De oversteek van de brug van de oude wereld naar de prachtige nieuwe wereld.

Kinderen van dit Seizoen.

Het verhaal van jou is er een van een bloem die zich geleidelijk een weg omhoog baant door de sneeuw van het materialisme totdat ze uiteindelijk door de oppervlakte korst van starre traditie heen breekt, het licht van een nieuw seizoen tegemoet. Jullie, van het individueel bewustzijn, hebben het deze menselijke winter moeilijk gehad, maar jullie zijn een sterk geslacht. En de warmte die je nu voelt, is geen illusie.

Je ziet de boog van de zon hoog aan de hemel, hoger dan ooit tevoren. Je voelt de veranderingen in de lucht en beseft dat het hier om een keerpunt van een tijdperk gaat. De sneeuw van de vele op waarneming gerichte kristallisaties is bijna gesmolten, terwijl jullie van onder die sneeuw steeds dichter het licht van de nieuwe dag naderen. Wat is toch die traditie waarin je zo diep moet buigen? De sneeuw is niet zo zwaar en niet zo eeuwig als toen deze culturele gewoontes gevormd werden. Het ijstijdperk is bijna voorbij. Je hoeft niet meer te leven alsof je nog steeds de last van de geschiedenis moet torsen, zo ernstig, zo serieus. Kom! Geniet van het bewustzijn van de sterren.

Ontspan je zware opvattingen, de rotsblokken en stenen die de ijzige muren van de geschiedenis vormen. Er bestaan landen buiten deze muren, buiten deze culturele gangen die jullie bewustzijn van jezelf en de wereld vernauwen. Jullie kunnen nu duidelijker zien dan zij die deze plechtige visies in het koudst van de nacht vormden.

De wereld is al enige tijd aan het ontdooien. Er breekt een nieuw bewustzijn door achter de ogen van kinderen in Beijing en Adelaide, in Kief en Tokio, in Chicago, San Paulo, en Kaapstad. Een nieuwe generatie kleine bloemen komt tevoorschijn door de smeltende sneeuw van vorige eeuwen. Ze richten hun hoofd nu op, zoals krokussen, tulpen, narcissen; ze bloeien om zo hun ouders over een betere manier van leven te vertellen.

Jullie als ouders van deze nieuwe generatie, luister naar wat de kinderen van dit seizoen jullie te vertellen hebben. Ze verwerpen jullie niet, noch de principes die jullie leven geleid hebben. Maar ze weten dat zij moeten doen wat jullie nog niet hebben gedaan.

Het is hun bestemming om de prestatie die in gang gezet is, te voltooien. Wees zachtaardig voor hen, deze letterlijke bloemen van jullie liefde. Verpletter ze niet onder de plafonds van scholen zonder vensters, die hen begraven onder historische feiten die ze niet kunnen begrijpen zonder het natuurlijke licht van de geest. Laat ze verder gaan dan de gevestigde gangen van de historische manier van onderwijs, het zonlicht in, de open lucht van een nieuwe betekenis en een nieuwe ervaring. Gebruik jullie leercentra, jullie onderwijssystemen om hen te helpen bij datgene wat geen enkele menselijke generatie voor hen gedaan heeft: Help ze zodat ze kunnen opbloeien tot alles wat ze kunnen zijn - zeker van zichzelf, vertrouwend op de wijsheid, het leven dat in hen leeft.

Geef jullie kinderen het gereedschap van jullie cultuur zoals jullie een kunstenaar verf en linnen zouden geven. Maar zeg niet tegen ze wat ze moeten schilderen. Help ze zich uit te drukken in termen die voor hen en voor degenen in de wereld om hen heen betekenis hebben. Bied ze bekwaamheden aan om zich vollediger te kunnen uitdrukken. Het zelf dat deze generatie in een ongelimiteerde creativiteit uitdrukt, is het Grote Zelf, dat ernaar streeft geboren te worden in jullie wereld.

Terwijl jullie je kinderen helpen om zich beter uit te drukken, zorg er dan voor dat ze niet de idee krijgen dat ze zonder jullie opleiding incompleet zijn, dat ze gefragmenteerde wezens zijn die jaren van academische opleiding nodig hebben om weer heel of tevreden over zichzelf te worden. Als jullie ze die indruk geven, maak je kreupelen van hen, met een gevestigd belang in die zeer illusionaire zelfbeelden die op dit moment in de warmere winden van het naderende seizoen van de liefde aan het smelten zijn. Help jullie kinderen; maak hen niet tot gehandicapten zodat ze zich moeilijker kunnen aanpassen aan deze tijd van toenemende veranderingen.

In de komende twintig jaar krijgen we te maken met een periode waarin de snelste veranderingen zullen plaatsvinden die de mensheid ooit heeft meegemaakt. Wil men de stromingen van die grote verandering kunnen bevaren, zullen zowel jong als oud al hun aangeboren verstand en gevoeligheden nodig hebben.

Als je geeft om de kinderen die in de 90er jaren en de eerste tien jaren van de 21e eeuw volwassen worden - de kinderen die nu jullie scholen bezoeken - deel dan alle kennis met hen die je wilt delen, maar laat hun inherente vertrouwen in zichzelf intact, want op die manier tonen ze hun vertrouwen in God.

Het niveau van vertrouwen dat een kind heeft, is een zeer belangrijke factor bij de bepaling van zijn of haar toekomstig succes. Het intact laten van de aangeboren waardering van zichzelf is veel belangrijker dan het verwerven van technische vaardigheden. Veel van deze kinderen zijn het Grote Wezen dat door het filter van hun individualiteit schijnt, niet vergeten. Het is jullie taak hen op een zodanige manier te laten groeien dat ze dat niet vergeten. Help bij de incarnatie van de eeuwige geest die boven hun leven danst.

Als je hun pracht en perfectie ziet, als je hun eeuwige realiteit van zijn bevestigt, als je het in hun ogen ziet, kun je niet anders dan het tevoorschijn roepen. Breng het beste in hen en in iedereen die je ontmoet tevoorschijn. Schenk geen energie aan de ficties van hen die geen besef hebben van hun onsterfelijkheid, maar zie in plaats daarvan de geest die daar, binnen dat individu, probeert te incarneren. Erken dat Wezen. Stem je erop af. Roep het tevoorschijn. Help mee een andere dimensie van de eeuwigheid rustig onze tijd binnen te laten. Help deze nieuwe generatie bewust te worden.

En jullie, die jonger zijn - jullie zullen de mensen om je heen niet gelukkig maken door te doen wat zij denken dat jullie moeten doen.

Alleen door jezelf te zijn kunnen jullie je grootste gaven aan de anderen in je wereld schenken. Minder doen dan dat betekent dat je hen en jezelf verraadt.

Er zijn veel mensen die decennia nadat ze volwassen werden, doorgaan een leven te leiden, gebaseerd op wat ze denken dat hun ouders willen. Het is gepast je ouders te respecteren, naar hun ideeën, voorstellen, adviezen te luisteren - en vaak zal de ouderlijke inbreng in harmonie zijn met je eigen doelen, vaak kan die inbreng je helpen de illusie te doorbreken en meer jezelf te worden. Maar jij moet deze inbreng op waarde schatten; jij alleen moet de richting die je leven neemt, bepalen. Want waar houdt de inbreng van je ouders op en waar begint die van de maatschappij?

Verwerp de ideeën en voorstellen niet die afkomstig zijn van hen die je bewondert en respecteert. Luister met al je zintuigen naar anderen, weeg intuïtief hun woorden, voel de essentie van de geest achter wat ze uitdrukken, overweeg hun inbreng. Maar uiteindelijk moet jij in jouw hart een beslissing nemen, en alleen daar. Baseer jouw beslissingen op jouw waarneming. Om je het nieuwe bewustzijn eigen te maken, moet je jezelf zijn, want als je dat bent, ben je een prachtig wezen dat in verbinding staat met je eeuwige dimensie, bewust van de generaties die jou zullen volgen, bewust van de generaties die je vooraf gingen, ondergedompeld in de liefde die de bladeren aan die ene boom van alle generaties verlicht en verenigt.

In de gedachtenvelden die de atmosfeer van deze planeet omgeven, straalt voor de oren die het willen horen, de essentiële wijsheid van de meest verstandigen die ons zijn voor gegaan. In deze velden circuleert een boodschap van de ouderen van de boom van jullie ras, een boodschap die bestemd is voor jullie werelddorp van vandaag. Als datgene wat de grootouders, de voorouders, te zeggen hebben in woorden gevat zou worden, zou dat ongeveer het volgende zijn:

Doe datgene waarvan wij altijd gedroomd en niet helemaal bereikt hebben. Jullie jongeren weten niet waartegen wij hebben moeten werken en hoeveel gemakkelijker we het voor jullie gemaakt hebben. Wij hebben het gevoel dat het ons bijna gelukt was. Ga een stap verder. Doe wat wij bijna gedaan hebben.

Creëer een wereld waarin onze nakomelingen niet hoeven te worstelen en te vechten zoals wij - een wereld vol vrede, waarin iedereen zijn steentje bijdraagt. Creëer deze eerst in je eigen hart en huis. Dit was onze uitdaging in onze tijd. En het is jullie uitdaging in jullie tijd. Jullie zien hoe goed we ons van deze taak, deze uitdaging gekweten hebben. Misschien hebben we het beter dan sommigen gedaan en minder goed dan anderen, maar dat doet er nu niet toe. Jullie zijn de mensen van dit seizoen.

Wij spreken tot jullie, kinderen van de 20e eeuw: Zet je voorzichtigheid niet over boord. Stel je niet open voor hen die zouden kunnen exploiteren of je je rechten zouden kunnen ontnemen. Maar leef alsjeblieft met minder angst dan wij. De rechten die jullie vandaag de dag hebben, blijven bestaan. Gewapend verzet is niet van wezenlijk belang voor de zekerstelling van je dagelijks brood. Dat hebben we jullie tenminste gegeven. Nog steeds zijn er mensen die jullie willen uitbuiten, maar het zijn er minder en ze zijn minder machtig dan in onze tijd. De communicatie-middelen waar jullie vandaag over beschikken, maken het hen die macht willen misbruiken veel moeilijker. Misschien is de belangrijkste les die het leven ons geleerd heeft wel deze:

Het is altijd beter om te communiceren, met vrienden, met vijanden - het maakt geen verschil. Wees open, eerlijk. Formuleer je mening zo duidelijk mogelijk. Wees niet bang geheimen bekend te maken. Het beste is als je geen geheimen hebt; zij zijn de bron van veel wantrouwen. Laat anderen weten wie je bent, wat je doelen zijn, je ambities. Wij hebben ervaren dat op de momenten dat wij met onze tegenstanders communiceerden, er wonderen gebeurden. Er hebben doorbraken van begrip geweest voorbij nationale grenzen, voorbij raciale grenzen, voorbij economische en sociale barrières. We gingen degenen met wie we spraken, respecteren en zij ons. Vriendschappen die ons in ons leven goed van pas kwamen.

Overeenstemming is minder belangrijk dan respect, want door respect kan ooit overeenstemming tot stand komen, zonder respect is overeenstemming onmogelijk. Eerlijkheid en openheid zullen respect opleveren. De tijden dat we vochten toen we niet hoefden te vechten, verloren we zowel het gevecht als potentiële vrienden. Zie in iedereen een mogelijke vriend, en doe vervolgens wat in je macht ligt om de vriendschap werkelijkheid te maken. Communicatie is een veel grotere macht dan confrontatie. Verlies dat niet uit het oog.

Wij hebben net als alle ouderen van ons ras, gezien dat er geen tekort aan hulpbronnen is. Het enige tekort dat er was, was dat aan liefde - en aan voorstellingsvermogen.

Zolang de zon schijnt en de rivier stroomt, zolang de wind waait en de oceaangolven breken op het strand, is er geen tekort aan energie, noch is er iets waarvoor gevochten moet worden, tenzij misschien iemand anders je van je basisbehoeften onthoudt door zijn hebzucht. In dat geval zouden we zeggen, ja, verdedig je rechten, maar praat eerst, communiceer eerst. Gebruik al je verstandelijke vermogens en vindingrijkheid om het conflict te vermijden; verdedig daarna indien nodig wat je moet verdedigen. Maar besef dat je ook net zo veel kunt verliezen als winnen. Gebruik geweld alleen ter verdediging en alleen dan als het niet anders kan. Er bestaat geen enkele andere reden voor geweld, met uitzondering van verdediging.

Geen enkel volk dat een andere motivatie dan verdediging heeft, kan een oorlog in het huidige klimaat van onze wereld winnen.

Misschien gold dit niet altijd. Maar de wijzen onder ons hebben dit opgemerkt, en wat de oorzaak ook mag zijn, het is de realiteit van de tijd waarin jullie leven. Begrijp je dat? Dit is het echte nieuws. Bedenk eens wat het betekent. Geen enkel volk wenst een oorlog te verliezen, en als alleen een oorlog ter verdediging gewonnen kan worden, wie begint er dan nog aan een oorlog? Kunnen volkeren oorlog met elkaar voeren ter wederzijdse verdediging?

Als het feit dat je jong bent passie door je bloed pompt en je een arena wilt waarin je je geestesvuur kunt testen, wend je dan tot het atletiekveld, tot de Olympische Spelen, tot amateur en professionele sporten, tot basketbal, voetbal, rugby, hurley (Iers hockey), skiën, zeilen, fietsen, dansen, cross-country fietsen of rennen. De mogelijkheden zijn eindeloos. Kies het terrein dat het beste bij je aard past. Wedijver naar hartelust. Geniet van het najagen van het uitblinken. Wedijver op marktpleinen en in concertzalen, op velden en in amfitheaters.

Maar als je van het leven wilt genieten, wedijver dan niet op het slagveld. Laat de grootste vloek van de oude wereld achter je. Dood niet. Vernietig niet. Vermink, moord en verwoest niet. Uiteindelijk doe je deze dingen jezelf aan. Er bestaan geen "anderen". Laat je competitie zorgeloos en vriendelijk zijn. Vier de diversiteit van het uitblinken. Wij hebben geleefd zodat jullie een meer stralende wereld zouden kennen. Gooi de belofte die we jullie gegeven hebben niet weg. Als je je wendt tot geweld in een van zijn vormen, verraad je diegenen van ons die je voorgegaan zijn en diegenen die na jou zullen komen.

In een gewelddadige confrontatie bestaan geen winnaars, alleen verliezers - en nog meer verliezers.

Laat het najagen van het uitblinken op het door jou gekozen terrein je niet blind maken voor de uitmuntendheid van de ander. Zie dezelfde geest in hen; ze streven dezelfde uitmuntendheid na als jij. Waardeer hen op dezelfde manier als je de tegenstander waardeert die je helpt je vaardigheden bij te slijpen en te ontwikkelen. Waardeer hen zoals je een partner, een coach, een trainer zou waarderen die je helpt voorbij beperkingen te gaan waarvan jij dacht dat ze de limiet voor jou waren.

Deze houdingen, hoe eenvoudig ook, liggen ten grondslag aan de wereld die wij jullie willen laten kennen.