December 2007
Al snel 'kreeg ik door' dat er een termijn van 4 maanden stond om een verandering te bewerkstelligen. Vraag met niet hoe ik dit wist, of ja, vraag het me wel, want het is belangrijk; Ik werd er mee wakker. In mijn geest was ik bezig mijn grafrede te schrijven. Hoewel ik er zelf van overtuigd was dat de blauwdruk vast lag en ligt, was het niet zo dat ik er van overtuigd was dat deze boodschap betekende dat ik over 4 maanden zou overlijden. Of eigenlijk wel, als je het anders zou bekijken; over 4 maanden zou ik over mijn lijden heen zijn. Bij deze periode past de uitspraak van Rinpoche, die ik onlangs in een artikel tegenkwam: "Omarm de dood, zodat je ten volle van het leven kunt genieten". Blijkbaar was dit belangrijk.
Terwijl ik in mijn gedachten aan het doornemen was, wat ik als laatste zou willen zeggen, had ik hier een fijn gevoel bij. Ik schreef mijn grafrede niet omdat ik er naar toe werkte te overlijden in de letterlijke zin van het woord. Ik scheef het omdat ik me daarna niet meer met doodgaan bezig zou hoeven houden. Ik wilde (en wil dat nu nog) mijn focus richten op de toekomst en die visualiseren als een toekomst waarin ik als gezond van lijf en leden de dingen doe die ik graag doe. Ik besloot mijn man op de hoogte te brengen van het inzicht van die nacht, met name de 4 maanden. We hebben naar aanleiding hiervan een nogal intensief gesprek gehad waarin het één en ander duidelijk werd.
Ik heb al eerder in mijn leven een heftige periode meegemaakt, waarvan ik van tevoren wist dat het 4 maanden zou duren. Ik wist daarbij van tevoren ook de uitkomst niet, alleen dat na die 4 maanden de keuze ging vallen, en wat daarbij de twee opties waren. Het grote verschil met die periode was echter dat ik destijds afhankelijk was van een ander die de uitkomst zou beïnvloeden. Nu had ik het zelf in de hand. De boodschap van de 4 maanden zou me kunnen verrassen, maar het was tevens een periode waarin ik me zou kunnen voorbereiden, en dat is iets dat niet voor iedereen weggelegd is. Eén ding wist ik zeker: Lijden hoeft niet onnodig lang te duren, wanneer het lijdt tot inzicht en zelfkennis……….
4 maanden… 1 maand voor elke centimeter. De tumor was op dat moment namelijk 4 centimeter groot. 4 maanden; daarmee kwam ik uit op de maand April. Ik heb eens een droom gehad over een vrouw die borstkanker had. Ergens in die droom was ze bezig met het versieren van een ei. Eieren, Pasen, April. deze maand werd ook tijdens de spirituele healing regelmatig genoemd en toen had ik al het gevoel dat de maand April belangrijk zou gaan worden. April doet wat ie wil….ik ook in de tussentijd…
April 2008
Hoewel ik in het december de boodschap niet helemaal begrepen heb, ben ik deze periode vol vertrouwen en vertrouwend op mijn gevoel ingegaan. Ik heb de uitkomst 'open' gehouden en vier maanden later kon ik met voldoening terugkijken op de dag waarop mijn toekomstbeeld veranderde, maar ook de dag waarop ik werkelijk besloot te gaan leven (met hoofdletter L). Vier maanden, een derde jaar, van dagen die ik bewust geleefd heb en gevuld met de dingen die voor mij belangrijk zijn. Iedere dag ben ik (nog steeds) dankbaar voor deze bewuste dagen, en iedere dag besef ik dat mijn leven er vanaf de diagnose er heel anders uit had kunnen zien.
Precies een maand later begaf ik me in de auto op weg, en heb tijdens het rijden nagedacht wacht het zou betekenen als ik die dag zou overlijden. Hoewel ik het gevoel had dat er nog veel voor me was te doen, gaf ik me over met het idee dat iedere dag een goede dag zou zijn om te sterven, omdat ik met mezelf in het reine was gekomen. Nou, ik ben er nog!
Ook ‘wist’ ik na die periode waar de termijn van vier maanden voor stond: introspectie. Zonder het te beseffen heb ik de eerste stap van het tweede deel gezet: expansie. De tijd was voor mij na vier maanden rijp om naar buiten te treden en het opstarten van het forum 'Positief Alternatief' was daartoe de eerste stap. Deze website het logische gevolg...
Willeke
|
