Ik zag laatst een show van Catherine Keijl, waarin mensen een metamorfose kregen, zodat ze zouden lijken op in hun idool. Ik wil niet verder ingaan op dit aspect, maar wat ik wél van belang vond, was het item 'idool verheerlijking'.

Op een gegeven moment werd namelijk ter sprake gebracht dat het hebben van fans ook gevaarlijk zou kunnen zijn. Fans hebben een bepaalde verwachting van hun idool. Zolang de fan kan blijven hopen en voortbouwen op hun eigen illusies, is er niets aan de hand. (Nou, ja niets? Ik laat nu even het ongezonde aspect van verheerlijking buiten beschouwing). Maar wat gebeurt er als jouw idool ineens van zijn voetstuk valt, omdat hij niet langer aan jouw verwachtingen voldoet? Dan verandert die verafgodende liefde vaak in één klap in een diepe afkeer of haat.

In de show werd als voorbeeld John Lennon genoemd. John Lennon werd uiteindelijk vermoord door zijn grootste fan. Deze fan had zijn wereld om John Lennon heen gebouwd en toen John uiteindelijk niet inspeelde op datgene, wat zijn fan van hem verwachtte, besloot hij hem maar om zeep te helpen.

Was het niet God die gezegd heeft, "Gij zult geen afgodsbeelden scheppen?" Toch zijn hele volksstammen overgegaan tot verheerlijking van Sai Baba. Sommigen gaan zelfs nog verder dan dat, zij verafgoden ook degenen die een persoonlijk interview met Sai Baba gehad hebben.

In het interview met ex-baba fan, Stijn Riemersma (NH Dagblad, 9-12-2000), staat 'een uitverkoren jongen uit Purmerend die een persoonlijk interview met Sai Baba had, wilde daar later in haar geloofsgroep niets over vertellen. Sai Baba had hem dat geboden. "Het verhoogde het mysterie waardoor de jongen toch de goeroe van onze groep werd. We keken tegen hem op. Hij had immers met de Heiland gesproken. Maar nu vermoed ik dat deze jongen ook is vernederd, en uit schaamte zijn mond wil houden."'

Je zou jezelf kunnen afvragen waardoor hij uiteindelijk vernederd werd. Door Sai Baba, of door de stupiditeit van 'de gelovigen', die hem eerst vereerden en die nu medelijden met hem hebben, niet om wie hij is, maar om iets wat hem in zijn schoot werd geworpen en waar iedereen zijn eigen denkbeelden en emoties aan koppelt".

Sai Baba is in wezen niet veranderd. Hij is hetzelfde en diezelfde die hij al die tijd geweest is. Alleen nu komt er een stukje (al dan niet juiste) informatie naar buiten en voilá, "Volgelinge wordt Sai Baba bestrijder." Door het lezen van een boek (niet eens door zelfondervinding) vielen "de schellen van haar ogen en spendeert ze tijd, energie en geld om de praktijken van deze man te bestrijden."

Als je het mij vraagt, zou het beter zijn als deze vrouw (en velen met haar) eens haar ogen zou sluiten en bij zichzelf naar binnen zou gaan kijken. Misschien zou ze er beter aan doen om haar gevoelens van haat en liefde, die ze in eerste instantie buiten zichzelf zoekt en op Sai Baba projecteert, naar zichzelf te richten. En als ze dan toch zo graag de goddelijke (mis)leiding buiten zichzelf zoekt, dan zou ze eens na kunnen denken over de woorden van Jezus, "Wat je bestrijdt, maak je sterker."

In plaats van al haar energie, tijd en geld die ze eerst in het verheerlijken van deze persoon stak en nu in het neerhalen van dezelfde persoon dreigt te steken, zou ze er beter aan doen om een fractie van deze energie te gebruiken voor zelfreflectie.
Zij, en vele anderen met haar!