Ik ben van mening dat misstanden uit de wereld geholpen dienen te worden, ongeacht aan welke kant ze begaan worden. Daarbij zou men eens moeten kijken naar het onnodig laten volgen van (pijnlijke) behandelingen die geen enkele garantie bieden maar intussen de kwaliteit van leven aanmerkelijk verslechteren.
Tegenwoordig kiest 10 tot 11 procent van de bevolking liever voor een alternatieve of complementaire geneeswijze en ik ben er van overtuigd dat met de juiste voorlichting en vergoedingen dat getal nog veel hoger zou zijn. Daarnaast zouden de kosten dan drastisch omlaag kunnen, aangezien bepaalde vormen van alternatieve en/of complementaire geneeskunde effectiever en goedkoper zijn dan de standaardbehandelingen. Om dit te bereiken zou er een ommekeer in het denken moeten komen.
Zowel bij de reguliere, als bij de alternatieve geneeskunde vindt men voorbeelden van grove nalatigheid en andersoort misstanden. Het verschil is echter, dat wanneer de patiënt overlijdt aan de gevolgen van een reguliere behandeling volgens de aangegeven richtlijnen, men daarbij van mening is dat de patiënt is overleden aan de gevolgen van die ziekte. Dit is algemeen geaccepteerd, ook wanneer de richtlijnen geen enkele garantie bieden.
In het rapport van de Inspectie voor de Gezondheidszorg met betrekking tot de zaak Millecam wordt al verwezen naar het feit dat de patiënt grondwettelijke rechten heeft. Maar hoe zit het eigenlijk met onze recht op keuzevrijheid en een gelijke behandeling? Hoewel in het wetboek gesteld wordt dat een minderjarige die de leeftijd van zestien jaren heeft bereikt, reeds bekwaam is tot het aangaan van een behandelingsovereenkomst ten behoeve van zichzelf (Burgerlijk Wetboek Artikel 447) , wordt een patiënt die bewust kiest voor een alternatieve behandeling behandeld als "niet toerekeningsvatbaar" of "wanhopig", maar hoe wanhopig moet je zijn om lichaamsdelen te laten amputeren en je lichaam te laten vergiftigen?
Wanneer men echter overlijdt aan de gevolgen van een geneesrichting die niet aansluit bij de gangbare dogma’s, dan gelden er opeens heel andere regels! Dan is de patiënt ineens niet meer overleden aan de ziekte, maar aan de (verkeerde) behandelingen. Hierbij wordt meestal alleen gekeken naar de einduitkomst, en niet naar de tijd die ligt tussen het stellen van de diagnose en het tijdstip van overlijden.
Omdat één norm tot maatstaf voor het beleid geworden is, is niet alleen de vrijheid van met geneeskunde samenhangende grondrechten in geding, maar ook ons recht op een zo goed mogelijke behandeling. Terwijl de overheid (oogluikend?!) toeziet hoe onze keuzevrijheid beperkt wordt door economische belangen, blijven de kosten stijgen, worden de premies hoger en staat daar steeds minder tegenover.
Sinds ik geconfronteerd ben met borstkanker en door mijn manier om daar mee om te gaan, ben ik in aanraking gekomen met talloze lotgenoten, die liever op 'alternatieve' wijze behandeld (hadden) willen worden, of na een lange weg in het reguliere circuit 'uitbehandeld' zijn hun laatste sprankje hoop op deze tak van geneeskunde richten.
Ik ben daarbij ook in aanraking gekomen met mensen die het stempel 'terminaal' opgeplakt hebben gekregen en al na enkele weken hun pijnstillers niet meer in hoeven nemen en hun levenslust herwinnen. Helaas zien deze mensen daarbij zich veelal geconfronteerd met het financiële aspect, dat hun verhindert deze therapiën optimaal toe te passen of deze (in het ergste geval) wegens geldgebrek af te moeten breken. Ook ik heb inmiddels wegens gebrek aan financieën mijn behandelingen af moeten breken. Het ziekenfonds houdt er het vreemde idee op na - ondanks het feit dat mijn behandelingen slechts een fractie kosten van de reguliere behandelingen - dat het geven van een vergoeding uit coulance de ziektekosten onnodig hoger zouden makne. De gemeente Eindhoven stuurde mij bewust met een kluitje in het riet....
Ik vind dit niet alleen onmenselijk, maar ook onaanvaardbaar!!!
In Nederland wordt duidelijk met twee maten gemeten en zolang wij de huidige manier van denken als waarheid aannemen, zal er nog veel onnodig leed zijn!
Boeken met betrekking tot dit onderwerp:
'Slikken. Hoe ziek is de farmaceutische industrie' van Joop Bouma, over dokters die 'te koop' zijn.
Dr.drs. Wim. Huppes, MBA, internist, biotechnoloog en filosoof schreef het boek: We zijn de klos ! over onze falende gezondheidszorg.
Op de website van www.natuurlijk-welzijn staan een aantal interessante artikelen met betrekking tot de BIG en "de aanval op de Alternatieve Artsen" - geschreven door de alom gerespecteerde arts H.C. Moolenburgh. |
