Inspiratiedag Mens & Spirit - 7 juni 2008
Door W.M.F. Leuver
De bijeenkomst vond plaats in een bosrijk gebied en na de verwelkoming met koffie, thee en een plak cake, werd er vanwege het mooie weer en de inspirerende omgeving al snel besloten om de vergadering buiten te houden. Het gezelschap bestond niet alleen uit leden van Mens & Spirit, maar ook uit belangstellenden die eerst nog even wilden “aftasten”, of zijdelings betrokken waren. Ondanks het feit dat we buiten vergaderden, werd er eerst een afspraak gemaakt over het roken, wat verrassen soepel verliep en waar ook iedereen zich aan hield. Het was een divers gezelschap in de leeftijdscategorie van 33 tot 63 en dat varieerde van politiek actieve mensen tot mensen die actief waren in de alternatieve hulpverlening. Omdat het een betrekkelijk klein gezelschap was, bestond er de mogelijkheid elkaar wat beter te leren kennen door een kennismakingsronde, waarbij iedereen in het kort vertelde over zijn of haar achtergrond en de motivatie om die dag aanwezig te zijn. Wat deze vergadering onderscheidde van andere ‘politiek getinte bijeenkomsten’ was het feit dat deze geopend werd door het ritueel waarbij een kaars aangestoken werd en Lea wat woorden sprak, waarbij de kring gesloten werd en men zodanig de onderlinge verbondenheid kon voelen. Enige uitspraken die ik vermeldenswaardig vond waren o.a. de opmerking in verband met een nieuwe vorm van wonen met als uitgangspunt “Samenleven in plaats van Overleven”; de titel van het lievelingsboek van de vader van één van de deelneemsters “Over ouders en kinderen schijnt dezelfde zon”, en de opmerking die de spreker van die middag telefonisch doorgegeven had “Het gaat niet om zorg, maar om gezondheid”. En daarmee was eigenlijk de trend van die dag gezet. Na de voorstellingsronde werd de vergadering even onderbroken voor een korte pauze.
Na de pauze werd het woord aan Lea Manders gegeven, die één van de initiatiefneemsters is van deze vernieuwende vorm van politiek bedrijven. Veel mensen die van Lea Manders gehoord of over haar gelezen hebben, kennen haar als astrologe. Op zich niet zo vreemd, omdat ze zich hier al vanaf haar 17e mee bezig houdt, en in de loop van jaren naar buiten is getreden als columniste in diverse tijdschriften. Wat de meeste mensen echter niet weten, is dat Lea al 10 jaar politiek actief is in de gemeente Arnhem. Lea deed verslag van de huidige status van Mens & Spirit en vertelde dat, hoewel de partij officieel slechts 2 maanden bestaat, de ontwikkeling zo snel gegaan is dat het wel 1 jaar lijkt. Ze heeft inmiddels al veel netwerken leren kennen, maar ook in de korte tijd een “wisseling van de wacht” moeten constateren. Dit heeft te maken met de combinatie Politiek en Spiritueel. Vanuit een spirituele gedrevenheid komt het voor dat mensen in hun enthousiasme iets op zich nemen en er al snel achter komen dat dit toch “niet is wat ze zoeken”. Op zich geen probleem, maar daardoor komt er vaak meer werk af op de overgebleven personen, maar deze partij kenmerkt zich door een zekere flexibiliteit waarmee alles toch nog goed komt. Maar hectisch is het zeker en het verhindert de partij niet om vanuit de spiritualiteit dingen in de politiek neer te zetten.
De huidige situatie is dat er inmiddels een aantal visiegroepen zijn samengesteld die ieder op hun gebied gaan onderzoeken wat er momenteel al gaande is, aan vernieuwende initiatieven op verschillende gebieden. Deze visiegroepen zijn samengesteld uit “meedenkers” die wel hun ideeën en visie willen delen, maar niet per definitie een politieke roeping hebben. Daarnaast worden er twee verschillende fracties opgezet die deze items vertalen naar de politiek en het neerzetten van een politiek programma. Daarbij wordt er gekeken naar mogelijkheden om de reeds bestaande initiatieven samen te brengen en te kijken op welke manier dit in de samenleving voor vernieuwing kan zorgen. Er werd nog eens extra aandacht geschonken aan het feit dat het essentieel is dat Mens & Spirit met een programma komt dat ook werkelijk écht vernieuwend is. Want dat de samenleving om vernieuwing schreeuwt staat buiten kijf.
Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat 26% van de bevolking bestaat uit “ongebonden spirituele zielen”, d.w. zeggen; mensen die niet gebonden zijn aan een bepaalde religie, en dat 50 % van de bevolking open staat voor spiritualiteit. Daarnaast is er nog een grote religieuze stroming die op zoek is naar een duurzame samenleving, aangezien de huidige politieke ontwikkeling ook deze groep grote zorgen baart. Zo is het onaanvaardbaar dat er een aantal maatregelen uitgevaardigd worden die zich onttrekken aan de democratische controle en de oplossingen die de politiek biedt meer weg heeft van “symptoombestrijding” met als enige maatregel het heffen van belastingen. In Nederland is 29% van de bevolking op één of andere manier betrokken bij maatschappelijke vernieuwingen vanuit een mensgericht idealisme en dat aantal is alleen maar groeiende. De politiek van Mens & Spirit wordt tevens multicultureel benaderd en er is inmiddels ook al contact gelegd met een Hindoe beweging.
Op de vraag van één van de aanwezigen werd er verder in gegaan op de manier waarop Mens & Spirit zich in de politiek wil gaan onderscheiden, zodat er niet “gewoon weer een groep toegevoegd wordt”, een zoveelste “zo moet het”. Aandachtspunten hierbij waren “Hoe dragen wij het uit”, “Hoe gaan we als partij om met …”, maar vooral ook “Hoe kunnen we het terugkoppelen naar ons zelf”. De kern daarbij is dat de partij een reflectie zou moeten zijn van het “Leven van de persoonlijke idealen, vanuit de eigen menselijkheid”. Met andere woorden “Leven wat je predikt”. Eén van de punten die voor dit onderscheid moeten zorgen, is de vraag “(Hoe) kom ik werkelijk voor de burger op”. Na deze inspirerende uitgangspunten was er een einde gekomen aan het ochtendprogramma en was het tijd voor de lunch.
Na de middag vond er een “wisseling van de wacht plaats”, doordat de spreker van die middag arriveerde en een van de deelnemers vertrok vanwege andere verplichtingen. Het aantal aanwezigen bleef daardoor op het symbolische getal 13. De spreker was Hans Milikan, magnetiseur, die vanuit idealisme als directeur verbonden is aan de stichting “RING”. Deze stichting registreert en certificeert therapeuten, artsen en organisaties in de natuurgerichte gezondheidszorg. Op die manier dragen ze een steentje bij aan het bieden van bescherming, ondersteuning en geloofwaardigheid van de natuurgeneeskunde. RING is in september 1988 begonnen en bestaat dit jaar dus twintig jaar. Inmiddels zijn er 1400 artsen en therapeuten bij deze stichting aangesloten en beschikt de stichting over een onafhankelijk tuchtrechtsysteem, zodat eventuele klachten onafhankelijk beoordeeld kunnen worden. Overigens gaf Hans nog aan dat hier in al die tijd slechts 6 keer gebruik van gemaakt is, waarbij niet eens alle 6 keer terecht, wat dus aangeeft dat het best wel meevalt met de onbetrouwbaarheid van de (bij hen aangesloten) natuurgeneeskundigen. Deze, en de 733 alternatieve geneeswijzen, zijn overigens ondergebracht in de kieswijzer die het RING heeft samengesteld en die via hun website is aan te vragen.
Het eerste wat Hans die middag duidelijk stelde is het feit dat wij recht hebben op zorg. Dit lijkt natuurlijk logisch, maar de manier waarop ons huidige gezondheidsstelsel in elkaar zit lijkt dit recht niet hoog in het vaandel te dragen. Gesteund door het huidige overheidsbeleid heeft de zorgverzekering meer de vorm aangenomen van budgetbeheer. Naar de consument vertaalt betekent dit geen “zorg voor”, maar “zorgen maken om”. Niet de genezing staat op de voorgrond, maar problemen worden opgelost door het verhogen van de premies en het minimaliseren van de vergoedingen. Reden voor Hans om aan te geven dat het hoog tijd is voor een andere manier van aanpak waarbij men zich richt op de gezondheid in plaats van ziekte en kostenverslindende symptoombestrijding. In navolging van deze visie stelde Arend voor om de naam van de “visiegroep Zorg” te veranderen in “visiegroep gezondheidskunde”. Mijn inziens een goed voorstel en we zullen het maandag tijdens de eerste bijeenkomst “in de groep gooien”.
De studie die RING gedaan heeft, richtte zich op de vraag waarom er zoveel mensen in de volgende drie groepen zitten; ziektewet, WAO en chronisch zieken. Het stellen van de diagnose hierbij is in de huidige situatie voorbehouden aan de arts, wat een statisch systeem oplevert dat simpelweg “niet ideaal te noemen is”. Wanneer het kijken naar de symptomen in plaats van de oorzaak van de ziekte geen eensluidend beeld oplevert en de heren doktoren ‘er niet uit komen’, krijg je als patiënt al snel het stempel “chronisch ziek” opgelegd. Wanneer je bereid bent verder te kijken dan de reguliere visie, die gebaseerd is op het omgaan met medicijnen, kom je al snel in het ‘alternatieve circuit’ terecht. Het eerste waar je dan mee geconfronteerd wordt is, wat wij (Diamental) inmiddels het “Sylvia Millecam syndroom” noemen.
Het RING heeft een heel eigen visie ontwikkeld over hoe de gezondheidszorg er uit zou moeten zien en hebben getracht hun standpunt duidelijk te maken door een aantal kanalen te benaderen, waaronder het Europees hof voor de rechten van de mens. Dit Europees hof heeft een eigen jurist voor ieder land dat er bij is aangesloten en deze reageerde door te antwoorden dat ze “blij waren met de brief”, maar “alleen maar iets met de informatie kunnen doen wanneer er klachten binnen komen”. Om te kunnen klagen moest eerst het ministerie en de regering benaderd worden. Vervolgens heeft het RING zich gericht op de Commissie van gelijke behandeling. Na een aantal maanden kregen ze bericht dat deze commissie “hier niets over mocht zeggen” en vervolgens richtte de stichting zich op de ombudsman. Deze reageerde vrij snel en er kwam binnen een week een bevestiging van de brief met het advies zich met deze problematiek te richten tot het parlement. Aangezien gebleken is dat het parlement ook het orgaan is dat de problemen van het parlement bespreekt, is het niet verwonderlijk dat dit een doodlopende weg bleek te zijn. Vervolgens heeft de stichting RING de minister president aangeschreven, die niet op de feiten inging en “alles ontkende”. Op het feit dat wij als bevolking recht hebben op keuzevrijheid bij de behandeling van onze ziekte ging hij niet verder in en dat er een probleem was en bij de huidige, reguliere behandelmethode het aantal zieken gestadig stijgende is. Dat “viel” in zijn ogen “wel mee”. Ondanks het feit dat er inmiddels een scala aan aantoonbare, werkbare alternatieven voorhanden zijn is de huidige stelling “we doen hier niets mee, want we snappen er niets van”.
Vervolgens besloot het RING alle krachten te bundelen en de zaken voor te leggen aan het Euro parlement. (Voor velen misschien) verrassend was overigens de reactie van de directeur van de Consumentenbond, die de naam heeft de belangen van de consument te vertegenwoordigen; “ik wens me niet met deze problematiek te bemoeien wan dan raak ik mijn subsidie kwijt”. Overigens is de werking van de Consumentenbond zo, dat er voor bepaalde onderzoeken iemand van buitenaf aangetrokken wordt, die het onderzoek uitvoert, een rapport opstelt en vervolgens ontslagen wordt. Wanneer in verloop van tijd ongerechtigheden in dit rapport naar boven komen, is er geen ruimte voor aanpassingen onder het motto “het onderzoek is afgerond”. Overigens is het wel interessant te weten dat mij al jaren geleden verteld is dat de onderzoeken van de Consumentenbond niet geheel en al onafhankelijk zijn, omdat er een duidelijk verband bestaat tussen degenen die hoog op de lijst eindigen en de sponsoring van de Consumentenbond, maar dit terzijde.
Hans verwees verder nog naar het programma Uitgedokterd en een van de meest recente afleveringen daarvan, waar duidelijk naar voren kwam dat er vanuit de ‘alternatieve hoek’ een grote wil tot samenwerking bestaat, die helaas eenzijdig schijnt te zijn.
Vervolgens werd er nog eens teruggekoppeld naar de manier waarop het huidige systeem werkt, wat zijn oorsprong vindt in de ziekenfondswet, die stamt uit 1966 en nog steeds niet aangepast is. Deze wet beperkt zich tot symptoom / ziekte bestrijding en “heeft niets met de gezondheidszorg te maken”. Op de huidige universiteiten wordt geleerd hoe aspirant doktoren met medicijnen dienen om te gaan, maar niet om te kijken naar de oorzaak van de ziekten. Dit systeem koppelt terug naar die ene, inmiddels achterhaalde, verouderde en nog steeds niet aangepaste wet uit 1966. 4,3 miljoen mensen zijn hier indirect slachtoffer van! Ondanks het feit dat meerdere malen de illusie gewekt is dat deze, ruim 40 jaar oude, wet aangepast is, hebben er alleen aanpassingen plaats gevonden die te maken hebben met een ‘betalings- en verrekeningswet”.
Probleem bij het huidige zorgstelsel is dat “de zorgverzekeraars absoluut niets snappen van gezondheid”. Daarnaast wordt steeds vaker gesignaleerd dat de problemen niet alleen uit de ‘alternatieve hoek’ komen, maar dat ook veel reguliere hulpverleners oplopen tegen de beperkingen van het huidige systeem. In het (voor hen) gunstigste geval vormt dit de aanleiding tot het omzien naar een andere baan, maar niet zelden raakt de hulpverlener zelf in een stressvolle situatie met niet zelden een burn-out tot gevolg. Ook de specialisten lopen vast in het behandelsysteem, aangezien ze zich niet zelden geplaatst zien tot het volgen van de richtlijnen waarbij van tevoren al vast staat dat er slechts een geringe mate van resultaat te verwachten is.
Ondanks het feit dat de stichting RING ieder jaar te gast is bij het ministerie van VWS, wordt er “alleen geluisterd en er verder niets met de informatie gedaan”. Het bezoeken van een door het RING georganiseerd symposium door ambtenaren van het VWS werd hen verboden bij te wonen “op straffe van het verlies van hun baan”. De stichting RING heeft desondanks regelmatig gesprekken met inspecteurs en ambtenaren, waarbij het m.i. symbolisch gezien kan worden dat de laatste ambtenaar waardoor de stichting te woord gestaan is, een blinde vrouw was. Desondanks heeft Hans een methode gevonden om zijn zorgvuldig uitgewerkte plan aan haar voor te leggen, waarop deze ambtenaar een uitstekend rapport heeft opgesteld, dat vervolgens in “la 27” is verdwenen.
Afijn, ondanks het feit dat velen hun ogen wensen te sluiten voor het probleem van de gezondheidszorg is dit probleem inmiddels overduidelijk aan de kaak gesteld. Wie overigens de uitzendingen van Radar niet gezien hebben over de farmaceutische industrie, die in hoge mate betrokken zijn bij de opleidingen en bijscholingen van de reguliere geneeskunde, raad ik aan dit alsnog te doen. Zie onder voor desbetreffende linken. Stichting RING gaat nog een stapje verder; behalve het in kaart brengen van het probleem, hebben zij zich gericht op het zoeken naar een bevredigend alternatief. Zij hebben besloten niet langer over het probleem te willen praten, maar aan het werk te gaan om te komen met een oplossing en het verheugende bericht is dat ze die ook daadwerkelijk gevonden hebben. Deze oplossing hebben ze inmiddels voorgelegd aan vier verschillende politieke partijen, waaronder Mens & Spirit, vanuit het uitgangspunt dat “een goedbedoelende regering de gezondheid van de burger voorop zet”. Stichting RING hangt de overtuiging aan dat wanneer de gezondheid van de burger inderdaad als middelpunt gesteld gaat worden, de rest vanzelf volgt....
Klik hier om naar de Radar uitzending van 28 April te gaan.
Klik hier om naar de Radar uitzending van 5 mei te gaan.
|