18 april 2001

Hallo allemaal en iedereen,

Hier een meeltje vanaf een zonnig, maar ook regen- en onweerachtig Kreta. Momenteel is het weer niet erg goed, zonnig, maar veel regen, onweer en windkracht 9. Je waait zowat weg. Maar de komende weken gaat dat veranderen en wordt het mooi weer en ook erg warm, althans volgens de plaatselijke Erwin Krol hier, dus daar gaan we dan ook maar vanuit.

Nadat ik op Schiphol Fl. 110,- had betaald voor 10 kilo overbagage kon de reis beginnen. Het was eigenlijk 17 kilo teveel, maar de incheck-knul aldaar besloot over zijn hart te wrijven en 17 kilo terug te brengen naar 10 kilo zodat de financiele schade enigzins beperkt bleef. Dit omdat ik zo'n lichte handbagage bijhad....dacht hij.... Gelukkig had ik al wat problemen voorzien betreffende het aantal kilo's dat ik meezeulde (aan bagage...) en mijn vriendin stond dan ook al lang en breed met mijn werkelijke loeizware handbagage om het hoekje en kon ik de inchecker mijn minuscule rode rugzakje van nog geen 1 kilo tonen als zijnde de handbagage. Ja, je moet wat......

Na een prettige vlucht kwam ik aan in Heraklion, de hoofdstad van Kreta. Als ervaren Kreta-ganger (ahum) ken ik de weg daar natuurlijk en beende dus gelijk de juiste richting in, met in mijn kielzog een hoopje mensen dat eerst nog een beetje vervreemd om zich heen stond te staren en al bijna in paniek geraakten. Toen zij zagen dat ik zonder enige aarzeling aanliep, bedachten zij zich geen moment en zetten de achtervolging in, wat wel inhield dat zij voor mijn neus alle bagagekarretjes wegkaapten en ik me dus een dubbele hernia heb gesjouwd met mijn koffer en tas(sen). Naar mijn mening een klassiek geval van stank voor dank.

Maar goed, in het vliegtuig raakte ik aan de praat met een meisje dat eveneens alleen reisde en zij was op weg naar haar vriendin die in Chersonissos woont en werkt. Voor mij natuurlijk interessant. Inmiddels heb ik die vriendin ook ontmoet en zij is superaardig en uiterst behulpzaam.

De zoektocht naar werk verliep in eerste instantie niet helemaal vlekkeloos. De eerste dag liep ik hier al de plaatselijk gek tegen het lijf, die voor mij met een geweldig plan op de proppen kwam, namelijk op de hoek van de straat gaan zitten met een briefje opgespeld met daarop de boodschap: I'm looking for a job' . Ik mocht dan wel zijn krukje lenen. Succes verzekerd volgens hem. Jullie begrijpen dat ik met deze knurft alleen maar medelijden kon hebben, en dan niet in de laatste plaats omdat ie zich ook al had voorgesteld als Georgio Armani....

De volgende kreeg er schijnbaar een kick van om elke keer als ik langsliep luidkeels te vragen of ik al wat had gevonden, nadat ik vriendelijk doch dringend had bedankt voor de eer te komen werken in zijn naar koeienshit ruikende vreetschuur. Ja, en afwijzigingen, op wat voor gebied dan ook, vallen bij de mannen niet in goede aarde, dus gelijk op z'n Griekse pik getrapt, dat begrijp je. Toen ik had uitgelegd wat voor werk ik zocht (achter de bar), kon hij mij alleen maar ongeloveloos aanstaren en mij verzekeren dat ik daar toch echt niet op hoefde te rekenen. Of ik al eens goed had rondgekeken. Had ik dan niet gezien dat er nergens vrouwen achter de bar stonden en als ze er stonden dan was het om glazen te spoelen en al zeer zeker niet om een pilsje te tappen, laat staan dat zij een cocktail in elkaar zou flansen. Ik heb hem toen kort en bondig uitgelegd dat het allemaal best wel mee zou vallen en dat ik er van overtuigd was ! dat ik binnen de kortste keren werk zou vinden. Nou, toen was de boot aan. Of ik soms dacht dat hij een leugenaar was, hij wist tenslotte alles en ik was maar een grietje uit Holland. De middelvinger is in dit soort gevallen de beste oplossing, en zo gezegd, zo gedaan.

Inmiddels heb ik werk gevonden in een leuke kroeg, genaamd Club 99 (nee, niet club 77....), bijnaam The Dance Palace. Deze eigenaar, ook een Griek, is niet zo'n over het paard getilde ego-tripper en is erg aardig. Hoelang ik hier blijf werken weet ik nog niet, maar het begin is er. Hoogstwaarschijnlijk kan ik bij dat Nederlandse meisje, in het appartementencomplex terecht, waar wij de komende weken met z'n tweeen zullen zijn, voordat het seizoen begint.

Dus, mensen (diegenen die hier nog aan het lezen zijn), jullie zijn weer op de hoogte en ik beloof dat de volgende meel korter zal zijn. Het is erg leuk om berichten te krijgen, dus wie de behoefte voelt mij te bestoken met verhalen, moet daar vooral aan toe geven.

Iedereen de groeten en tot meels!
Liefs Cindy