Onderstaand artikel is een vertaling van een artikel van Ron Scolastico, een onderscheiden Transpersoonlijke Psycholoog, auteur, artiest en Spiritueel Raadgever, die meer dan 30 jaar het menselijk bewustzijn bestudeerd heeft.

Hij heeft een unieke bekwaamheid om in een diepe staat van trance te gaan en gegevens te onttrekken aan een veelomvattende bron van wijsheid, die buiten het gewone bewustzijn ligt. Vanuit die staat van ver ontwikkeld bewustzijn spreekt Dr. Scolastico diepzinnig over vele aspecten van het leven.

Wat is het met muziek, dat het tot een Universele manier van communiceren maakt. Is het de geluidsvibratie? Is 't het ritme? Is het de stijl? Hoe is het mogelijk dat muziek ons zo diep kan raken?

Je zou kunnen zeggen, dat als je met je geest werkt, je in overweging kunt nemen dat de grootste, ondeelbare realiteit, de ervaring is. En, je zou je voor kunnen stellen dat je de onafgescheiden krachten van God in een perfect, wonderlijk rijk ervaart, waarin jouw beleving er één is van constante extase.

Dit is slechts één manier om de krachten van God voor te stellen. Een andere manier is om je de zielen voor te stellen die voortkomen van die onafgescheiden, Goddelijke kracht.

Deze zielen hebben dezelfde ervaring van eeuwige pracht, maar zij hebben ook de ervaring van zelfbewustzijn - nog steeds denkend in termen van ervaringen. Dan zou je een voorstelling kunnen maken van zielen die een zekere ervaring hebben en die je, om een menselijke term te gebruiken, "verlangen" naar een realiteit van hun eigen schepping zou kunnen noemen.

Je kunt je deze "verlangende" ervaring van de ziel voorstellen, als het ervaren van een bepaald moment. Dat moment wordt door die zielervaring voortgedreven buiten de alles doordringende eeuwige ervaring van de zielen, die zich verheugen in de onafgescheiden Godservaring.

Deze ervaringen van de zielen kunnen geprojecteerde verlangens genoemd worden. Ze worden belevingen waar voorstellingen van gemaakt kunnen worden, maar die nog niet vervuld zijn. Zodoende is er een gat ontstaan tussen het bevatten en het vervullen. Er is een "ruimte" tussen zijn verlangen en zijn vervulling, waar voorheen een eenheid van verlangen en vervulling in dezelfde zielenervaring was, zonder "gat".

Je zou dit gat, deze hiaat, dat door de ziel geschapen wordt door het verlangen naar een beleving buiten de eeuwigheid, een voortdurend begin kunnen noemen. Met andere woorden, als er een onvervuld verlangen is, dan is er een voortdurende periode totdat de vervulling komt. Je zou dit kunnen zien als het begin van de tijd, zoals het door de zielen geschapen is. Dit nieuwe verlangen, dat plaatsvond bij vele zielen, was een verlangen naar verwerkelijking van wat je nu het fysieke universum zou kunnen noemen.

De tijd die je zou waarnemen tussen het begin van het fysieke universum en zijn einde is het gat dat geschapen is door de eeuwige zielen. Het is om vele redenen geschapen.

In de ervaringswereld van de zielen aan het begin der tijden, is de eerste "gasachtige" materie door de ziel geschapen. De zielsbeleving van, "ik verlang een gasachtige materie", en het hiaat in de tijd totdat die materie tastbaar wordt, zodanig dat je deze gassen als oplettend mens rond kunt zien drijven in de tijd en ruimte, drijvend op een soort zielsbeleving, wat je als mens waarschijnlijk energie zou noemen.

Vanuit het standpunt van de ziel is het echter een ervaring. Het is de zielsbeleving van "ik verlang naar gassen die in de ruimte drijven, en ik schep die ervaring samen met vele zielen, en de mensen zullen deze later gassen noemen, energieën, en van daaruit zullen er zich uiteindelijk deeltjes vormen, en uiteindelijk zullen er sterren en een universum zijn."

Wij hebben gedachten en woorden die over energie spreken, en deze dienen ons goed. Ze zijn variabel vanuit het fysieke uitgangspunt, maar, wat we ons vaak niet realiseren, is dat deze energieën ervaringen van de ziel zijn. Het zijn zielsbelevingen binnen de tijd, aaneengesloten voortgebracht, totdat de fysieke periode over is. In dat geval zal de ziel stoppen om deze ervaringen voort te brengen en de materie zal verdwijnen.

Als je intellectueel wilt begrijpen, heb je woorden nodig, en het woord "energie" is bruikbaar voor bepaalde zielsbelevingen, die zich als fysieke realiteit manifesteren. Dit geldt ook voor licht, onzichtbare stralen als x-rays en veel van dit soort gebieden. Deze zielsbelevingen omvatten ook geluid.

Deze "natuurlijke" energieën zijn aanhoudende ervaringen van de ziel. Met andere woorden, de zon schijnt omdat de ziel ervaart dat de zon schijnt en de energieën schept, zodat het kán bestaan. De zon schijnt, onafhankelijk van wat je denkt, voelt of met je menselijke wil doet. Maar de energieën van geluid worden door de mensen over genomen, op het moment dat die muziek geschapen wordt.

De zielservaringen, die je de samenhang van energie zou kunnen noemen binnen wat geluidsgolven kunnen verspreiden, worden overgenomen door een mens die, b.v. de luit bespeelt. Dit geluid van die luit zou niet voort kunnen komen zonder de samenhang, die door de ziel voor de vibrerende snaren is geschapen en die geluidsgolven naar de oren brengt, maar deze prachtige melodieën zouden niet voort kunnen komen zonder de mens, die ze schrijft en speelt.

Vanuit dit standpunt bekeken zou je kunnen beginnen, op het muzikale gebied, een mystieke eenheid tussen de mens en het Goddelijke kunnen te voelen. Er zijn menselijke wezens die de zielsbelevingen, die je energie zou kunnen noemen, nemen samen met de samenhang die nodig is om het geluid voort te brengen. Deze mensen moduleren, veranderen en geven vorm aan die de oneindige variëteit van dat geluid.

Je zou kunnen zeggen dat dit de "kern" van de muziek is. Dan strekt de muziek zich uit tot de ervaringswereld van de mens. Als je naar een mooie pianist luistert, die prachtige muziek speelt zul je niet gauw zeggen, "ik zal de golflengte van ieder geluid berekenen en ik zal bestuderen hoe het geluid mijn trommelvliezen binnenkomt en doordringt naar mijn hersenen." Je zou het natuurlijk wel kúnnen doen, maar je zult het als prettiger ervaren, om de ervaring van de muziek te waarderen, in plaats van beredeneren.

Als mensen muziek maken, dan geven ze in zekere zin gevolg aan de scheppende kracht van de ziel, die de zielen meebrachten van de onafgescheiden Godservaring. Als je muziek maakt, neem je energieën - ervaringen van de ziel - en, door het gebruik van de menselijke wil en creativiteit, schep je opnieuw op een wijze die gelijk staat aan de manier waarop de ziel het potentieel voor de muziek schiep. Dit is heel krachtig.

Met andere woorden, als het maken van de muziek navolging is van de goddelijke machten, dan beroert dit iets heel essentieels. De meeste zullen geneigd zijn muziek met emotie te associëren, geworteld in de menselijke ervaring. Dus als je een schitterende liefdesaffaire (gehad) hebt, en een speciaal liedje roept dit gevoel van jou met je geliefde op, dan is dat schitterend, maar slechts het begin van het mysterie.

Er wordt tevens binnen in jou een onbewust gevoel van het scheppen van schoonheid geraakt, op het moment dat je de liefde van die liefdesaffaire en die persoon voelt, net zoals God schoonheid geschapen heeft, net zoals zielen schoonheid geschapen hebben. Op zo'n moment ben je medeschepper met God.

Wees geduldig op dit gebied. Zeg tegen jezelf; "ik kan de muziek als alledaags beschouwen en gewoon weten dat het stimulerend, opwindend en interessant is." Dat is één niveau van weldaad. Je kunt je op dat niveau verheugen maar je kunt ook zeggen, "Laat me dieper voelen, voornamelijk met muziek die een stemming van heiligheid of een toenemende stemming van liefde voortbrengt. Laten we onszelf er aan herinneren dat deze, door mensen geschapen muzikale geluiden, een reflectie is van hetzelfde proces waarmee de onafgescheiden Goddelijke kracht de ziel heeft geschapen, en waarbij de ziel de fysieke realiteit heeft geschapen, inclusief onszelf en de gehele mensheid."

Dit besef kan een extra dimensie toevoegen aan de manier waarop je muziek ervaart.
Het kan je open stellen voor een nieuw begrip, nieuwe kennis en zelfs nieuwe muziek.

Vertaald en bewerkt door W.M.F. Leuver