• Positief Alternatief Web-log - 6 Augustus

Verder borduren op het mozaïek

Het was druk voor het buurthuis en ik kon ternauwernood een plekje voor mijn fiets vinden. Ik kwam bij de deur mevr. H al rokend tegen (laat ik haar zo maar voor het gemak noemen) wat voor mij het teken zou moeten zijn dat het koffietijd was, en jawel hoor. Het was binnen een gezellige drukte en prettig om te zien dat mijn plekje nog gereserveerd was. Ik heb vandaag de helft van de mozaïekachtergrond ingevuld, wat dus nog één helft over laat en dat moet ik in twee dagen kunnen redden. Bovendien heb ik mezelf toestemming gegeven om het werkstuk niet af te maken (hier kwamen meteen een aantal 'lijken' voorbij). Lijm, voegsel en dergelijke zijn in de buurt te koop, dus waarom zou ik mezelf dwingen tot resultaat, terwijl dit niet strikt noodzakelijk is?

Ter aanvulling moet ik er even bij vertellen dat mijn creatieve ‘buurvrouw’ ook mozaïeken maakt voor de hele buurt, aangezien “de mensen wel alles willen, maar daar zelf te lui voor zijn”. Vrijwilligerswerk, zoals later in het verhaal blijkt,  waarbij de materialen betaald worden door de woningbouw en waarmee de club nog wel even zoet is, aangezien ze nog maar op eenvijfde van het totaal (van 250 stuks) zijn. Overigens goed bekeken van de woningbouw; betaal de materialen en zet de buurt zelf aan het werk. Bezigheidstherapie op zijn best. En dan te bedenken dat mijn eerste impuls was om me daar in het najaar bij te voegen. Ik vind het mozaïeken leuk, je doet goed werk en dan kost het ook niet veel. Nee, wees gerust, ik ben al bekeerd. Helaas ben k niet zo altruïstisch dat ik het werk ga doen waar anderen te lui voor zijn en nóg anderen goede sier mee gaan maken.

Als ik de dringende behoefte voel te gaan mozaïeken, doe ik dat lekker thuis. Eventueel met anderen, maar niet meer, zoals de eerste keer in ‘workshop’ verband. Hoewel ik best genoten heb van ons uitje destijds, heb ik inmiddels door dat we voor het geld dat we daar met zijn vijven voor neergeteld hebben, heel veel materiaal aan kunnen schaffen, een paar flessen drank bij de Lidl in kunnen slaan. Oké, mag ook Aldi zijn of, laat ik over mijn hart strijken, AH, C1000 …. (roept daar iemand om ons te sponsoren), een geschikte locatie zoeken en evenveel (lol) kunnen maken. Misschien zelfs wel iets meer.

Even terug op mevrouw H*. Na de koffie kwam ze terug en ging vrolijk verder met haar werkje (ze bleek pas 's middags naar het ziekenhuis te moeten). Iemand had gisteren al een radio meegenomen en er werd van tijd tot tijd gezellig meegezongen. Ik besloot in te gaan op een opmerking die ik normaal gesproken langs me heen zou laten gaan en (alsof mevrouw H* meezeilde op mijn morfogenetisch veld) de conclusie (of inzicht) waartoe ik die ochtend voor mezelf gekomen werd ditmaal onder woorden gebracht “daar werk ik hard aan”, werd er gezegd. Meer dingen voor zichzelf doen en die ochtend, terwijl ik thuis aan het schrijven was, was mevrouw H* tot de conclusie gekomen dat ze “net zo goed thuis voor haar eigen plezier zou kunnen gaan mozaïeken”, en ze zat al vol met plannen van bloempotten tot wandversieringen. Jammer voor de buurt, maar ik denk dat mevrouw H* er een stuk gelukkiger door zal worden.