7 mei 2001

Beste allemaal,

Tijd voor weer wat actie onder de zon.
Sindskort heb ik werk bij een heel gezellige kroeg genaamd Legends. Het is een Ierse pub, wat inhoudt dat je 99% van de tijd Engels moet praten, wat uiteraard niet slecht is voor de taalontwikkeling. Om het een en ander officieel te laten registreren was het nodig dat ik in het bezit zou komen van o.a. een belastingnummer. En dan is het erg logisch dat je je op den duur toch richting belastingkantoor gaat begeven. Ook logisch is dat het er hier anders aan toe gaat dan in Nederland, maar als ik zeg anders, dan bedoel ik ook anders!

Enkele dagen geleden togen wij dus opgewekt op de scooter richting belastingkantoor. Omdat mijn vriendin moest werken kon ze me alleen afzetten en dus niet mee naar binnen gaan. Op zich voor mij al reden om lichtelijk in de stress te geraken, maar ik ben al groot dus ik moest mezelf maar niet aanstellen, dit was een pies of keek.

Vol goede moed liep ik dus het 'tuinpad' op richting het gebouw dat volgens mijn vriendin de belastingdienst moest zijn. Er stonden voor de deur een paar tafels en stoelen en daaraan zaten wat (jonge en oude) kerels erg luidruchtig te wezen. Ze spraken Grieks, maar door het lachen en de enorme hoeveelheid bier kon ik wel raden dat het erg gezellig moest zijn. Ik liep door naar binnen om me vervolgens naar de tweede verdieping te gaan begeven, ware het niet dat mijn weg geblokkeerd werd door een bleke, vieze en stinkende man die languit op de onderste tree lag. Hij had een si! garet tussen zijn (2) tanden en lag met grote ogen voor zich uit te staren. Toen ik er overheen wilde stappen, begon hij ineens te schreeuwen en ik schrok me werkelijk kapot. Wat hij zei weet ik dus niet, maar het volgende moment gaat er een kantoordeur open, daar komt een wapperende hand uit, zo van 'effe dimmen', de deur gaat weer dicht en meneer is stil. Ik heb dit met uiteraard grote verbazing gade geslagen en vervolgde toen mijn weg naar boven.

Op de eerste verdieping leek het wel uitverkoop, de mensen stonden op de trap, hingen over de trapleuning of zaten/lagen op de grond en dat allemaal onder het genot van een heerlijk peukje en/of drankje. Ook de medewerkers van de belastingdienst renden als kippen door elkaar heen, van de ene verdieping naar de andere en weer terug, sommige ondertussen knagend aan een broodje, en dit alles eveneens onder het genot van, je raadt het al, een lekker peukje/sigaartje.

Nadat ik me met veel moeite door de meute had gewrongen, kwam ik op de tweede verdieping en daar hetzelfde verhaal, met als hoogtepunt wat jongens die uit een raam hingen te schreeuwen naar soortgenoten die zich twee verdiepingen lager bevonden en er blijkbaar groot genot uit schepten elkaar te bekogelen met stukjes voorgekauwd broodje ei. Om mij heen ging de ene na de andere mobiele telefoon af, het zag inmiddels blauw van de rook en voordat ik me om kon draaien, vastbesloten hier nooit meer weder te keren (althans niet alleen..) zwaaide er een kantoordeur open en de man die daar achter het bureau zat vroeg op onvriendelijke wijze: WHAT DO YOU WANT??!! Met enigzins knikkende knietjes stamel ik dus: p-paper for t-t-taxnumber. WHAT?! Paper for taxnumber?? Hij frotte me een roze papiertje in mijn handen en zei erbij dat dit in het Grieks ingevuld diende te worden. Dat was een zeer onplezante opmerking, want dat betekende dat! een tweede bezoek aan deze inrichting noodzakelijk zou zijn, aangezien de werktijden daar liggen tussen 9 en half 1 's middags.

Mijn vriendin was dus de volgende dag het haasje om mee te gaan, daar ik dus niet van plan was me wederom alleen in het hol van leeuw te begeven. Uiteindelijk hebben we daar de volgende dag meer dan 3 uur gezeten, maar toen hadden we ook wel waar we voor waren gekomen. Ik was 'genummerd'...

Verder gaat alles goed, mogelijk hou ik het hier nog wel een tijdje uit, dus zou ik zeggen tot meels!

Veel groetjes van Cindy

(p.s. ik zal maar niet meer beloven dat de volgende meel korter zal zijn......)