Het was tijdens het optreden van Joop Hogendoorn, tijdens de laatste Darling Market dat mijn wereld even veranderde. Zijn muziek werd luider en heel vreemd.......... het geroezemoes en de stemmen van de honderden aanwezigen in de immense hallen drongen steeds verder naar de achtergrond.

Mijn gewicht nam af, alsof ik werd mee gezogen in een draaikolk. Toen werd mijn focus gericht op een vaag opdoemende aarde die de plaats van de muzikant innam. Ik nam haar eerst op afstand waar, waarna zij steeds dichterbij kwam en ik er langzaam over heen zweefde.

Het was erg duister, immens donker zelfs. Opeens verschenen er hier en daar heel heldere lichten. Sommigen zelfs erg fel. Toen ik mij concentreerde en beter keek zag ik dat het de uitstraling van mensen waren. Deze personen bestonden zelf uit puur licht! Het waren er niet veel, maar ze verlichten in ieder geval wel een heel groot deel van hun omgeving.

Ineens kwamen uit alle windrichtingen mensen tevoorschijn en zij voegden zich bij de helderen. Hun eigen licht was flauw en zwak, heel erg zwak, maar door in de omgeving te blijven van de sterke lichten kreeg hun eigen vlam blijkbaar voedsel, want langzaam begonnen zij ook helderder te worden.

Ik voelde de vreugde van die mensen en hoewel ik het niet hoorde, wist ik dat zij uitriepen dat ze dit nooit hadden verwacht. Velen bedankten hun Goden en de mensen die hun heldere licht met hen deelden. Op deze wijze ontstonden overal op de aarde enorme 'Steden van Licht', echt hele steden van puur licht! De ene wat groter dan de andere, maar in elk gebied waar er zoveel licht was, bleek iedereen enorm gelukkig.

Mijn blik dwaalde tevreden over het aardoppervlak en er stroomde een zeer weldadig gevoel door mij heen. Daarop zag ik dat er zich overal ineens heldere lichten gingen afscheiden. Ook zij trokken nu zelf allerlei mensen aan. Dat ging een poosje goed, maar al heel snel zwakte hun licht af, steeds sneller en sneller. Totdat ze weer even flauw en zwak als voorheen waren. Bij de meeste was dit helaas het geval.

Niemand had in de gaten wat er gebeurde. Men scheen het volste vertrouwen te hebben in de persoon die men voorheen had gekozen om het eigen licht aan te voeden. Ik begreep dat de meeste ook niet meer naar het licht keken, maar naar de stem van die andere persoon luisterden, die naarmate het licht afzwakte, steeds meer vergissingen en zelfs leugens uitbraakte.

Sommigen echter werden onrustig, trokken zich weer terug en gingen op zoek naar een nieuw licht. Blijkbaar begrepen zij dat ze niet zonder de bronnen konden om het eigen licht weer te ontsteken. Pas als zij zich weer hadden aangesloten bij de 'Lichtsteden' ging ook weer hun vlam feller branden.

Toch waren er ook mensen die zich zonder probleem afzonderden en verspreidden. Blijkbaar beschikten zij over zo'n sterk eigen licht hadden dat, waar ze zich ook bevonden, zij steeds hun kracht behielden. Enkelen zwierven rond op de aarde, steeds de omgeving verlichtend, waar ze ook waren. Weer anderen bleven heel lang op een bepaalde plaats, waar ze als baken en trekpleister fungeerden voor zwakke lichten, waardoor er op die manier weer een aantal 'Lichtsteden' ontstonden.

Daarop begon alles weer te vervagen. De muziek die ik inmiddels niet meer hoorde, zwol weer aan en ik was weer terug in de zaal. Mijn blik trof die van Joop. Heel ernstig en diep!

Het zal wel verbeelding zijn geweest, maar heel even kreeg ik het gevoel alsof hij wist wat ik had gezien. Hoewel onze relatie van dien aard is dat ik zulks best had kunnen vragen, heb ik dat niet gedaan om de doodeenvoudige reden dat ik op hetzelfde moment ook besefte dat het geluk juist zat, in het begrijpen van het mysterie.

En ik moet zeggen, dat ik dít mysterie ik ten volle begreep!