Het probleem begon heel eenvoudig. Achter in de auto gezeten kreeg Manie een boterham met kaas. Niets mis mee. Manie is gek op kaas. Maar Manie kreeg nog iets. Ze kreeg een seintje van haar ‘Hogere Zelf’, in de vorm van een misselijk gevoel. Dus zei Manie nee tegen de boterham met kaas. Gewoon een simpel voorbeeld van ‘luisteren naar jezelf’. Niets mis mee toch?

Helaas. Manie’s moeder had alleen maar boterhammen met kaas bij zich. En Manie moest toch eten, want een goede moeder zorgt voor haar kind. Eén van de manieren waarop je goed voor een kind zorgt, is door het op tijd te voeden. In dit geval door middel van een boterham met kaas. Want Manie is gek op kaas. Omdat Manie’s moeder veel van haar kind hield en er dus goed voor wilde zorgen, had ze speciaal voor haar boterhammen met kaas gemaakt.

Manie had echter een vage herinnering aan een vorige keer, waarop ze bij het eten van een boterham met kaas hoofdpijn kreeg. Zo’n vage herinnering die we allemaal wel eens hebben. We weten dat we iets wel of niet moeten doen, maar het waarom is zoek. Het lichaam geeft aan, ‘nu even niet’ en we hoeven er alleen maar naar te luisteren. Simpel toch? Einde probleem.

Manie neemt gewoon geen boterham met kaas en ze krijgt dit keer geen hoofdpijn.
Kan het leven nog simpeler? Ja. Kan het nog moeilijker? Ja.

Door de eenvoudige beslissing om de boterham niet op te eten, was Manie van dat probleem af. Maar nu had Manie een ander probleem. Haar moeder, die met de vraag "Waarom?" op zoek was naar de oplossing van haar probleem, nl. een kind dat niet wilde eten. Manie dacht even na en herinnerde zich een deel van het probleem. Hoofdpijn. Haar verklaring was dus, "Van kaas krijg ik hoofdpijn". De gevolgen lieten niet lang op zich wachten. Moeder overstuur, want die wist niet meer waar ze aan toe is. Manie overstuur, want ze moest kiezen tussen hoofdpijn en hoofdpijn. Want van de inmiddels omgeslagen stemming kreeg ze die ook. Misschien kwam het zelfs helemaal niet van de kaas. Of van de auto. Maar van de spanning die meestal gepaard ging bij het reizen.

De volgende dag bijt Manie echter weer opgewekt in een boterham met kaas, want dat vindt ze lekker. Dit is echter olie op het vuur en een ondersteuning van de mening dat Manie maar een vervelend en koppig kind is. Er altijd op uit om moeilijkheden te veroorzaken. Kijk haar eens genieten. En gisteren was de hele stemming bedorven, doordat het kreng haar boterham niet wilde opeten. Waarschijnlijk om haar moeder te treiteren.

(Her)kennen jullie Manie al? Aangezien Manie niet van ruzie houdt, zal ze alles in werking stellen om ruzie te voorkomen. Manie leert niet altijd voor haar mening uit te komen. Manie leert zichzelf weg te cijferen. Keuzen te maken tussen hoofdpijn als het gevolg van een boterham met kaas in de auto, of hoofdpijn als het gevolg van opwinding en spanning.

Manie leert niet meer naar dat vervelende stemmetje te luisteren, want het brengt haar keer op keer in de problemen. Het is te vaag. Het is er in de vorm van een gevoel. Naar dit gevoel luisteren zorgt voor een ander gevoel. Ruzie. Spanning. Dat wil ze niet. Manie leert haar ‘Hogere Zelf’ het zwijgen op te leggen. Het 'Hoger Zelf', wat zich naar buiten toe manifesteert als koppigheid en onredelijkheid. Manie begint het te leren. Haar hoofd leert pulseren.

Manie is nu geen kind meer. Manie is inmiddels getrouwd en heeft zelf kinderen. Ze heeft geleerd keuzen te maken. Daarbij zoveel mogelijk rekening te houden met alle betrokken partijen. Eén ding is niet verandert. Manie houdt nog steeds niet van ruzie. Ze zal dus zo lang mogelijk rekening houden met anderen. Alleen worden het steeds meer anderen. Nu moet ze rekening houden met haar man, die op zaterdag liever naar voetbal kijkt, dan mee gaat om boodschappen te doen of op de kinderen te letten. Ze moet rekening houden met haar kinderen, die recht hebben op een veilige omgeving en die je dus niet alleen thuis laat. Maar ze moet ook boodschappen doen.

Iedere zaterdag keert dit probleem terug. Pa lief, die de auto meeneemt om naar voetbal te kijken, want daar heeft hij recht op. Hij werkt hard, dus heeft hij recht op ontspanning. Ma lief, die iedere zaterdag met twee zware boodschappentassen en het kleinste kind op de fiets balanceert, met twee zelfstandig fietsende kinderen in haar kielzog, intussen haar hersenen pijnigend omdat ze niets wil vergeten. Dat zorgt voor onenigheid. Ruzie. En dat wil ze niet.

Het is niet verwonderlijk dat Manie regelmatig last heeft van hoofdpijn. Heel regelmatig. Iedere zaterdag, tot aan haar scheiding. Manie heeft minder hoofdpijn, maar nog steeds een probleem. Ze is afgesloten van haar ‘Hogere Zelf’. Ze zoekt hulp bij anderen. Met onzekere schreden begeeft Manie zich op het alternatieve pad. Mensen die open staan voor ‘het onzichtbare’. Mensen die dingen horen die Manie (zelf) niet meer kan horen.

Manie krijgt hulp. Uiteindelijk leert ze weer naar zichzelf te luisteren. Ze leert zichzelf open te stellen. Als Manie ‘doorkrijgt’ dat ze hoofdpijn krijgt van kaas, begint er een lampje te branden. Vroeger, in de auto. Het lot is haar gunstig gezind. Haar moeder ziet een televisieprogramma, waarin verteld wordt dat je van kaas hoofdpijn kunt krijgen.

Op dit moment zou Manie dankbaar kunnen zijn en stoppen met kaas eten. Als iemand in haar omgeving dit probleem ter sprake brengt, kan ze die persoon haar eigen verhaal vertellen. Voor zichzelf of voor die ander, maar zonder oordeel over de kaas, want aan de kaas op zich mankeert niets. Alleen bij het verzamelen van een aantal factoren (kaas, auto, stress) kreeg Manie als kind hoofdpijn. Die ervaring heeft zoveel indruk gemaakt, dat deze factoren niet eens meer bij elkaar hoeven te komen. Ieder afzonderlijk facet kan al een razende hoofdpijn veroorzaken.

Manie zit vast in haar gevoel van radeloosheid en onmacht. Niemand heeft graag het gevoel dat ze machteloos is. Ook Manie niet. Manie neemt de macht over haar eigen lichaam over. Manie heeft een missie! Ze stopt niet alleen met kaas eten, maar zet het in alle bladen, die nog verlegen zitten om informatie. Er wordt als het ware een volledige hetze ontketend en ze krijgt ondersteuning van al die mensen die misschien ook wel eens hoofdpijn hebben gehad. Zij identificeren zich met Manie en al zoekend naar een oplossing voor hun probleem zullen ze iedereen in hun omgeving afraden om kaas te eten. Binnen de kortste keren wordt het land overspoeld door vlaggen en reklamecampagnes "Ban de kaas".

Waarom niet ‘Ban de auto’ of beter nog ‘Ban de overheersing van een ander’. Want dat is wat Manie doet. Manie is overtuigend omdat ze overtuigd is van haar gelijk. Ze is zo overtuigend dat ze in staat is om een ware Manie te ontketenen. Manie krijgt vele volgelingen. Om te beginnen de mensen die een deel van het probleem herkennen. Mensen die kaas eten en daarna last van hoofdpijn kregen. Maar ook mensen die nog nooit hoofdpijn hebben gehad, maar die geraakt worden door haar charisma. Ook twijfelaars. ‘Stel je voor dat je niet op komt voor je rechten en je komt er in de toekomst achter dat jij ook hoofdpijn krijgt van kaas’. Dan heb je geen enkel recht van spreken, dus laten we maar het zekere voor het onzekere nemen.

Maar ook heel andere groeperingen; onruststokers, meelopers, en sensatiezoekers. Mensen zonder een bepaalde doelgroep. Voor hen komt deze Manie mooi op tijd. Ze paste uitstekend in hun plaatje. Zij zien hun kans schoon om haar in te zetten voor hun eigen, niet zo mooie beweegredenen. Ze steunen Manie om daarmee anderen op een dwaalspoor te brengen. Anderen, die net als Manie vast zitten in hun eigen frustraties.

En Manie? Zij geniet met volle teugen. Manie (h)erkent alleen de kaas. Zij heeft haar boodschap doorgekregen op haar niveau en het helpt. Voor haar. Overtuigd van haar eigen gelijk begint Manie het te leren. Ze komt eerlijk en betrouwbaar over. Dat is haar kracht. Manie is ter goeder trouw. En Manie begint nog maar pas te leren.

Manie heeft zich vereenzelvigd met de naam van haar echtgenoot. Ze heet niet voor niets Manie Puleren. Zonder dat Manie het door heeft èn met goede wil begint Manie dat te doen, wat haar is aangedaan. Ze begint anderen te overheersen. Anderen, die best voor zichzelf zouden kunnen denken, maar die zo afgesloten zijn van hun eigen ‘Hogere Zelf’ dat ze de ‘boodschap’ liever van een ander horen. Anderen als Manie. Met overtuigingskracht en charisma. Anderen die de boodschappen, doorgekregen om hun eigen problemen op te lossen, doorgeven als ‘De Waarheid’.

Manie had niet langer een probleem, ze creëerde problemen en werd er zelf een. Manie is namelijk niet de enige die ‘haar’ waarheid doorkrijgt. Het is een ontwikkeling van deze ‘Nieuwe Tijd’ en met haar zijn er velen. Er is zelfs een naam voor uitgevonden. Channelen. Ze krijgt echter één grote tegenstandster. Mevrouw Muis heeft ‘doorgekregen’ dat kaas goed voor haar is. Ze vindt zelfs medestanders bij de boerenpartij met wetenschappelijk onderbouwde bewijzen van al die mensen die geen hoofdpijn van kaas krijgen, maar zich er juist lekker bij voelen. Er zitten zelfs leden onder, die in eerste instantie met Manie meeliepen. Men begon vragen stellen. Manie ging zichzelf vragen stellen, vooral omdat de hoofdpijn teruggekomen was. Teveel stress. Teveel reizen.

Het zelfgebouwde luchtkasteel kwam ten val. Een deel heeft zich afgescheiden. Door de grote tegenstellingen werden ze gedwongen om zelf na te denken. Net als Manie. Ze heeft echt geleerd voor zichzelf te kiezen en naar zichzelf te luisteren. Ze heeft zelfs geleerd om flexibel te zijn. Ze weet dat de waarheid van vandaag de leugen van morgen kan zijn. Ze heeft geleerd om onderscheid te maken. Zelfs Manie heeft zich gerealiseerd dat het middel nooit het doel mag worden.

Manie heeft na haar scheiding haar eigen naam weer aangenomen. Manie heeft niet langer de naam van haar echtgenoot. Ze heeft er trouwens toch nooit echt van genoten. Ze heet niet langer Puleren. Ze is zichzelf geworden. Ze heeft geleerd rekening met anderen te houden, door zich op zichzelf te richten. Door haar overtuigingen te delen en anderen geen deel van haar overtuiging te maken. Manie doet haar naam eer aan. Ze heet nu Manie Festeren.