Maya of Farao was, niets oplost en dat we het nog steeds, Hier en Nu moeten doen. Dat de verantwoordelijkheden juist voornamelijk liggen in onze relaties met anderen en dat juist binnen die betrekkingen de mogelijkheden liggen om tot werkelijk zelf-inzicht te komen.

Alles keert terug naar de bron

Wat we uitzenden keert ook weer op ons zelf terug. Wat momenteel vooral vaak voorkomt is dat in de tijden rondom het opvoeren van dit soort nieuwe rituelen, speciaal de spanningen binnen relaties zo zwaar oplopen dat er vaak onherstelbare schade wordt aangericht. Als er bijv. een scheiding dreigt in de familie, liefdesrelatie of met beste vrienden door de keuze al dan niet deel te nemen aan het een of andere ritueel is het noodzakelijk om goed na te gaan wat de echte intentie is en of de keuze in overeenstemming is met ons werkelijke gevoel. Als je opstaat van je stoel kan het wel eens zijn dat er een ander op gaat zitten. Het vervelende is dat we iets pas missen als we 't kwijt zijn.

De domper komt als men toch weer geconfronteerd wordt met de werkelijkheid, waarin feitelijk niets is veranderd en waardoor de frustraties wel tienvoudig versterkt worden. Men blijkt ineens nog eerder geïrriteerd, nog minder verdraagzaam, minder bereid de hand in eigen boezem te steken en bij de sterkere onlust gevoelens wordt steeds vaker van anderen verwacht dat ze daar maar consideratie mee moeten hebben. Totdat men natuurlijk geheel en al zwelgt in zelfmedelijden en zich afvraagt waarom men door de Goden is verlaten. Het is dan te hopen dat men voldoende eerlijkheid in huis heeft om te erkennen dat een en ander meer op egoïsme was gefundeerd dan op onzelfzuchtige en werkelijke liefde voor elkander.

Vaak wordt er niet beseft, dat als de energieën al werken daardoor natuurlijk alle energieën, gevoelens, emoties enzovoorts versterkt worden. Dus ook de negatieve, hoewel dat vaak niet meteen zal blijken. De kleur rood bijv. staat voor actie en daadkracht, maar ook voor negatieve agressie In eerste instantie is de kick van het oproepen en werken met energieën en het samen zijn van een aantal zogenaamd gelijk gestemden, voldoende om een aantal dagen in euforische stemming te zijn, waarbij het gevoel dat men volledig vernieuwd is en alle problemen, trauma's en frustraties tot het verleden behoren, zeer sterk is.

De waarheid is echter dat als men voorheen al niet mentaal evenwichtig was het ook niet zal zijn daarna. Dat de problemen die er waren echt niet weg zijn. En als men van te voren al geloofde in de 'schuld' van anderen, dat deze overtuiging daarna natuurlijk nog versterkt zal zijn. Daarmee is de cirkel weer rond, want vol overtuiging zullen deze mensen tot de conclusie komen, dat het heel goed was om er aan deel te nemen, omdat ze enkel zijn gesterkt in hun al van te voren vaststaande overtuigingen. In feite is er voor hen totaal geen sprake van vernieuwing of inzicht. In tegendeel maken ze het zich nog moeilijker om tot een werkelijke evenwichtig en eerlijk oordeel omtrent zichzelf te komen.

Vrijheid

Het eigenaardige feit doet zich ook voor, dat in plaats dat de mensheid nu zo onderhand eens werkelijk vrij wordt, zij zich opnieuw gaat binden. Nog erger is het, dat men zich opnieuw gaat conformeren aan nieuwe rituelen, ceremonieën, regels en wetten, die natuurlijk ook al zeer snel verworden tot dogma's en waarvan uiteindelijk geen mens meer weet waartoe ze dienen en wat de werkelijke effecten zijn. In feite zijn veel van die nieuwe bezigheden, lege constructies bedacht door het ego en of in navolging van 'gechannelde' berichten, waaraan veelal een bijzonder grote werkelijkheidswaarde aan wordt toegekend en een nog grotere zeggenschap aan wordt ontleend.

Hierbij lijkt het gerechtvaardigd om ons af te vragen wat het effect zal zijn van de enorme egocentrische energie die vrij komt tijdens een bijeenkomst waarvan een groot aantal deelnemers enkel aanwezig is ter meerdere eer en glorie van hun eigen persoonlijkheid. Momenteel wemelt het van de nieuw opgestane goeroe's, leiders en mensen die zich profileren en presenteren als genezer of dienen zich aan als ambassadeurs van de nieuwe wereld, zonder welke wij, als eenvoudig en zichzelf zoekend mens, schijnbaar niet kunnen.

Tijd van de scheiding der geesten.

Dit alles leid er toe dat de bestaande positieve en negatieve energieën zich enorm zullen versterken over de gehele wereld, waarbij dit vooral tot uiting komt binnen emotionele relaties, liefdes en vriendschappen. Waar het vooral op aankomt is te weten of de keus die we maken inderdaad uit liefde voorkomt of dat er verborgen motieven zijn van egocentrische aard. Als men niet eerlijk is tegen zichzelf, hoe kan men dat dan wel zijn tegenover anderen?

Kies voor egoïsme of altruïsme en laat het een troost zijn voor degenen die door de omstandigheden of zelf besluiten niet mee te doen, dat ze daardoor waarschijnlijk ook meer ruimte scheppen voor de echte Leraar binnenin. Het is goed om te weten dat we vanuit onszelf die energie ook kunnen opwekken en dat ze daardoor ook beter begrepen en gehanteerd kunnen worden.

En laat men zich vooral niet wijsmaken, dat men aan de 'verkeerde' kant staat, als de 'lichtwerkers' roepen "Dit is de scheiding der geesten". Dat is het ook inderdaad, maar de beste kant is nog altijd die, welke gekozen is op basis van persoonlijke ethiek en verantwoordelijkheidsbesef en gewoonweg uit echte liefde. Daarbij is de werkelijke intentie bepalend voor ons individuele 'Licht' Iedereen neemt de plaats in die hem of haar toekomt, rechtens de persoonlijke behoefte, ontwikkeling en geaardheid. Waarbij exact bepaald wordt vanuit welke motieven en met welke intentie men te werk gaat, of men zich daar nu van bewust is of niet.

Het is niet de kunst om energieën op te wekken, maar om ze te beheersen. Als men al geen beheersing heeft in het normale dagelijkse bestaan over de emoties, in het bijzonder agressie, woede en frustraties en niet het vermogen bezit werkelijk eerlijk te zijn tegen zichzelf, is het ijdele hoop om te geloven dat dit door middel van allerlei rituelen of middels anderen bewerkstelligd kan worden.

En bij het maken van keuzen is het misschien wel raadzaam eens te bedenken dat; Een dokter geen bestaansrecht heeft zonder patiënten. Dat een ziekenhuis niet zonder zieken kan. Dat het leger haar bestaansrecht ontleent aan oorlog en dat de politie zonder criminelen werkeloos is.

De bedoeling van dit artikel is natuurlijk niet om tot twijfel of angst aan te zetten. Als iemand toch mee wenst te doen is dat een prima zaak en zullen zelfs eventuele wrange nawerkingen, op een speciale manier ook weer leiden tot een dieper inzicht in het eigen wezen.

Maar als we allemaal aan het verzuipen zijn laat er dan iemand zichzelf redden, want alleen van af de kant kan de rest geholpen worden. Met oorlog in het hart, kun je niet bidden voor wereldvrede! Als de mensheid zichzelf geneest, dan heelt ze daarmee ook de aarde.

"Er is geen religie, hoger dan de Waarheid." (Blavatsky)