‘Vrijheid’ is het recht om mensen te zeggen wat ze niet willen horen. Wie dan de ‘waarheid’ spreekt wordt daarom vaak als een grote vijand beschouwd.'
In vroegere tijden was het een normale en veel voorkomende zaak dat persoonlijke ervaringen werden gedeeld en dat men vertrouwde op de integriteit van de verteller. Door eerlijkheid, objectiviteit en nauwkeurigheid, verdiende men op den duur een 'reputatie'. Evenwel is het begrijpelijk dat in een enorme, gecompliceerde maatschappij zoals die van tegenwoordig, door zowel permanente leugens en misleidingen, die bewezen worden geacht, er nog maar weinig vertrouwen is in afwijkende, bijzonder controversiële verhalen van sommige mensen. Waarvan acte!
Wat de mensheid tegenhoudt in ontwikkeling is echter vaak pure arrogantie, lafheid en omdat ze volledig geconformeerd is. Dat wat zij niet begrijpt wordt steevast belachelijk gemaakt, als leugens beschouwd, of als overmatige fantasie, waarop men meestal reageert door het te ontkennen danwel te vernietigen.
Juist omdat er maar weinigen voor hun eigen ervaringen durven uit te komen, loopt de hele mensheid achter. Alle grote ontdekkingen en uitvindingen zijn gedaan door de enkelingen die het lef hadden om hun vaak volkomen ‘absurde’ ideeën naar buiten te brengen.
Natuurlijk zijn er mensen die kicken op aandacht en publieksgeil zijn. Over het algemeen betreft het dan ook enorme demagogen, die hun eigen agenda en intenties nastreven, hun aanhangers daarin meesleurend. Figuren als Hitler, Mohamed, etc.. hebben zelfs het aanzien van de beschaving en de mensheid voorgoed veranderd.
Voor de meesten echter gaat dat helemaal niet op, getuige het feit dat ze hun reputatie, hun baan, gezin en zelfs hun leven er mee op het spel zetten. Merkwaardig ook eigenlijk dat men klakkeloos veronderstelt dat mensen met bijzondere ervaringen daar graag mee te koop zouden lopen, vooruit wetende dat ze door de massa als idioten, leugenaars of als waanzinnig zullen worden beschouwd. Desondanks vertellen mensen gepassioneerd over wat hen is overkomen, op de radio, voor de TV, op podia voor zalen vol met mensen. Of voor het Supreme Court, en voor allerlei onderzoekscommissies. Daarnaast schrijven zij er over, vaak gewoon onder hun eigen naam.
Al geruime tijd hebben we bijvoorbeeld het DISCLOSURE PROJECT.
De oprichter Steven Greer was aanvankelijk arts, maar tegenwoordig directeur van CSETI, (Center for the Study of Extraterrestrial Intelligence)
Meer dan 400 hoge ambtenaren, militairen, congresleden, piloten, etc.., mensen van wie u het niet had verwacht, treden naar buiten met getuigenissen die ze soms jaren van hogerhand moesten inhouden. Zelfs vaak met het risico op gevangenisstraf, omdat zij hun geheimhoudingsplicht verzaken.
Heel wat mensen hebben heel uitzonderlijke, ongelooflijke ervaringen. Het is echter te danken aan hun moed om dit in de openbaarheid te brengen, dat de maatschappij in het algemeen en de wetenschap in het bijzonder, daardoor in de gelegenheid wordt gesteld, met niet voor de hand liggende aspecten kennis te maken en te onderzoeken.
Het zijn juist vaak vooral de eigen ervaringen die het 'm doen!
Starend in het vuur, ontwaarde Kékulé het schouwspel van een slang die in haar eigen staart beet, waardoor hij plotseling de ringvormige structuur van het benzeen begreep. Op een soortgelijke wijze is de dubbele helix van het D.N.A. ontdekt, waarna pas wezenlijk inzicht werd verworven in de blauwdruk van de mens. Als Einstein niet het lef mocht hebben gehad om in zijn fantasieën op een lichtstraal mee te reizen, hadden we nu de formule niet gehad. Een code die ons dwong de vragen voortaan anders te stellen.
Ook ik zelf heb mij voor zolang ik mij kan herinneren, bezig gehouden met vragen als: ‘Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? En waar ga ik naar toe?’ Drie vragen, die naar mijn persoonlijke opvattingen het brandpunt van ‘t menselijk bestaan dienen te vormen.
Zoals ook in het logo vermeld staat; Op deze website komen bijzondere en controversiële onderwerpen aan de orde.
Ik vraag niemand om mij op m’n blauwe ogen of mijn woord te geloven. Het enige wat ik wens is dat men met open mind kennis neemt van de bizarre verschijnselen in onze wereld die, wanneer ze in het juiste perspectief worden geplaatst, een totaal nieuwe wereld- en levensvisie garandeert. Waarbij vooropgesteld kan worden dat het ‘mysterie’ groter is dan de menselijke geest kan bevatten.
Onderzoek alles zelf en behoud het goede!
Ik zelf ben een gelukkig mens, ik heb namelijk niks en niemand nodig om ’t te zijn!
De illusie van TIJD!
Hoewel de ervaring van tijd zich aan ons voordoet als een voortschrijdend lineair gegeven, blijkt uit talloze onderzoeken dat ons bewustzijn in hoge mate fluctueert. Het is er….en het is er niet!
Ook volgens theoretisch natuurkundige Julian Barbour is tijd een illusie en leven we in plaats daarvan in het ‘Eeuwige Nu’.
Alle gebeurtenissen zijn momentopnames die los van elkaar staan maar we zetten ze met onze hersenen in een bepaalde volgorde, waardoor de illusie van tijd-verstrijken ontstaat.
Bij een speelfilm worden losse afbeeldingen getoond maar de illusie van een continue beweging wordt gecreëerd door het feit dat de afbeeldingen sneller worden afgedraaid dan onze ogen kunnen detecteren.
Volgens Barbour kun je de algemene relativiteitstheorie en de kwantummechanica samenbrengen door te zeggen dat er geen tijd is. Dit wordt weergegeven met behulp van de Wheeler-Dewitt vergelijking die onder meer gaat over tijdloosheid.
Er zijn eindeloze realiteiten in het nu waarin expressies van onszelf simultaan ervaringen opdoen.
Eigen ervaringen
Hoezeer anomalieën in tijd en ruimte van invloed kunnen zijn op ons individuele leven zal ik hier illustreren door middel van enkele persoonlijk ervaringen
Verkeerde plaats?
Juni 1998. Ik was te voet op weg naar het centrum van de stad. Vanuit de straat waarin ik had geparkeerd liep ik de Hoofdstraat op. Meteen werd mijn aandacht getrokken door een lange oude grijze man die een vrouw stond uit te schelden. Hij stond rechts van mij op het trottoir en de vrouw stond op de rijbaan, naast haar auto links van mij. Ik zag dat zij haar auto had geparkeerd in een van de open parkeervakken langs de straat. Het was een dubbele plaats waar dus twee auto's konden staan en zo te zien stond er geen aanduiding dat daar niet geparkeerd mocht worden. Ook stonden er geen meters bij die twee plaatsen, terwijl de ander plaatsen allemaal wel van een betaalmeter waren voorzien.
De man beschuldigde haar van illegaal parkeren, omdat hij van mening was dat die twee plaatsen zonder meter, speciaal voor de bewoners daar waren. Dus bleef ik even staan en kreeg sterk de neiging om mij er mee te bemoeien omdat ik zo snel ook geen reden kon vinden waarom dat zij er niet zou mogen staan, maar de vrouw haalde haar schouders op en negeerde de man volkomen, waarna zij de weg overstak om daar haar weg te vervolgen. Daarop liep ik door met het voornemen om op de terugweg eens goed te kijken of er ergens misschien een plaatje, paaltje of wat dies meer zij, waaruit zou blijken dat parkeren voor onbevoegde daar ter plekke niet was toegestaan.
Tijdens de terugweg een uurtje later verbaasde ik mij over enkele dingen die nu pas tot mij doordrongen. Als eerste herinnerde ik mij een eigenaardige stilte tijdens het incident. Een vreemde rust en serene stilte die wel zeer vreemd was voor een zo drukke doorgangsroute als de Hoofdstraat. Meteen besefte ik dat er ook helemaal geen auto's waren gepasseerd op dat tijdstip, terwijl het toch wel spitstijd moest zijn. Verder bedacht ik dat hun kleding wat opvallend was geweest en een beetje uit de toon viel alsof ze ontzettend ouderwets gekleed waren. Wat betreft de auto van de vrouw, had ik het idee dat het ding misschien wel dertig jaar oud kon zijn geweest. Helaas interesseer ik me niet zo voor auto's en heb ook dus ook niet opgelet wat voor merk het was. De schok kwam toen ik de hoek omging en de plaats weer naderde. Het was alsof er een ijskoude hand in mijn nek werd gelegd.
Er waren helemaal geen parkeerplaatsen! En die zijn er in die vorm ook nooit geweest. Ter plekke lopen er aan beide zijden van de teerweg, rode fietspaden! Dat is al zo sinds de renovatie van die straat jaren geleden en daarvoor zijn er ook nog nooit parkeerplaatsen geweest met of zonder meters.
Tegen het licht van andere vreemde en zeer ongewone ervaringen uit mijn verleden kan ik mij vinden in het idee, dat ik even op een parallellijn in de tijd heb gezeten. Maar het is en blijft een raadsel. Soms vraag ik mij in den gemoede af, wat als ik niet in mijn eigen tijd was teruggekeerd?
Gemiste tijd
Een ander vreemd verhaal gaat over een stukje verloren tijd. Een aantal jaren was ik met mijn dochter en haar toenmalige vriend en we bestelden wat pizza's en iedereen die dat ook wel eens doet, weet dat zoiets minstens 45 minuten duurt voordat je ze in huis hebt. Haar vriend zat voor de T.V. te wachten tot 'Baywatch' begon. Mijn dochter ging meteen in de keuken bestek en borden halen omdat zij ook wilde kijken. Op het zelfde moment echter ging de bel en stond de pizza-man aan de deur. Hij verontschuldigde zich voor de te late bezorging en trok een rijksdaalder van de nota af. Stomverbaasd namen we die dingen aan, terwijl het tot ons doordrong, dat er iets niet helemaal klopte. De verbazing werd nog groter toen we constateerden dat 'Baywatch' dus net afgelopen was!
Niemand van ons kon zich herinneren of vertellen waar het verhaal over was gegaan! Een beetje wit rond de neus begrepen we toen dat er in amper één minuutje bijna een uur verstreken was!
Omgedraaide tijd
In die zelfde tijd ongeveer, gebeurde ook het volgende. Het was winter en mijn zoon die toentertijd zo'n 16 jaar was, verliet het huis aan de achterkant, om met zijn vrienden op de brommer weg te gaan. Toen ik de meute weg hoorde rijden, ging ik gewoonte getrouw alles afsluiten. Als hij weer thuiskwam ging ik zelf de poort voor hem openen. Stomverbaasd was ik te ontdekken dat de achterdeur op slot en op de grendel zat! De sleutel van de schuur en de poort hingen ook binnen aan het haakje! Met een vreemd gevoel deed ik de achterdeur van het slot en ging naar buiten om de schuur en de poort te controleren. Die waren echter beiden op slot. De poort was zelfs afgegrendeld! Evenals met de achterdeur is dat natuurlijk alleen van binnenuit mogelijk. Ik heb toch alles weer geopend en weer opnieuw afgesloten en ging in opperste verbazing weer naar binnen, alwaar ik natuurlijk ook de achterdeur weer sloot en grendelde.
Terwijl ik mij verbaasde over het feit hoe mijn zoon dat gepresteerd had, om alles van buiten uit te sluiten en te grendelen, ging de bel. Ik deed de voordeur open en daar stond een vriend van mijn zoon die te laat was om met hen mee te gaan. Ik liet hem snel binnen want het was ijzig koud en het stormde zo'n beetje. De voordeur ligt tegenover de achterdeur en doordat er geen tussendeur is, kijk je er zo op. Ik liet hem in de kamer en liep zelf terug naar de keuken om een koffiebeker voor hem te halen. Daar echter stond ik volkomen perplex. Ineens stond de achterdeur wagenwijd open! Ik riep die jongen er bij en hij bevestigde dat deze zojuist toch in ieder geval dicht geweest was. Met deze storm zou ook alles van voor naar achter weg getocht zijn. Terwijl ik hem het verhaal vertelde, ging ik op de plaats inspecteren en daar bleek dus de schuur zowel als de poort, wagenwijd open te staan! Sloten er af evenals de grendels! De situatie was precies zoals die had moeten zijn, toen mijn zoon het huis verlaten had. De conclusie die ik daarop getrokken heb is dat er naar mijn gevoel een stukje tijd volledig is omgedraaid! Maar hoe zoiets kan.......dat blijft een raadsel!
Of toch niet.?
Bilocatie
Een ander zeer bijzonder verschijnsel wat de algemeen aanvaarde opvatting ten aanzien van tijd en ruimte blijkt te tarten is Bilocatie.
Behalve het gelijktijdig wonen (bijvoorbeeld kinderen bij twee ouders) is bilocatie ook de bijzondere mogelijkheid van een persoon aanwezig te zijn op twee verschillende plaatsen tegelijk!
Enkelen van de beroemdste voorbeelden van mensen die de gave tot bilocatie hadden, waren Padre Pio, die in 1905 door bilocatie verscheen bij de geboorte van Giovanna Rizzani.
Een ooggetuige vertelt dat hij, een voormalige officier van het Italiaanse leger, in een de sacristie kwam. Toen hij Padre Pio zag riep hij uit: "Ja, hier is hij. Ik ben hier op zijn plaats. Hij ging naar pater Pio toe, knielde voor hem neer en zei in tranen: "Pater, ik dank u dat u mijn leven heeft gered." De man verklaarde tot de overige aanwezigen: 'Ik was kapitein bij de infanterie.
Op een dag bevond ik me midden op een slagveld in een benarde situatie in de buurt van een ordebroeder, die zei: "Heer, ga weg van deze plek!" Ik wilde naar hem toe lopen en zodra ik me bewogen had, sloeg er een granaat in, precies op de plek waar ik enkele seconden daarvoor nog had gestaan. De granaat sloeg een krater in de grond. Ik strompelde verder met de bedoeling de orderbroeder te vinden, maar die was er niet meer.' Pater Pio had door Bilocatie zijn leven gered.
De echtgenote van een industrieel uit Liguria verbleef bij haar dochter te Bologna. Ze had een tumor in de arm. Na een gesprek met haar dochter besloot ze zich te laten opereren. De chirurg vroeg om nog enkele dagen te wachten – de tijd nodig om een afspraak voor de chirurgische ingreep vast te leggen. In die tussentijd stuurde haar schoonzoon een telegram naar pater Pio met het verzoek om ten voordele van zijn schoonmoeder tussen te komen.
Het uur waarop pater Pio het telegram werd overhandigd, zag de dame die alleen in de woonkamer van haar dochter was, een kapucijnermonnik binnenkomen, die zei: “ik ben pater Pio van Pietrelcina”. Hij vroeg haar wat de chirurg had gezegd en spoorde haar toen aan om zich tot de heilige Maagd te wenden. Daaarna maakte hij een kruisteken over de arm, groette en verdween. De dame riep de dienstmeid, haar dochter en schoonzoon en vroeg waarom ze het bezoek van pater Pio niet hadden aangekondigd. Ze antwoordden dat ze hem niet hadden gezien en niemand hadden binnengelaten. ’s Anderendaags, toen de chirurg bij de dame kwam om de operatie voor te bereiden, was de tumor verdwenen.
Sint Alfonsus van Liguori werd in 1774 gezien aan het sterfbed van de stervende Paus Clemens XIV, terwijl hij zelf opgesloten zat in zijn cel op vier dagreizen daarvandaan. Martinus van Porres was een Peruaanse Dominicaan. Om Martin te helpen met zijn goede werken voor de armen en behoeftigen, zegende God hem met de miraculeuze gaven van bilocatie, de gave om door gesloten deuren te passeren en de gave van de metafysische levitatie.
Al deze gevallen zijn door de Rooms Katholieke Kerk ook erkend als wonderen. Anderen waren bijv. Antonius van Padua , Ambrosius van Milaan , Sint Severus van Ravenna en Gerardus Majella.
Het verschijnsel doet zich evenwel niet alleen voor bij zogezegd religieuze personen. Er zijn talloze bilocatie ervaringen bekend van mensen in gewone dagelijkse omstandigheden en werkzaamheden. Daar is bijvoorbeeld het verhaal van de schooljuffrouw, die doordat een collega plotseling ziek werd, genoodzaakt was om ook diens klasje in de gaten te houden. Zij stond voor haar eigen klas binnen les te geven, maar was tegelijk ook buiten op de speelplaats, waar zij streng toezicht hield op de kinderen daar! Hiervan is getuigd door alle betrokken kinderen, en door ouderen die dit zelf hebben waargenomen.
Jammer genoeg kan ik de documentatie hierover niet meer vinden. De oorzaak is gelegen in het feit dat het een geval betreft, wat beschreven werd in het toetertijd (40 jaar geleden) uitgebrachte tijdschrift van de ‘Dutch Society for Psychical Research’
Drogo was schaapherder voor Elisabeth de la Haire en werd door getuigen gezien terwijl hij op het veld werkte en iedere zondag naar de mis ging.
Emanuel Swedenborg, (1688 - 1772) de Duitse filosoof en genie, had eveneens de gave van bilocatie. Hij was een Zweedse wetenschapper, filosoof en theoloog.
Na zijn universitaire studies te Uppsala waar hij filosofie, wiskunde, wetenschappen, Latijn, Grieks en Hebreeuws studeerde volgde hij nog talrijke andere opleidingen. Hij studeerde fysica, astronomie, werd boekbinder en maakte muziekinstrumenten. Ook interesseerde hij zich voor kosmologie, anatomie, fysiologie, politiek, economie, metallurgie, mineralogie, geologie en scheikunde en na 1743 met name voor godsdienst, esoterie en mystiek.
Zijn genie was onuitputtelijk. Hij maakte ontwerpen voor vliegtuigen, duikboten, wapens, luchtpompen, enz. Swedenborg was eveneens sterk geïnteresseerd in spiritualiteit. Hij probeerde zelfs een rationele verklaring te vinden voor de werking van de ziel. In de jaren 1744 en 1745 kreeg Swedenborg een reeks ‘visioenen’ die diepe indruk op hem maakten. Vanaf 1745 verbleef hij tot aan zijn dood in Londen. Daar schreef hij een 30-delig werk over theologie.
Swedenborg vertelde tijdens een bijeenkomst met een aantal vrienden, dat hij net even in Stockholm was en daar een enorme brand had gezien. Een van de grote overheidsgebouwen stond in lichterlaaie en er was veel paniek. Daags erna kwam via de trage media van die tijd, het bericht dat de bewering van Swedenborg inderdaad waar was! Zelf beweerde hij dat hij daar terplekke was geweest. Overigens werd dit later bevestigd door mensen uit Stockholm die hem daar wel degelijk hadden gesignaleerd!
Een andere gelegenheid deed zich voor toen hij zich vertoonde in Zweden waar hij de huishoudster vertelde waar ze de sleutel kon vinden die ze zocht. Door diverse getuigen werd aldus vastgesteld dat hij zowel in London als in zijn chalet in Zweden aanwezig bleek te zijn geweest.
Zelfs van Hillary Clinton is bekend dat ze een aantal malen op twee plaatsen tegelijk verscheen!
In 2008, tijdens de Amerikaanse campagne voor de presidentsverkiezingen, is de Amerikaanse senator Hillary Clinton handlers te zien op twee verschillende plaatsen tegelijk bij een aantal afzonderlijke gelegenheden.
En niet alleen in Iowa en New Hampshire. Iemand zag Hillary Clinton in de stad op zeg, 13:30. Als de notities worden vergeleken met een collega later die dag, wijst dat uit dat Hillary was ook terug te zien in het hotel op 13:30, drie mijl afstand. En haar kleren waren anders, Het haar was anders en ook haar make-up was anders, evenals de mensen die bij haar waren bleken anders. Na een spreekbeurt, rijdt Hillary Clinton in haar auto naar locatie A, waar ze wordt gezien om uit de auto, zeg, 22:45. Maar een collega ziet haar op 23:00 op Locatie B dertig of veertig mijl afstand. Behalve dat Hillary Clinton en de auto niet hebben verlaten woonplaats A. kon ze ook niet zo snel rijden. De volgende dag, komt ze voor een vroege ochtend bijeenkomst ergens aan. Hillary komt uit Locatie B, niet van locatie A. Inmiddels is zij gezien bij een laat ontbijt op locatie A met verschillende mensen!
In extremere vorm zijn er ook experimenten ondernomen teneinde tijd en ruimte te manipuleren, bijvoorbeeld tijdens Het 'Montauk Project', naar aanleiding van een eerdere poging genaamd het ‘Philadephia Experiment’. Al Bielek en Duncan Cameron en Preston Nichols zijn de namen die hiermee vaak in verband worden gebracht.
Zij verklaren echter dat het ‘Philadephia Experiment’ toch niet helemaal het einde van het ultra-geheime project geweest is.
Officieel was het een experiment aangaande 'elektronische camouflage' ten einde onzichtbaarheid voor radar te verkrijgen. Naar verluid teleporteerde ten tijde van het Philadelphia Experiment of 'Project Rainbow' op 28 oktober 1943 de USS Eldridge van Philadelphia naar Norfolk, zo’n 300 km, waarbij gruwelijke gebeurtenissen plaatsvonden en sommige opvarenden zelfs letterlijk in het schip vast kwamen te zitten.
Er zouden allerlei vreemde effecten opgetreden zijn zoals verdwijning van bemanningsleden, tijdreis-effecten en zelfs teleportatie van het schip. Getuigen meldden een "groene mist" op de plaats waar het schip lag.
Bij het experiment verdween het schip enkele malen maar verscheen telkens weer, schijnbaar onbeschadigd. Maar voor de bemanning liep het minder goed af: enkelen van hen verdwenen spoorloos, anderen vlogen spontaan in brand en een stuk of vijf matrozen waren zelfs 'samengesmolten' met het dek van het schip. Bemanningsleden begonnen nadien te klagen over ernstige misselijkheid. Bijna alle bemanningsleden hadden hierna ook zeer ernstige psychische problemen en in de loop van de volgende maanden zouden sommigen van hen in het niets verdwenen zijn of alsnog spontaan in brand zijn gevlogen. De geschokte marineleiding stopte onmiddellijk verdere testen en probeerde de hele affaire in de doofpot te stoppen.
Een aantal echter zijn overboord gesprongen in een poging het vege lijf te redden... In plaats van in het water te terecht te komen om naar veiliger oorden te kunnen zwemmen, belanden er twee in een ‘tijdtunnel’ waardoor ze in Montauk anno 1983 terechtkomen, alwaar John von Neumann ze opwacht. De beste man is inmiddels 40 jaar ouder en hij wacht al sinds 1943 op deze rendez-vous.
Von Neumann vertelt de beide broers dat de technici in Montauk het experiment onmogelijk kunnen stopzetten en dat Edward en Duncan dat in 1943 dus maar moeten doen, desnoods door de hele boel aan puin te slaan.
Charles Berlitz schreef een aantal boeken over bijzondere onderwerpen, waaronder ook Het Philadelphia Experiment.
Het Montauk project
Het Montauk project was een serie van experimenten gericht op psychologische oorlogvoering. Naast dit zou men ook experimenten met tijdreizen en tijd-manipulatie proberen te bewerkstelligen. Deze en andere experimenten zouden op twee locaties in de VS plaats vinden. Camp Hero, in de regio Long Island in New York, is één van deze locatie. De andere zou Montauk Air Force Sation zijn, ook in Long Island.
Het volgende project was van een iets andere aard, maar wel degelijk geïnspireerd door het gebeuren in 1943. De psychische problemen die de bemanning van de Eldridge had overgehouden aan hun uitstapje naar een andere dimensie waren kennelijk reden genoeg om ook een grootschalig onderzoek te starten naar de werking van de menselijke geest. Men hoopte er zo onder andere achter te komen waarom de mens niet bestand is tegen een meerdimensionale ervaring.
Men ging experimenteren met het buigen van tijd door middel van gedachtekracht. Na jaren van onderzoek en experimenteren vond het project zijn hoogtepunt op 12 augustus 1983, in de vorm van een 'tijdtunnel' of vortex naar het jaar 1943: het Philadelphia experiment.
We weten dat men de controle over het project naar mate de tijd verstreek verloor en dat Al Bielek en Duncan Cameron in 1943 de boel kort en klein hebben geslagen om het experiment stop te zetten, maar ook in 1983 werd de apparatuur vernietigd door Duncan Cameron. Ten tijde van de climax in 1983 was hij aangesloten op de centrale computer en dus dè aangewezen man om met zijn versterkte gedachten iets op touw te zetten teneinde het proces een halt toe te roepen: Duncan projecteerde uit zijn onderbewustzijn een groot electromagnetisch 'beest' dat alle apparatuur vernielde aan de 1983-kant en daarmee is het eind van het experiment een feit.
De basis wordt gesloten, de ingangen worden volgestort met beton en de getuigen gehersenspoeld.
Zoals uit steeds meer onderzoekingen en experimenten blijkt, is tijd en ruimte, liever gezegd ruimte-tijd, veel vreemder en complexer dan we aanvankelijk dachten.
Ruimtetijd of tijdruimte is een begrip uit de theoretische natuurkunde dat de vier dimensies van ons universum geïntegreerd in één model beschrijft namelijk: 3 dimensies in ruimte (lengte, breedte, hoogte) + 1 dimensie in tijd (duur)
Deze visie is ook impliciet in de 'Relativiteitstheorie', die stelt dat ruimte en tijd niet los van elkaar staan, maar onlosmakelijk met elkaar verweven zijn.
Volgens Einstein zelf is tijd flexibel, terwijl men haar in de Quantumfysica beschouwd als statisch. Zelf echter ben ik er dus van overtuigd dat tijd en tijds-ervaring een subjectief gegeven van eigen onze geest is en als zodanig relatief. De wijze waarop we haar ervaren hangt namelijk af van perceptie en interpretatie….kortom de gerichtheid, de focus van Zelfbewustzijn!
Uiteraard impliceert dit alles dat we meerdere leven tegelijk leven. De term reïncarnatie is dus feitelijk verkeerd, veeleer dienen we te spreken van incarnatie.
We leven in een eeuwige, oneindige matrix van momenten, waaruit wij zelf kiezen welke we wensen te ervaren! Tijdens meditatie, hypnose en bepaalde trance toestanden kan men soms de tijd op een totaal andere wijze ervaren. Soms beleeft men in een seconde een uur of is er juist tijdens een uur maar een paar seconde verlopen!
In het boven genoemde artikelheb ik al eerder beschreven hoe het een en ander te begrijpen is. Voor iedereen die geïnteresseerd is in de onderhavige materie kan uitgebreidere informatie vinden in dit artikel alsmede die vernoemd zijn in de lijst onderaan.
De oorsprong van de spiraal zit al in de werveling van het atoom en de weerslag daarvan op de DNA structuur. Alles in ons universum en in de natuur op onze aarde bestaat in de aard uit een spiraliserende vorm.
Ook tijd is te beschouwen als een spiraal. Als men zich de tijd als een veer voorstelt en dan daarbij bedenkt dat deze weer in zichzelf gebogen is, is het duidelijk dat de ringen aan de ene kant verder en aan de andere kant dichter bij elkaar liggen. Dat impliceert dat op het punt waar ze dichter bij elkaar liggen een interactie, invloed plaats vindt die kan leiden tot het vormen van een nieuwe tijdslijn. Zoals bij de interferentie van twee golven er een nieuwe golf zal ontstaan, met een andere nullijn.
Dit vormt op zichzelf een overal en altijd voortdurend proces, waardoor de existentie van het leven voor eeuwig gewaarborgd is! Daarbij is het evident dat bewustzijn volkomen los kan staan van welke vorm van leven dan ook! Leven in de materie, in welke dimensie/sfeer dan ook is intrinsiek en wordt feitelijk bepaald door de keuze van het hoogste zelfbewustzijn.
Van groot belang is overigens dat begrepen wordt dat de spiraal niet in één richting verloopt, maar feitelijk in alle richtingen tegelijk! Op div. posities veroorzaken de oplopende versnellingen een verscheidenheid aan eigenschappen en wetmatigheden, die uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de aard der sferen. Een sfeer bestaat dus uit het bereik van een aantal verschillende snelheden c.q. dimensies. Onze bekende materie is in waarneembaarheid duidelijk begrensd door de limiet van de lichtsnelheid. (+ 299.792,5 km/sec) Anders gezegd, deze limieten zijn bepalend voor het bestaan van onze sfeer en de daartoe behorende materie in al haar verschijningen. Bij overschrijding van de lichtsnelheid wordt materie volledig omgezet in energie. (E=MC2)
Metafoor
Door de beperkingen van onze gewone aan de materie aangepaste zintuigen kunnen we natuurlijk geen kennis nemen van of ervaringen opdoen t.a.v. manifesten buiten dat bereik. Niet daar boven noch daar beneden. Uit deze wetmatige beperkingen der materie volgt dat het bewustzijn, geconcentreerd gericht op een bepaalde sfeer en noodzakelijkerwijs fluctueert. Beter gezegd het is er even wel...dan is het er even niet!
Of een veld vol met rollende knikkers in de kleuren rood, geel, groen, blauw en wit. Blijkbaar hebben we onszelf zodanig geconditioneerd, dat we b.v. enkel de witte knikkers waarnemen en de overige kleuren zelfs niet herkennen of erkennen wanneer zij hun invloed doen gelden door middel hun eigen beweging op het veld. Waarbij we ons steeds opnieuw stomverbaasd afvragen wat er de oorzaak van is, dat de witte knikkers steeds een koersverandering ondergaan, die op geen enkele zichtbare of bewijsbare manier te verklaren is, dan door zeer onwetenschappelijk aan te nemen dat er een of andere geheimzinnige imaginaire kracht aan ten grondslag ligt.
Deze inconsequente thesen worden nogal eens gehanteerd door de reguliere wetenschap, terwijl ze zeer duidelijk inhoudelijk volkomen leeg zijn. Met de andere gekleurde knikkers kunnen we dat echter wel. In de metafoor van de knikkers staat elke kleur uiteraard voor een sfeer c.q. universum en existentie.
Hierbij is het van ‘t allerhoogste belang om heel goed te beseffen, dat alle kleuren van het gehele electromagnetische veld intrinsiek zijn aan alle knikkers! Als resultaat van de permanent variabele snelheid, een frequentie verloop in een onvoorstelbaar hoog en laag tempo! (positief en negatief gewaardeerd) Er dient terdege goed gerealiseerd te worden, dat elke kleur op één bepaald moment deel uitmaakt van het voor en door ons gemanifesteerde universum!
Onze wereld wordt dus steeds opnieuw opgebouwd door het eigen bewustzijn, door middel van identificatie met een bepaald interferentiepatroon, bestaande uit een aantal singulariteiten. (knikkers die op ‘n zeker moment de zelfde kleur vertonen) Elke kleur is volkomen op zichzelf en heeft als zodanig een eigen snelheid. Blauw ligt b.v. tussen -900.000 km/sec. en -300.000 km/sec, terwijl dat voor geel zou kunnen liggen tussen 3 mil. km/sec. en 90mil. km/sec. Deze getallen zijn natuurlijk willekeurig! Een waarnemer behorende tot het inerte stelsel van b.v. blauw ervaart de uiterste snelheden uiteraard op de zelfde wijze als wij in onze sfeer, omdat alle tot zijn sfeer behorende materie bij overschrijding, ogenblikkelijk uit zijn universum verdwijnt.
Tijdens meditatie b.v. kunnen we ons daar zeer goed van bewust worden. Wij onderkennen daar dan de realiteit van andere waarschijnlijke werkelijkheden. In deze momenten wordt een singulier veld gedefinieerd, als bestaande uit al deze momenten van bestaan tegelijkertijd, analoog aan een regenboogknikker.
Ik ben dus van mening dat elke waarschijnlijkheid potentieel manifest is. Ten allen tijden beschikbaar voor het bewustzijn dat het wil of moet ervaren. In ons concept is ruimte voor talloze, feitelijk oneindige manifestaties in de vorm van dimensies, sferen en onvoorstelbare hoeveelheden werkelijkheden die in en door elkaar heen bestaan.
Bewijs uit de Quantumfysica
De Quantumfysica is gestoeld op een natuurkundige theorie die het gedrag van materie en energie met interacties van kwanta op atomaire en subatomaire schaal beschrijft. De ontwikkeling ervan sinds het begin van de 20e eeuw kan, samen met die van de relativiteitstheorie, beschouwd worden als de overgang van de klassieke natuurkunde naar de moderne natuurkunde.
Dat wat de microscopen, instrumenten en machientjes aantonen, verblindt ons dermate dat we vaak niet eens de behoefte meer voelen om naar de blauwdruk te zoeken. Zonder afbreuk te doen aan de waardevolle stoffelijke ervaring en begrip ten aanzien van de ontwikkeling der materie in onze sfeer, moeten wij vaststellen dat dit desondanks maar een zeer klein deel is van de totale werkelijkheid.
Met name in de quantumfysica vervaagt de grens tussen onze materiële werkelijkheid en het geestelijke ontstaan daarvan. Door de eeuwen heen hebben we voor ons zelf een beeld van stevige harde werkelijkheid gecreëerd, gesteund door termen als ‘atomaire bouwstenen’, waardoor de indruk is ontstaan dat deze micro-kosmos even materieel en stevig is als de ons omringende wereld. In feite blijkt ons bestaan te berusten op een sterke, realistische vorm aangenomen illusie die gestalte krijgt door een combinatie van geestkracht, gerichtheid en focus!
In de Quantumfysica krijgt men op atomair niveau te maken met verschijnselen van singuliere aard. Onder bepaalde condities komt het voor dat een lichtdeeltje (foton) zich in haar totaliteit op twee verschillende plaatsen tegelijk bevindt!
Zowel de 'Singulariteits Theorie', als de ‘Vele-werelden’ theorie (The ‘many-worlds’ interpretation) van Wheeler, Graham en Everett, is een postulaat van de kwantummechanica dat stelt dat er een objectieve realiteit van de universele golffunctie is, maar ontkent tevens de actualiteit van het instorten van de golffunctie. Dat impliceert dus dat alle mogelijke alternatieve geschiedenissen en toekomsten realistisch en werkelijk zijn en derhalve elk een echte 'wereld', 'sfeer' (of 'universum') vormt!
De dualiteit van golven en deeltjes is een beginsel van de kwantummechanica dat stelt dat alle deeltjes zich onder bepaalde omstandigheden als golven gedragen en alle golven zich onder bepaalde omstandigheden als een stroom deeltjes gedragen.
Daarbij is het natuurlijk dan de prangende vraag of licht nu eigenlijk een golf of een stroom deeltjes is……
Uit talloze experimenten blijkt echter dat het beiden is! De bewijzen daarvoor worden geleverd door experimenten met twee spleten waarbij elektronen (deeltjes/fotonen) een interferentiepatroon (golfverschijnsel) laten zien.
Voor alle duidelijkheid; hier bestaat het dus dat een lichtdeeltje (foton) zich ongedeeld, let wel, in haar totaliteit, tegelijk op twee plaatsen bevindt en zich manifesteert zowel als deeltje en golf tegelijk!
Het zijn derhalve twee aspecten van een en het zelfde, die afhankelijk van het experiment en de experimentator, zich manifesteren als deeltje, of als golf, dan wel beiden tegelijk!
'Schrödingers kat' is een gedachte-experiment uit de kwantummechanica. Het werd bedacht door de natuurkundige Erwin Schrödinger, ter verkenning van de gevolgen van het niet-determinisme van de kwantummechanica. In principe zou deze onbepaaldheid niet alleen geldig moeten zijn voor subatomaire deeltjes, maar ook voor macroscopische systemen. Die eigenschap levert een aantal uiterst vreemde resultaten op. Met zijn gedachten-experiment wilde Schrödinger het 'logisch mogelijk' zijn van deze voorspelling onderzoeken.
Een kat wordt in een stalen ruimte opgesloten, samen met de volgende helse machine (die men afschermen moet tegen direct ingrijpen van de kat): in een buisje zit een minuscuul klein beetje van een radioactief element, zo weinig, dat gedurende een uur mogelijk een van de atomen vervalt, maar even waarschijnlijk ook niet. Vervalt een atoom, dan detecteert een geigerteller dat en laat via een relais een hamertje vallen, dat een flesje met blauwzuur stuk slaat. Als men dit systeem een uur lang aan zichzelf heeft overgelaten, dan zal men zeggen dat de kat nog leeft als intussen geen atoom vervallen is. Het eerste atoom dat vervalt zou de kat vergiftigd hebben. De toestandsfunctie van het hele systeem zou dat zo uitdrukken, dat daarin de levende en de dode kat gelijktijdig (gemengd) voorkomen. Het kenmerkende aan zulke gevallen is, dat een oorspronkelijk tot atomair bereik beperkte onbepaaldheid zich vertaalt in grofzintuigelijke onbepaaldheid, waarover dan door directe waarneming beslist kan worden.
Als het nu waar is dat een deeltje niet noodzakelijk bestaat tot het geobserveerd wordt, dan is het niet zeker of de hamer ooit kan vallen -- wellicht moet hij vallen, wellicht kan hij vallen, wellicht kan hij niet vallen. Totdat de doos open gemaakt wordt, is het dus niet zeker wat er gebeurd is. Het uitsmeren van mogelijkheden over het veld der waarschijnlijkheid betekent dus dat zolang de doos dicht is, de kat tegelijkertijd zowel in leven als dood kan zijn. Zolang er geen observatie mogelijk is, kan het niet anders gezegd worden..
Volgens Schrödinger toonde dit aan dat bestaansonzekerheid niet zinnig is als gevolg van de kwantummechanica en dat de kwantummechanica op dit punt inherent een incorrect model is. Volgens anderen is het nu juist een illustratie van de onzekerheid die als gevolg van de kwantummechanica in het universum is ingebouwd. Sterker nog, vanuit Schrödingers gedachte-experiment is weer een aantal verschillende stromingen ontstaan in de natuurkundige filosofie en wel rond de vraag wanneer het kwantummechanische systeem met zijn ingebouwde onzekerheid dan precies overgaat in een deterministisch systeem waarin het lot van de kat exact bepaald is.
Persoonlijke visie en interpretatie
In mijn ‘Singulariteits Theorie’, heb ik al in 1984 het concept geponeerd dat er enkel een eeuwig NU is, waarin tijd geen plaatst heeft, behoudens in vervlochten samenhang met ruimte. Bij manifestatie zijn zij per definitie aan elkaar inherent en intrinsiek. Zonder ruimte geen tijd en vice versa. Het lijkt ook logisch dat beiden enkel betekenis hebben in relatie tot elkaar.
Derhalve is tijd dus een subjectieve ervaring van het bewustzijn zelf, waarbij zij haar vorm en karakter verkrijgt door een zich manifesterende perceptie en interpretatie. De constructie van tijd stelt het bewustzijn daardoor in staat het ‘leven’ (existentie) te ervaren in een volgorde die zich als lineair en ‘logisch’ aan haar voordoet! Kortom, het bewustzijn schept, ruimte, tijd en materie!
Met andere woorden, aan de hand van het voorgaande kunnen we dus niet anders dan concluderen dat materie, tijd en ruimte intrinsiek in elkaar zijn verweven en geen losse op zichzelf staande elementen vormen. Het is ons bestaan zelf, onze mind, geest, de focus en de geconditioneerde overtuiging in dat wat we leven en dood noemen, wat de materie, tijd en ruimte interpreteert en er vorm, waarde en zin aan toe kent.
Een al dan niet bewust gekozen referentiekader dus waarop wij zelf onze ‘realiteit’ projecteren en aan ontlenen. Het is in het zogenaamde emotionele, irrationele deel van ons brein waaruit de creatieve en destructieve ideeën geboren worden, terwijl we met het intellect de mogelijkheid bezitten om daar vorm en gestalte aan te geven. Dat is dan ook de voornaamste reden dat we gevoeglijk kunnen aannemen dat het zwaartepunt van ons ‘Zelf', het zelfbewustzijn dus, juist daar gezeteld is.
Zoals het er op dit moment uitziet, kan men dus stellen dat de geest zelf fungeert als determinerende factor t.a.v. het quantum gedrag. De implicaties hiervan betekenen dat zowel het waarschijnlijkheids-principe als het complementariteits-beginsel hun huidige definitie verliezen.
Zij zijn wel degelijk gedetermineerd....door het sturend bewustzijn!
Door denken ontstaat er vibratie. Deze eigen beweging-trilling-oscilatie noemen we singulier.
Deze manifesten veronderstellen ruimte.
Nu is het van ‘t allerhoogste belang om te beseffen, dat energie juist geleverd wordt door de STROMING!
Feitelijk is het b.v. niet het water wat de kracht veroorzaakt, maar de stroom die er in ontstaat. Stilstaand water levert erg weinig of geen energie. Voor de lucht gaat het zelfde op. Het is de stroom die de energie veroorzaakt. Overtollige energie, die dus niet direct afgegeven kan worden, wordt opgeslagen en noemen we kinetische energie. De energie is er dus wel, maar gevangen totdat zij op de een of andere manier vrij kan komen.
Uit diverse onderzoekingen en experimenten is gebleken dat er volgens bepaalde berekeningen in één kubieke cm. ‘lege ruimte’ meer energie zit dan in alle materie in het universum tezamen! Dat houdt dus in, de kracht van triljoenen atoombommen gebundeld in één kubieke cm. Dit gaat ons voorstellingsvermogen dermate te boven dat we het niemand kwalijk zullen nemen als zijn verstand hierbij even stil gaat staan.
Enkel dat, wat we echt geloven zal onze werkelijkheid zijn! Tot verdoemenis, of tot heil van de mens en zijn universum. De ware mystici hebben ons al vaak de weg gewezen. Maar laat spirituele transformatie ieders persoonlijke, unieke en ultieme keuze zijn!
Enkel de geest die in staat is te bevatten dat het intellect op zichzelf niets meer is dan een instrument, kan zich de vrijheid veroorloven ruimte te scheppen ten dienste van een wezenlijk creatief en vruchtbaar bestaan, waarbij het gehele universum haar wetmatige erfenis en toekomst vormt.
Existerend in het volle besef dat de tijd niet verstrijkt of ons ontvlied, maar dat wij ons zelf voortbewegen door de tijd.
Waarlijk, wij zijn tijd-reizigers.....in een eeuwig NU.
Noorderlicht-aflevering 'Killing Time'
Michio Kaku: Time Travel, Parallel Universes, and Reality
niet gehad. Een code die ons dwong de vragen voortaan anders te stellen. 
.jpg)
.jpg)
.gif)
