December 2007
Wat deed ik om mijn lichaam te ondersteunen? In de eerste plaats er goed naar luisteren. Als ik moe was ging ik even liggen. Ik heb wat meditatieve CD’s van boven gehaald en draaide die regelmatig. In plaats van de TV aan, stond er vaker een CD op. Daarnaast ben ik op 12 december meteen begonnen met het bijhouden van een dagboek, waarin ik mijn gedachten kan ordenen. Nu blijkt dit dagboek een fantastische leidraad om maanden later mijn verhaal te kunnen vertellen. Ook besef ik hoeveel er in deze periode op me af is gekomen en waarom die periode van introspectie zo belangrijk was..
Ik besefte al snel dat ik wilde helen met kanker, niet helen van kanker. Zoals ik al eerder aangaf voelde ik me niet groepen tegen de kanker te strijden maar mét de kanker te werken. De filosofie hier achter is vrij simpel. Als je strijd voert is er altijd een winnaar en een verliezer. Als je samen werkt niet. Ik heb mijn halve leven strijd gevoerd, met name tegen mezelf. Buiten het feit dat het een uiterst frustrerende strijd is, kan ook daar geen winnaar en geen verliezer zijn. Maar het is wel een zelfondermijnende uitputtingsslag……….
Loslaten
Mijn eigen energie
Een belangrijk deel van mijn heling is dat ik in mijn eigen energie blijf. Om dat te realiseren hadden we al mijn kamertje ingericht en vandaag zit ik met een gezellig rose/rood kleurtje mijn dagboek bij te werken. De radio aan met een van de vele bandjes die hier liggen en nooit meer gebruikt werden. Ik ben van plan ze nog eenmaal door te nemen en dan te vernietigen. Loslaten van mijn verleden. Ik leef en werk momenteel in het CD en MP3 tijdperk, ha ha. Daar heb ik al mijn handen vol aan. Zonde van die bandjes zou je zeggen. Ja dat zeg ik ook altijd, daarom heb ik ook al dit toep nog om me heen maar als er al jaren niet naar omgekeken is kan ik het net zo goed uit mijn leven verwijderen. Dat is overigens een deel van mijn heling. Niets bewaren voor het geval dat….tegen die tijd zien we wel. En dat is ook zo met relaties. Afkappen die hap. Loslaten op een positieve manier, maar wel abrupt. Waar hulp niet aanvaard wordt, laat ik die los. Er is altijd een weg terug, maar pas als de energieën een beetje bij elkaar passen en daar bedoel ik niet dat ze zich zo moeten gedragen als ik, maar wel dat ze me met respect moeten bejegenen.
Het betekent dat ik ook af en toe afstand moet doen van Harrie om in mijn eigen energie te gaan zitten. Gelukkig kan dat ook makkelijk want als er een begripvol is, dan is hij het wel. Ik bof ontzettend met zo’n begripvolle man en dat besef ik me terdege. Om aan mezelf te werken hoef ik onze relatie geen geweld aan te doen…….
Waarom dan die afstand? Omdat we nou eenmaal andere trillingen hebben. Ik functioneer goed met muziek en kleur en voor hem hebben die kleuren weer een totaal andere waarden. Dat heb ik gisteravond weer gemerkt toen Roy onze TV aangepast heeft. Die lieverd heeft voor ons de DVD recorder zo afgestemd dat die niet meer stoort en daarna de TV onder handen genomen. De kleurinstelling die hij hanteerde was helemaal naar mijn smaak maar Har bleef maar zeuren dat het niet fel genoeg was. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik de afstand bediening bij hem legde en zei “leef je uit”. Ik vind de kleuren minder mooi nu, maar heb besloten me daar niet aan te ergeren. Dat is hoe hij het ziet en zijn stukje kleurtherapie zullen we maar zeggen. Ik houd er mijn eigen kleuren en muziek op na. Ik word altijd actief en vrolijk van de juiste muziek en dat doe ik al jaren niet meer, omdat Harrie bij de meeste muziek die mij in mijn hart raakt commentaar heeft. En dat raakt me ook, dus laat ik de muziek. Nu heb ik de gelegenheid om mijn hart op te halen, maar zit daarvoor wel apart in een kamertje…en ik geniet er van…..
Willeke
|
