In eerste instantie zou het zo moeten zijn dat de overheid er zorg voor draagt dat de gezondheid van alle inwoners beschermd wordt en de gezondheidszorg op het goede peil wordt gehouden. Ze zijn verantwoordelijk voor de toegankelijkheid, betaalbaarheid en de kwaliteit van de zorg. Met dit in gedachte is sinds 1 januari 2006 een nieuw verzekeringsstelsel in het leven geroepen waarbij je, wanneer je in Nederland woont of in Nederland loonbelasting betaalt verplicht gesteld wordt een (basis) zorgverzekering af te sluiten bij een zorgverzekeraar.
In principe bemoeit de overheid zich niet met de uitvoering van de gezondheidszorg, maar zijn zorgaanbieders en zorginstellingen hiervoor verantwoordelijk. Bij deze zorgverzekeraar kun je een aanvullende verzekering afsluiten voor afwijkende zorgbehoeften. De zorgverzekeraar is hierbij niet gebonden aan een acceptatieplicht en is tevens vrij om de tarieven van deze aanvullende verzekeringen te bepalen.
Daar komt nog bij dat de overheid veel geld besteedt aan richtlijnen, waaraan behandelaars zich dienen te houden. Goedkopere en/of beter werkende middelen worden vaak niet toegepast, ondanks het feit dat de patient hier veel profijt van zou kunnen hebben. Uit angst om aanwijsbare 'fouten' te maken houden behandelende artsen zich veelal aan deze geldende richtlijnen, waarbij meer dan eens voorbij gegaan wordt aan het belang van de patiënt. Het belang van de behandelaar is in dit geval namelijk; er voor zorgen dat ze niet aansprakelijk gesteld worden voor de uitkomst van een behandeling. Het belang van de patiënt daarentegen is gewoon beter te worden, of wanneer dit niet mogelijk is in ieder geval zol lang mogelijk een zo groot mogelijke kwaliteit van leven te behouden.
In de praktijk betekent dit dat mensen die (om wat voor reden dan ook) bewust kiezen voor een aanpak waarbij preventie en ondersteuning van het lichaam met behulp van alternatieve geneeswijzen, vitaminen en voedingssupplementen voor het grootste deel buiten de boot vallen. We mogen, sorry moeten, meebetalen aan de gevolgen van de ongezonde levenswijze van anderen, maar hebben geen enkel recht op ondersteuning vanuit de gezondheidszorg wanneer deze zich niet onderwerpt aan het farmaceutische beleid.
Wanneer je (net als ik) geen goed gevoel hebt bij de agressieve en kostbare behandelingen die in het reguliere circuit aangeboden worden, zul je ook hebben ervaren dat je geen enkele ondersteuning vindt bij de keuze van een minder agressieve aanpak. Zelfs wanneer er gekozen is voor een optimale, aanvullende verzekering wordt niet alles vergoed. Aangezien ik het ziekenfonds veel geld bespaar door niet te kiezen voor de reguliere behandelmethoden die ook nog eens geen enkele garantie bieden, heb ik besloten een beroep te doen op de zogenaamde coulanceregeling.
Een coulancergeling houdt in dat gemaakte kosten vergoed kunnen worden, ook als men er volgens de polis geen “recht” op heeft. Deze is bedoeld om de mensen niet helemaal in kou te laten staan. Zo wordt bijvoorbeeld vitamine E op basis van een coulanceregeling vergoed bij mensen met Cystic Fibrosis. Het komt dus wél voor dat een zorgverzekeraar vergoedt vanuit het standpunt dat het ze immers geld bespaart. Helaas kom je er veel te laat achter of jouw ziekenfonds coulant is of niet.
Dat de reactie van het ziekenfonds een onbevredigend en standaard antwoord bleek te zijn, zal niemand verrassen. Dat er na een periode van ruim 4 weken niet eens inhoudelijk op mijn werkelijke vraag gereageerd is, waarschijnlijk ook niet.
Ik heb naar aanleiding van deze ronduit schofferende beslissing inlichtingen ingewonnen en inmiddels actie ondernomen door een aantal brieven te sturen naar verschillende instanties. Kijk voor meer informatie bij 'Urgent'.
|
