Terug naar de hoofpagina van diamental Diamental Magazine Online
 
 
Hart4Es
 

Codex Alimentarius dag Mens & Spirit
Door W.M.F. Leuver

Wat is waarheid, wat is wijsheid?
Waarheid herken je met je hart.
Wijsheid is er naar te luisteren.

panel met van links naar rechts: Hans Verhagen - Désirée Röver en Wim van EckIn het Baarnse lyceum, gelegen aan de rand van een bosrijke omgeving, vond zondag 26 oktober een gebeuren plaats rondom de Codex Alimentarius. Deze bijeenkomst werd georganiseerd door de politieke partij Mens & Spirit met de bedoeling wat duidelijkheid trachten te verschaffen rondom de omstreden Codex Alimentarius. Het publiek bestond uit een aantal mensen die veel waarde hechten aan gezond voedsel, gezonde levensstijl en het gebruik van alternatieve geneesmiddelen en therapieën. Het is dan ook uit deze hoek dat de bezorgdheid omtrent het Codex gebeuren geuit wordt.

Mens & spirit heeft vanuit deze bezorgdheid, door het vormen van een CA-werkgroep, getracht enige duidelijkheid te verschaffen, maar deze is daar (zoals Lea Manders tijdens de openingsrede vertelde) helaas niet in geslaagd. Eén ding is echter wel heel duidelijk naar voren gekomen: de besluitvorming rondom de Codex Alimentarius is rondom ontransparant. Om toch tegemoet te komen aan de behoefte van een bezorgde bevolkingsgroep werd deze Codex Alimentarius dag georganiseerd, waarbij vier sprekers uitgenodigd werden om hun kant van het verhaal te vertellen. Twee sprekers van de ‘reguliere’ kant en twee uit de ‘alternatieve’ hoek. Wegens ziekte heeft helaas Hans Milikan, directeur van de stichting RING, het af moeten laten weten, maar het daardoor gevallen ‘gat’ werd flexibel ingevuld door de vorming van een forum, die duidelijk voorzag in de behoefte van de bezoekers om een aantal vragen te stellen en of stellingnamen naar voren te brengen.

Al met al vond ik het een inspirerende dag, waarvan onderstaand verslag. Het is lang verhaal dus voor de ongeduldigen onder u val ik meteen maar met de deur in huis:

  • De Codex Alimentarius is slechts een richtlijn en de eisen wijken niet af van de geldende eisen
  • De Codex Alimentarius is niet bindend, maar wordt over het algemeen klakkeloos overgenomen voor besluiten die wél bindend zijn en waarbij handelsbelangen zwaarder wegen dan gezondheidsbelangen.
  • Terwijl de heisa rondom de Codex Alimentarius gaande was is, door het invoeren van de nieuwe regelgeving rondom de geneesmiddelenclaims het kwaad reeds geschied!

Wie er nog zin in heeft: hier volgt mijn verslag van de dag.

De eerste spreker was Wim van Eck, werkzaam bij de Voedsel en Waren Autoriteit, en van huis uit bioloog. Wim vertelde meer over de technische constructie van de Codex Alimentarius, die in tegendeel tot wat de doorsnee burger vermoedt, geheel niet nieuw is maar werd opgericht in 1963 onder de vlag van twee organisaties, namelijk de WHO (World Health Organization - ministerie van volksgezondheid) en de FAO (Food and Agriculture Organization - ministers van voedsel- en landbouw), met de bedoeling normen voor de voeding te ontwikken. De eerste behoefte tot het stellen van normen en restricties stamt echter al vanuit 1945, toen de Wereld Voedsel Organisatie opgericht werd, naar aanleiding van het toenemende gebruik van insecticiden en additieven. Met andere woorden; toen er begonnen werd met het knoeien met ons voedsel om de productie en afzet te vergroten. Vóór dit gebeuren was er namelijk geen enkele noodzaak voor wetten en regeltjes, aangezien ons voedsel nog ‘natuurlijk’ en voedend was.

Gelijk met het ‘geknoei met voedsel’ ontstond er dus de noodzaak ‘de consument’, maar gelijktijdig ook de ‘eerlijkheid in de handel’ te beschermen. Dit zijn de twee speerpunten waar de hele regelgeving op gebouwd is, waarbij moet worden aangegeven dat de handelsbelangen duidelijk prevaleren boven ons gezondheidsbelang. Begonnen als ‘westers onderonsje’ is de oorspronkelijke VN organisatie onder de paraplu van de WHO en FAO uitgegroeid tot een organisatie waar 177 landen bij betrokken zijn. Het werk wordt verricht door comités die zijn samengesteld door overheidsambtenaren en wetenschappers van het RIVM. Enige hilariteit volgde overigens op de opmerking “u kunt daar gif op innemen” toen er nogmaals aangehaald werd dat de oorspronkelijke 30 leden van Westerse oorsprong waren.

De Codex Alimentarius werkt met gastlanden, die de vergaderingen van deze comités organiseren en Nederland is hierbij (als klein landje met een grote landbouwproducties en handelsbelangen) vanaf het begin actief geweest. Tot 2006 fungeerde ons landje gedurende 40 jaar als gastland voor twee commités. Momenteel is China een belangrijk gastland, een ontwikkeling die min of meer voortvloeit uit het feit dat er een toenemend deel ontwikkelingslanden (op de rand van de benaming 'ontwikkelde landen') deel neemt aan de Codex Alimentarius en de productie van onze levensmiddelen. Tegenwoordig is de Codex Alimentarius dus een ‘internationaal gebeuren’.

Handelsbelangen

Voor Nederland geldt dat de wetgeving omtrent de levensmiddelen in Brussel wordt herzien en wij ons hebben aan te passen bij besluiten die door de EU zijn (aan)genomen. Bij het ontwikkelen van deze regelgeving wordt gekeken naar de Codex Alimentarius, waarbij sinds 1994 als belangrijke internationale partner de WTO (World Trade Organisation) om de hoek komt kijken. Deze houden namelijk eventuele handelsbarrières in het oog, waarbij gekeken wordt naar de normen voor handel in voedsel; zij gaan over de gezondheid van plant en dier en de maatregelen die getroffen dienen te worden wanneer deze aangetast dreigen te worden (b.v. quarantaine). Volgens wetenschappelijke risicobeoordelingen wordt de samenhang tussen consument, plant, dier en gezondheid ‘geharmoniseerd’. Er wordt gekeken naar chemische, microbiologische en virologische normen en bij problemen wordt de maatregel getroffen die het minst verstorend voor de handel is!!!

De normen voor ons voedsel kunnen een barrière vormen voor de handel met een lidstaat. Een belangrijk voorbeeld hiervan is de norm die de EU heeft gesteld met betrekking tot de aanwezigheid van groeihormonen in het vlees. Nederland wil dit duidelijk niet, heeft geen kans gezien om de schadelijke werking daarvan aan te tonen en moet derhalve een boete van honderd miljoen betalen aan Amerika en Canada omdat we dit hormoonvlees niet in ons land toe willen laten. Deze regeling vloeit voort uit onderhandelingen met de WTO, waarbij bij het ‘voorzorgsbeginsel’ gehanteerd, en bij een ‘handelsdispuut’ de Codex Alimentarius erkent wordt. De WTO heeft geen invloed op de Codex Alimentarius, maar wel op het voedsel dat wij gepresenteerd krijgen. Bij beoordeling van de kwaliteit en de aanwezigheid van bijv. deze groeihormonen wordt op ‘wetenschappelijke basis’ alleen gekeken naar de (schadelijke) werking van het groeihormoon op zich. NIET naar de samenhang tussen verschillende, gelijktijdig of samen gebruikte hormonen en ook niet naar de culminatie van deze stoffen die we ook op andere wijze binnen krijgen – wat overigens mede oorzaak schijnt te zijn van de wildgroei van kanker. Hoewel ieder zinnig mens zou zeggen dat een hormoon niet gebruikt dient te worden zolang de onschadelijkheid niet op alle vlakken is aangetoond, leven we duidelijk in een wereld waar handelsbelangen boven onze gezondheid gaan!

Hormoon sanctie

Dat de EU vindt dat er verandering moet komen in de WTO en ze met de ‘hormoon-sanctie’ geen genoegen neemt is slechts een schrale troost, want er zijn al 10 jaar rechtszaken gaande om dit geschil recht te trekken en men komt hier niet verder mee. In de tussentijd hebben we de keuze tussen het toestaan van groeihormoon in ons vlees of het betalen van hoge boetes. Wat mij daarin nog het meest stoorde was het feit dat Wim van Eck dit ‘gewoon’ scheen te vinden omdat “we nou eenmaal deze afspraken gemaakt hebben” en “de EU niet hard heeft kunnen maken dat ze gelijk heeft” en “nou eenmaal de stemming heeft verloren”. Over zijn opmerking “dat er iets uit onderhandeld wordt” werd terecht door Désirée opgemerkt dat dit “iets merkwaardigs heeft”. Hoewel van de Codex Alimentarius geclaimd wordt dat deze gebaseerd is op vrijwilligheid, stelde Arend Zeevat de logische vraag “waar deze vrijwilligheid uit bestaat, wanneer je beboet wordt bij het niet accepteren van de norm”.

Na een korte pauze werd het woord gegeven aan Hans Verhagen, voedingsdeskundige en werkzaam bij het eerder vernoemde RIVM (Rijks Instituut van Volksgezondheid & Milieu). Deze gaf zijn uitleg aan de hand van een Power Point presentatie, die begeleid wordt door iets dat blijkbaar een ‘hand-out’ genoemd wordt: voor het gemak dezelfde presentatie op papier. Eén van de uitdrukkingen in deze presentatie was “voeding is hot”, waarmee hij aan gaf dat voeding meer is dan datgene wat er dagelijks op ons bordje komt, maar dat het tevens een geliefd onderwerp is waar “iedere dag wel iets over in kranten staat” en onontkoombaar is in ieder tijdschrift, hetzij als artikel, hetzij in de vorm van een advertentie. Overigens ben ik onlangs tot de conclusie gekomen dat de presentatie in deze tijdschriften zeker niet objectief zijn en handelsbelangen eveneens boven gezondheid gaan, maar dit terzijde. Zoals Hans zo mooi aangaf; “voeding is net als voetbal – iedereen (w)eet er van” en inmiddels beschikken we over een slordige 16 miljoen ‘voedselexperts’, wat het vormen van een juist oordeel er niet eenvoudiger op maakt.

Mythe van spinazie

Interessante en veelzeggend vond ik overigens zijn voorbeeld over spinazie: Bij een onderzoek naar het gehalte aan ijzer daarvan is er een foutje ontstaan, een komma verkeerd, waardoor het ijzer gehalte 10 keer zo hoog uitviel dan het in werkelijkheid was. De fout werd in 1937 al ontdekt, maar in 1929 zag een beroemd stripfiguur het leven en iedereen weet dat Popeye sterk werd van spinazie. Nu nog, ruim 70 jaar na het ontdekken van deze fout, is menigeen er van overtuigd dat het eten van spinazie uitermate goed is voor je ijzergehalte. Net zoals iedereen blijkbaar vergeten is dat “melk is goed voor elk” slechts een (niet op waarheid berustende) reclameslogan is!

Overigens is het bovenstaande een goed voorbeeld van de manier waarop manipulatie ons leven binnensluipt. Het is dus een vrijwel onmogelijke zaak om door de bomen het bos te kunnen zien en het mag geen wonder zijn dat naast het ge(n)knoei met eten, valse verkoopgerelateerde voorlichting en gemakzucht slechts 2% van de bevolking schijnt te eten volgens de ‘richtlijnen goede voeding’ en het ziektebeeld aangeeft dat 50% van de oorzaken van sterfte bestaat uit voedingsgerelateerde welvaartsziekten. Het aanvullen van een slecht eetpatroon met vitaminen & mineralen werd overigens omschreven als “een slecht dieet met vitaminen blijft een slecht dieet”. Vervolgens werd in relatie tot de verordening vitaminen & mineralen uitgelegd hoe men de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden berekend heeft. Hierbij wordt een rekenkundig schema gebruikt, waarbij als uitgangspunt het gemiddelde genomen wordt van de dagelijkse behoefte aan betreffende vitaminen. Goed voor de ‘gemiddelde mens’ (bestaat er eigenlijk wel zoiets als een gemiddeld mens?) maar wie qua behoefte boven of onder dit gemiddelde valt heeft hier uiteraard niets aan. Er is een “ruime marge” genomen tussen ‘veilig’ en ‘teveel’ maar deze ingebouwde veiligheidsmarge is slechts een indicatie in hoeverre men uitgerekend heeft dat het vitaminegebruik ‘veilig’ is voor de gemiddelde bevolking. Niet welke behoefte er per individu bestaat. Dat deze berekening kant nog wal raakt blijkt alleen al uit het feit dat het gemiddelde in Europa, per land berekend, varieert van 40 in Ierland tot 110 in Frankrijk.

Verder onderscheid wordt gemaakt door vitaminen onder te verdelen in verschillende groeperingen, no risk (geen risico), low risk (laag risico) en potential risk (potentieel risico). Van sommige vitaminen is namelijk bekend dat een teveel schadelijk kan zijn, en zal een ‘overdosis’ grotere risico’s met zich meebrengen dan de vitaminen uit de ‘baat het niet – schaadt het niet’ categorie. Er wordt momenteel gewerkt aan een nieuwe Europese standaard dat hier waarschijnlijk weer een gemiddelde van zal zijn, en waarvan de uitkomsten verwerkt worden in een verordening op Europees niveau. Uitgaande van het feit dat 95% van de bevolking de berekende ADH binnen krijgt, wordt momenteel overlegd of het restant gestopt zal moeten worden in supplementen, als toevoeging in de voedingsmiddelen, of beide. Hier hoeven wij niet over na te denken, dit wordt voor ons op Europees niveau bepaald, maar het moge duidelijk zijn dat je als individu beter uit bent kijken met een op maat gesneden bepaling van de behoefte (overigens is het mogelijk via metingen met het BICOM apparaat eventuele vitaminetekorten op te sporen).

Claims

Gezien het feit dat voedsel “hot” is en via marketing de bevolking wijs wordt gemaakt dat voedselproducenten ons welzijn voor het oog hebben, is het een nieuwe trend om voedingsmiddelen te ‘verrijken’ met vitaminen & mineralen. Om er voor te zorgen dat de consument misleidt wordt moeten bepaalde veronderstellingen hierbij wel worden bewezen. Een Claim wordt in de Codex Alimentarius beschreven als “een bewering die stelt, suggereert of impliceert dat een bepaalde voeding specifieke eigenschappen heeft, gerelateerd aan zijn afkomst, voedingseigenschappen, aard, productie, werkwijze, samenstelling of enige andere kwaliteit”. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen gezondheidsclaims en voedingsclaims. Claims over het voorkomen of verlagen van ziektebeelden en groeiontwikkeling bij kinderen kunnen ingediend worden door de bedrijven die deze producten ontwikkeld hebben. Hierbij geldt een verplichting tot het aanbieden van alle gegevens, zowel voor als tegen de claim. Uit deze aangeboden gegevens wordt door de wetenschap een advies uitgebracht. Helaas is hier weer sprake van reductionistische wetenschap en niet (zoals je bij gezondheidsbelangen zou mogen verwachten) van de biologische wetenschap.

Wat betreft bepaalde gezondheidsclaims bij kruidengeneesmiddelen werd vanuit het publiek een aardig voorbeeld aan de hand gedaan. Iemand die geconstateerd had dat mensen met kanker ontzettend veel baat hadden bij een bepaald voedingssupplement, werd tijdens een beurs waarop hij deze aanbood aangesproken en beboet door de inspectie die zorgt voor de naleving van bovenstaande regelgeving. Hoewel hij de werking wetenschappelijk kon onderbouwen, zal dit middel niet verkocht mogen worden onder deze claim, aangezien met het registreren hiervan zoveel geld gemoeid was dat dit voor hem niet haalbaar zou zijn. De vrees dat de Codex Alimentarius uitoefening van bepaalde alternatieve beroepsgroepen onmogelijk zou maken bleek ongegrond; de eisen die gesteld gaan worden zijn gelijk aan de huidige gestelde eisen. Een Geneesmiddel is een Geneesmiddel als er Geneesmiddel op staat. Helaas zullen middelen die een genezende werking hebben, maar niet winstgevend genoeg zijn of niet gepatenteerd kunnen worden vanwege financiële belangen niet als geneesmiddel gepresenteerd kunnen worden. Terwijl de algemene focus op de Codex Alimentarius gericht was, is door het invoeren van de nieuwe regelgeving rondom de geneesmiddelenclaims het kwaad reeds geschied!

Tussendoor werd h et woord werd nog even gegeven aan Frans Vermeulen, een journalist die onlangs bij de bijeenkomst van de Dr. Rath foundation te Utrecht geweest is waar Paul Taylor verslag deed over de stand van zaken. Paul Anthony Taylor (Health Alliance) is één van de niet door een land afgevaardigde personen, die toegang heeft tot alle Codex-vergaderingen. Taylor heeft hierbij geconstateerd dat de meeste voorstellen bij de Codex reeds ‘voorgekookt’ waren op het moment dat ze gepresenteerd werden en er vrijwel geen ruimte was voor discussie. Zijn boodschap is duidelijk; De Codex Alimentarius is tot stand gekomen vanuit handelsmotieven (zoals ook al werd aangetoond in de presentatie van Wim van Eck). Brussel zal naar verwachting de ‘voorgekookte’ besluiten klakkeloos aannemen en het enige wat hij daarbij aan de burger mee kon geven was “doe wat je kunt doen” en “doe wat jij goed vindt”.

Knutselvoedsel en vaccinaties

Ondanks het feit dat Hans Verhagen zijn presentatie ingekort heeft, was vanwege de complexiteit van het onderwerp het schema van de ochtend wat uitgelopen, zodat de middagpauze wat ingekort werd, waarna Désirée Röver het woord nam. Désirée vertelde niet zoveel over het eigenlijke onderwerp, de Codex Alimentarius, maar besteedde veel aandacht aan de manier waarop wij 'voorgelicht' worden. Binnenkort komt het boek over haar onderzoek naar Gardasil uit, de vaccinatie die in de volksmond al de ‘kankerprik’ heet, maar die Désirée steevast een ‘sterilisatiemiddel’ noemde. Gebleken is dat één van de onderdelen waaruit deze vaccinatie is samengesteld, Polysorbaat 80, bij muizen steriliteit veroorzaakt. Overigens vertelde ze hierbij een (voor mij) heel belangrijk feit; namelijk dat muizen bij gezondheidsproblemen vitamine C aanmaken. Als je daarbij beseft dat muizen ook in staat zijn tumoren zonder hulp van buiten af te vernietigen, zou ik in dit geval zeggen; 1+1=2.

Désirée was in haar toespraak erg duidelijk en liet ons geen enkele illusies: het soort mensen dat tegenwoordig deel uitmaakt van de maatschappij wordt bepaald door vaccinaties, gerechtelijke bevelen en ons huidige knutselvoedsel. De energieën die bij de vaccinaties ingespoten worden zijn van dierlijke origine, wat een verklaring geeft voor het peil van de huidige samenleving. Daarnaast trok ze de preventieve werking van vaccinaties in twijfel en vertelde ze dat een kind dat na inenting tegen kinkhoest geen kinkhoest meer krijgt, omdat deze ziekte dan gewoon onder de naam pseudo kroep geregistreerd wordt. ‘Shaken baby syndroom’ is in wezen een scheurbuikprobleem, dus een vitamine C tekort. En dit zijn nog maar enkele voorbeelden!

“Wie het voedsel beheerst, beheerst de wereld” is een uitspraak van het hoofd van Bayer (ik ben de naam even kwijt), de fabrikant van genees- én bestrijdingsmiddelen (iets dat op zich al vraagtekens op zou moeten werpen). De huidige geneesknudde (zoals Désirée dat noemt) is aangestuurd door Rockenfeller en gebaseerd op farmaceutische belangen. “Intens verdrietig en ongelooflijk pissig” wordt ze van alles wat ze tijdens haar kritische onderzoeken tegen is gekomen en ze betreurt met name het feit dat veel artsen zich niet eens bewust zijn van het feit dat ze meewerken aan de agenda die deze ontwikkelingen aanstuurt.

Even terugkomend op de vitamine C; Désirée haalde een voorbeeld aan van een babytje van 3 maanden met meninkokken virus dat zo ziek was dat men op het punt stond 'de stekker er uit te trekken'. Door grote dosis vitamine C te geven leeft dit kind nu verder. Op haar vraag of "nu men dit weet, de volgende keer gebruik gemaakt zal worden van vitamine C”, werd ontkennend gereageerd. Désirée weet dit aan de angst van de artsen om zichzelf belachelijk te maken bij collega’s, maar er spelen ook andere belangen mee. Doktoren hebben zich te houden aan richtlijnen die voor behandeling zijn opgesteld. Wanneer ze dat niet doen, en het loopt verkeerd af (want die kans er altijd in) lopen ze kans hun status, baan en inkomen te verliezen. Vandaar dat het makkelijker is dit soort genezingen weg te schrijven onder de noemer ‘wonder’ of ‘toeval’.

Niets gebeurt spontaan

Overigens gaf Désirée ook aan dat “er niets spontaan gebeurt”, niet de kredietscrisis, niet de voedselcrisis maar ook niet de zogenaamde ‘New Age beweging’. The Secret noemde ze “prachtig verpakt, maar not God”, iets waar ik haar helaas gelijk in moet geven, want ze gaf hiermee woorden aan een voorbehoud dat ik diep van binnen voel bij veel zaken die prachtig gepresenteerd worden, maar geen ander belang dienen dan het persoonlijke. En het mooiste is dat we daar goedbedoeld zelf ook een steentje aan bijdragen, want we kunnen zien dat er iets niet goed zit, maar we kunnen niet het juiste onderscheid maken, waardoor we klakkeloos accepteren wat enigszins resoneert aan ons schuldgevoel en/of verlangen naar een betere wereld. Auto’s op biobrandstof…..één van de meest waanzinnige ideeën wanneer je beseft dat er al technieken bestaan waarmee zowel het milieu als de portemonnee gespaard wordt. Nee, we zetten liever velden vol met biobrandstof, waardoor er geen granen meer verbouwd kunnen worden. Is het echt zo onlogisch te bedenken dat er bewust een voedselschaarste gecreëerd wordt? Voedsel is immers een machtig wapen.

Ik kan me indenken dat bovenstaand verhaal een beetje depressief over komt. Niets is echter minder waar. Wanneer alle zekerheden rondom ons afbrokkelen, waarheden verpakt zitten in mooie leugens en de wereld zo snel om ons heen verandert dat ons denkvermogen het niet meer bij kan benen, wat blijft er dan nog over? Precies, ons enige ankerpunt: onze innerlijke leiding. En als opsteker mag ik daar aan toevoegen dat meerdere van de aanwezige wetenschappers, die daarnaast met energieën werken, aangaven dat de biochemische werking van ons lichaam secundair is aan de energetische werking daarvan.

Free-lance journaliste Tessa Koop, herinnerde ons aan het feit dat we ons niet moeten laten meeslepen in alle uiterlijke restricties en onze focus beter kunnen richten op gevoelens van liefde, in de hoop dat het 100ste aapjes principe daarbij in werking treedt. En daar sluit ik me graag bij aan!

Om nog even terug te komen op de woorden van Pail Taylor: “doe wat je kunt doen” en “doe wat jij goed vindt”. Ik zou daar nog aan toe willen voegen “doe waar jij blij van wordt, zonder schade aan te richten aan jezelf en anderen”. Het zal je leven misschien niet verlengen, maar wel veraangenamen.


Tot slot, voor wie er geen genoeg van kan krijgen, nog een paar interessante links;

CODEX: Wat het is en hoe het u en uw gezondheid beïnvloedt?
De Codex Alimentarius, de Europese voedselwetgeving - door Lea Manders
Farmaceutische bedrijven houden bewust fatale bijwerkingen geheim


 
nopix
stichting diamental