Er zijn twee manieren om naar één en dezelfde schepping te kijken. De ene manier, welke het rijke westen dreigt te overheersen is de uiterlijke, materiele: we zijn bezig om steeds meer te willen hebben. We werken uitsluitend voor de knikkers en de komende vakanties. We kankeren wat af. Computer en e-mail hebben onze contacten, onze communicatie vervangen. We bergen ouderen op in bejaardenhuizen, gehandicapten in speciale tehuizen, baby's en peuters in crèches en peuterspeelzalen. We willen steeds meer luxe, steeds meer uiterlijkheden. Het geweld neemt dagelijks toe. Je bent niet langer veilig op straat. Vrouwen vragen om moeilijkheden wanneer zij in het donker gaan fietsen of bij licht het bos ingaan. We hebben het zo druk dat afspraakjes minstens drie weken van tevoren gemaakt moeten worden. Ja we willen alles controleren. We denken dat wij alles kunnen regelen en beheersen, dat we zelfs kunnen beslissen over leven en dood. Dat we voor anderen -ongeborenen of ouderen en zwakkeren- kunnen bepalen wanneer leven de moeite waard is.

Maar er moet toch iets meer zijn dat dit alles? Hoe komt het dat we vergeten zijn dat we spirituele wezens zijn die naast een lichaam ook nog zoiets als een geest en een ziel bezitten, waardoor we eeuwig zijn en onsterfelijk? Hoe anders gaat ons leven er uit zien als we dat gaan beseffen, durven ervaren en gaan vorm geven. Angst maakt dan plaats voor liefde, Schaarste in gevoel wordt vervangen door overvloed. Ontevredenheid maakt plaats voor intense dankbaarheid.

Het leven is een geschenk!

KIJK EENS HOE DE WERELD ER NU UIT GAAT ZIEN:

We hebben een gezond gevoel van eigenwaarde. We hebben frustraties uit het verleden gebruikt om te groeien en zijn daardoor mooiere en helere mensen geworden. We houden van onszelf, precies zoals we ZIJN en hebben ruimte voor iedereen. Opoffering bestaat niet langer, het is een voorrecht om voor onze kinderen, onze gehandicapten en onze ouderen te mogen zorgen. De beloning is onbetaalbaar.

Ieder van ons weet diep van binnen dat hij deel uitmaakt van een groter geheel. Dat we allemaal broeders en zusters zijn, omdat we in wezen allemaal één en dezelfde zijn.

Ieder van ons weet dat religie slechts een uiterlijke vorm is van hetzelfde water uit dezelfde BRON. We hoeven elkaar dus niet langer te bestrijden. We zijn nieuwsgierig en verrijken onszelf door kennis te nemen van de wijsheid van anderen.

Scholen krijgen een andere bestemming. We leren en ontdekken wie we werkelijk zijn. We weten dat we mooi en perfect zijn en geven onze kinderen dat met de moedermelk mee. Er zijn geen ongelukkige en verscheurde kinderen meer. Vandalisme behoort tot de vorige eeuw. Ieder kind, ieder mens weet immers dat zijn bijdrage uniek is en van het grootste belang in het geheel. Fantastisch, je mag anders zijn dan die ander, maar je bent zeker niet minder belangrijk - maar ook niet meer!! Onze kinderen weten dat wij van hen houden en dat zij alle aandacht krijgen die ze nodig hebben. Zij weten dat zij niet gestraft worden van hun fouten, maar dat zij daarvan mogen leren. Zij hebben een natuurlijk respect meegekregen, ontdekken hun eigen creativiteit en hebben niet langer al die uiterlijke zoethoudertjes meer nodig.

We delen onze overvloed met ieder die minder heeft dan wij. We ontvangen naarmate we geven. Onze angst voor tekort is voorgoed voorbij. Waarom zouden we ons langer ziek eten, terwijl anderen sterven van de honger?

We voelen ons verantwoordelijk voor de schoonheid van moeder aarde. We beseffen dat zonder haar ons leven in de stof niet mogelijk is. We vertroetelen en verzorgen haar, zoals we onszelf verzorgen, zoals wij onze huiskamer verzorgen. Er is geen persoonlijk bezit en tegelijkertijd bezitten we alles en zijn we de verzorgers van datgene wat we bezitten.We kiezen niet langer voor kwantiteit, maar voor kwaliteit.

We beseffen dat dieren en planten levende wezens zijn en behandelen hen met respect. We staan niet langer toe dat er zoveel dierenleed is en zijn bereid om alleen te gebruiken wat nodig is en daar zoveel voor te betalen dat ieder dier een goed en vreugdevol leven kan leiden.

Niet langer gebruiken we titels om onszelf en onze angsten achter te verschuilen. Nee, we waarderen elkaar vanuit ons unieke menszijn. Jaloersheid kennen we niet, we ondersteunen ieder in haar unieke gave en geven onszelf daardoor de kans onze eigen unieke gift volledig te ontplooien.

We beseffen hoe bevoorrecht we zijn. We gaan slapen met een open en dankbaar hart en begroeten de nieuwe dag vol vreugde. Niet langer bepalen wij de situatie, we nemen het leven zoals het komt. Het enige wat we bepalen is hoe we met elke situatie om willen gaan, als slachtoffer of als medeschepper.

We beschuldigen anderen niet langer. We weten dat elke beschuldiging een beschuldiging naar onszelf is. Oordelen hebben immers uitsluitend met angst te maken. Vanuit liefde weten we dat we allemaal, niemand uitgezonderd, positieve en negatieve kwaliteiten bezitten. Het is uitsluitend aan ons met welke kant we onszelf willen verbinden. Wanneer we vallen is er een helpende hand om op te staan en opnieuw te beginnen.

We dragen onze eigen verantwoordelijkheid en hebben alle regeltjes en structuren die we bedacht hebben om elkaar in toom te houden en de wet voor te schrijven niet langer nodig. Ieder weet hoe hard hij kan rijden en haast behoort tot een ver verleden. We zijn even galant op de snelweg als in onze persoonlijke relaties.

Het is niet langer nodig dat anderen onze rotzooi opruimen, we zorgen ervoor dat we geen rommel achterlaten. Vernielen, waarom zouden we iets willen vernielen? Je vernielt toch niet datgene wat jij zelf gecreëerd hebt? Integendeel, je eert en respecteert jouw creatie en de creaties van anderen.

Beperkingen ervaren we als uitdagingen om te groeien. We weten dat we mooi zijn en durven onszelf te laten zien in kracht en kwetsbaarheid. Kleren dienen uitsluitend om onszelf warm te houden en make-up en afslankmiddelen hebben we niet langer nodig. We zijn gelukkig, hebben het gewicht wat bij ons unieke zijn past en weten dat ware schoonheid zich binnenin bevindt.

Ieder doet het werk wat zijn hart laat zingen en wordt naar evenredigheid beloond. Misschien niet in materie, maar wel in respect. De directeur weet dat hij zonder de secretaresse nergens is. De toiletjuffrouw is evenveel mens als jij en ik. Iemand die zijn plichten vergeet wordt niet weggepromoveerd, maar op zijn verantwoordelijkheid gewezen. Er is geen grens voor mensen die willen werken. Ouderen mensen stellen hun wijsheid ter beschikking van bedrijven uit dankbaarheid voor hun waardevaste pensioen. We zijn niet vriendelijk omdat we vriendelijk willen zijn, we zijn vriendelijk omdat vriendelijkheid onze ware natuur is.

Al geloven wij dat onze handelswijze beschaafd is, we hebben ruimte voor andere culturen, andere gebruiken en weten dat zij even beschaafd zijn dan wij. Alles wat anders is jaagt ons niet langer angst aan, integendeel het voegt iets toe.

Afscheid en dood horen evenzeer bij het leven als een nieuwe geboorte. We hebben de dood een plaatsje gegeven en kunnen daarom volledig genieten van ons leven. We weten dat alles wat we nodig hebben er is op het juiste moment. Het leven is een cirkel, er is geen begin en geen einde. Hoe kunnen we bang zijn wanneer we weten dat we deel uitmaken van het grote geheel, er kan ons immers niets gebeuren, integendeel!

Niet langer koesteren we wrok. We weten dat we leren door onze fouten en gunnen onszelf deze leerweg. We hoeven niet langer te oordelen en we zijn altijd bereid om te vergeven en te vergeten. We begraven het verleden, het is niet langer daar. We bouwen een stralende nieuwe toekomst op de fundamenten van deze dag. Datgene wat we NU vandaag zijn, wat we NU vandaag neerzetten zal onze toekomst bepalen.

Jij mag zelf bepalen of je jouw toekomst er zo uit wilt laten zien!

Schijndel, dec. 1999